current views are: 9

2 Ιουνίου 2020
Δημοσίευση04:10

Ερντογάν που γαβγίζει, δεν δαγκώνει

Ο Ερντογάν κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Και προσπαθεί να τα μπαλώσει προκαλώντας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, εργαλειοποιώντας τους πρόσφυγες και εκβιάζοντας τη Δύση.

Δημοσίευση 04:10’

Ο Ερντογάν κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Και προσπαθεί να τα μπαλώσει προκαλώντας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, εργαλειοποιώντας τους πρόσφυγες και εκβιάζοντας τη Δύση.

Ο Ερντογάν, σαν γέρικο σκυλί, γαβγίζει παρά δαγκώνει και με αυτό τον τρόπο καταφέρνει να προωθεί ορισμένα συμφέροντα της χώρας του και πολλά δικά του. Η προπαγάνδα της Τουρκίας βρίσκει μεγάφωνα στην Ελλάδα λειτουργώντας ως πολλαπλασιαστές που δίνουν διάσταση σε κάθε παραλήρημα Τούρκου αξιωματούχου, ακόμα και του ίδιου του Ερντογάν. Πετυχαίνουν, όμως, το στόχο που δεν είναι άλλος από την αναπαραγωγή ενός φοβικού συνδρόμου που οδηγεί ακόμα και Έλληνες πολιτικούς να λένε, «να του δώσουμε κάτι για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο».

Η Τουρκία, μέχρι τα γεγονότα του Έβρου, δρούσε με την πεποίθηση πως ό,τι και να κάνει η Ελλάδα δεν θα αντιδράσει. Μάλιστα, ο Ερντογάν «γαβγίζει» περισσότερο σε μια περίοδο που η Τουρκία αλλά και ο ίδιος βρίσκονται, πράγματι, σε δεινή θέση. Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι στο χειρότερο σημείο, αν κάνει πίσω σε σχέση με τους S-400 θα αντιδράσει η Ρωσία εκεί που πονάει στη Συρία και το Κουρδικό, η οικονομία της είναι σε πολύ κακή κατάσταση σε συνδυασμό με τη διαχείριση της πανδημίας, η δημοτικότητα του «Σουλτάνου» καταρρέει και σε ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χαθούν ενώ οι σχέσεις με την Ευρώπη και άλλες γειτονικές χώρες δεν είναι καλή. Διαχρονικά η Τουρκία είναι «σιγουρατζής», ενεργεί εκεί που είναι σίγουρη ότι θα κερδίσει, όταν έχει πάρει το «πράσινο φως» από τις μεγάλες δυνάμεις και βρίσκει τον αντίπαλο σε αδυναμία. Ας θυμηθούμε ότι αυτό το φοβικό σύνδρομο μας οδήγησε στα «Ίμια» και στην αναγνώριση ελληνοτουρκικών διαφορών (και όχι μόνο της υφαλοκρηπίδας) στο Ελσίνκι το 1999 από την τότε κυβέρνηση Σημίτη που αποτέλεσε ένα εθνικό ολίσθημα.

Ο Ερντογάν κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Και προσπαθεί να τα μπαλώσει προκαλώντας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, εργαλειοποιώντας τους πρόσφυγες και εκβιάζοντας τη Δύση. Τα δεδομένα που υπάρχουν δεν ευνοούν την Τουρκία σε μια κλιμάκωση της έντασης με την Ελλάδα σε επικίνδυνο σημείο. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει πολλούς εχθρούς στο εσωτερικό της χώρας του. Και για να τους αντιμετωπίσει κάνει ό,τι κάνουν όλοι οι ηγέτες αυταρχικών καθεστώτων, επιχειρεί να κατασκευάσει εχθρούς στο εξωτερικό. Το τελευταίο επεισόδιο σε αυτό το σήριαλ των προκλήσεων, η Τουρκία εμφανίζεται να κλιμακώνει περαιτέρω την ένταση με Ελλάδα με το αίτημα της Κρατικής Εταιρείας Πετρελαίου για έρευνες σε περιοχές εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Το ερώτημα είναι γιατί μας προειδοποιεί; Και δεν το κάνει πράξη, όπως άφηναν να εννοηθεί οι Τούρκοι αξιωματούχοι; Αν ήθελε να δείξει ότι είναι αποφασισμένη να πάει μέχρι τέλους θα το έκανε χωρίς αιτήσεις και επικοινωνιακά σόου με χάρτες αλλά μάλλον δεν θα το πράξει γιατί «εκβιάζει» την Ελλάδα να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δικούς της όρους. Η Ελληνική διπλωματία έχει ορθώσει τοίχο με τα τριμερή σχήμα που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια αλλά και ενισχύθηκαν τους τελευταίους μήνες μεταξύ Ελλάδος Ισραήλ και Κύπρου καθώς και Ελλάδος- Αιγύπτου και Κύπρου. Και μάλιστα αυτό έχει ενοχλήσει την Τουρκία αλλά το χειρότερο για τον Ερντογάν είναι η συμμετοχή των Αμερικανών και των Γάλλων.

Η Τουρκία έχει χάσει πολύ έδαφος στο ενεργειακό και διπλωματικό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο και επιχειρεί με την ισχύ και τις απειλές να αλλάξει τους όρους. Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που ο τούρκος πρόεδρος χάνει το μέτρο. Αντίθετα, ο αποκαλούμενος και σουλτάνος βρίσκεται σε μια μόνιμη κατάσταση παραληρήματος. Ο Ερντογάν επιδιώκει ένα παζάρι με όλους τους «παίκτες» της περιοχής και την Ευρωπαϊκή Ένωση, από το οποίο θα επιχειρήσει να εμφανιστεί κερδισμένος.

Είναι ξεκάθαρο ότι η χάραξη ΑΟΖ με βάση το Διεθνές Δίκαιο γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο: τα νησιά διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, η χάραξη γίνεται καταρχήν με βάση τη μέση γραμμή. Έχουμε το οπλοστάσιο το οποίο μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε νομικά τις τουρκικές προθέσεις και προκλήσεις. Έχουμε ισχυρές συμμαχίες και η ελληνική πλευρά μπορεί να λάβει και αντίμετρα, καθώς επίσης μπορεί να ζητήσει ακόμη και κάποιου είδους κυρώσεων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να παίξουμε στο «γήπεδο» που θέλει να μας παρασύρει ο Ερντογάν και σε στρατιωτικοποίηση της κρίσης με την Τουρκία.


σχετικα αρθρα