current views are: 17

15 Ιουνίου 2020
Δημοσίευση14:45

Μεγάλος περίπατος στ΄ άγκάθια…

Μποτιλιαρίσματα και χάος με…προοπτική

Δημοσίευση 14:45’

Μποτιλιαρίσματα και χάος με…προοπτική

Όλοι πανηγύριζαν για τον Μεγάλο Περίπατο. Όλοι. Κόμματα, δημοτικές παρατάξεις, ΜΜΕ και φυσικά ο κόσμος. Ποιός δεν θέλει ένα «ανθρώπινο κέντρο» που προσφέρεται για περπάτημα, ποδήλατο και αναψυχή;

Όμως όλοι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Που δεν είναι άλλος από την ίδια την πρωτεύουσα. Δύσκολη, δύστροπη και   προβληματική, δεν προσφέρεται για βιαστικές αποφάσεις και εύκολες λύσεις. Αποδείχτηκε από την πρώτη μέρα ισχύος του Μεγάλου Περιπάτου: μποτιλιαρίσματα, ταλαιπωρία, εκνευρισμός και χάος.

Οι δραστικές παρεμβάσεις απαιτούν σοβαρό,  μελετημένο  σχέδιο, ώστε να ξέρουμε τα ωφελήματα αλλά και τις επιπτώσεις αν τεθεί σε εφαρμογή. Τα ωφελήματα οφθαλμοφανή. Αλλά και αιτία ταυτόχρονα για τεράστια προβλήματα στη ζωή της πόλης.

Το χάος της πρώτης μέρας στο κέντρο δεν είναι η μοναδική επίπτωση. Με μαθηματική ακρίβεια έρχονται κι άλλες. Που αφορούν τις αρτηρίες και τις περιοχές πέριξ του κέντρου,  αλλά και ευρύτερα. Απο το Παγκράτι και την Κυψέλη, μέχρι τη Νέα Σμύρνη, τα Πετράλωνα και τον Ταύρο.

Κι αυτό γιατί ένα μποτιλιάρισμα στο  κέντρο πόλης όπως η Αθήνα λειτουργεί κυματοειδώς. Και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος συγκοινιωλόγος για να προβλέψει την επέκταση του χάους, τις καθυστερήσεις και την αύξηση της ρύπανσης στις προαναφερθείσες περιοχές, όταν το κέντρο ασφυκτιά.

Όλα οφείλονται στη δομή της Αθήνας. Κεντρο-κεντρικός χαρακτήρας-με το  κέντρο απαραίτητο  για δουλειές ή ως υποχρεωτική διέλευση-, λίγες λεωφόροι, ελάχιστα έργα ανακούφισης μέχρι σήμερα. Αυτοί είναι οι λόγοι που έμειναν στο ράφι κάποια φιλόδοξα σχέδια του παρελθόντος. Να τα θυμηθούμε;

Εν αρχή η βύθιση της Πανεπιστημίου: υπόγειος δρόμος για τα αυτοκίνητα και επιγείως πεζόδρομος με ποδηλατοδρόμιο και μια λωρίδα για τράμ και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Εμπνευση του αειμνήστου Αντώνη Τρίτση, που είχε ενθουσιάσει τους πάντες.

Ηχηρά πρωτοσέλιδα, εκτενείς αναλύσεις και εγκωμιαστικά σχόλια για μια Αθήνα που αλλάζει. Φεύ! Δεν έγινε απολύτως τίποτε. Διότι τέτοιου είδους παρεμβάσεις δεν είναι παίξε γέλασε, ειδικά-να το ξαναπούμε;- για πόλεις όπως η Αθήνα.

Στα χαρτιά έμεινε και το άλλο φιλόδοξο σχέδιο (έμπνευση Λαλιώτη) για βύθιση της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και τα απαραίτητα συνοδευτικά έργα στις διασταυρώσεις με Κηφισίας και Πατησίων.

Αυτό το σχέδιο είχε περισσότερες πιθανότητες να γίνει πράξη, διότι θα μπορούσε να συνδυαστεί με τις γενικότερες παρεμβάσεις εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων(Αττική Οδός,  μετρό, τράμ κ.α.).

Δυστυχώς, οι παρεμβάσεις μέσα στην πόλη ήταν λίγες σε σύγκριση με τις απαιτούμενες. Ετσι, είχαμε βυθίσεις σε ορισμένα σημεία της Κηφισίας και πέραν ου. Επι παραδείγματι, ήταν αδιανόητο  να μην υπάρξουν ανάλογες εργασίες π.χ. στον κόμβο του Χίλτον, στην διασταύρωση Κηφισίας-Λεωφόρου Αλεξάνδρας κλπ. Ε, δεν υπήρξαν…

Ο Δήμαρχος Αθηναίων συνιστά υπομονή. Και ελπίζει ότι θα ξεπεραστούν τα προβλήματα που ήδη έχουν δημιουργηθεί. Όμως τίποτε δεν φαίνεται ικανό  να δικαιώσει  την αισιοδοξία του, καθώς το σχέδιο πάσχει  στον πυρήνα του. Το μόνο σοβαρό στοιχείο είναι το ότι ο Μεγάλος Περίπατος θα λειτουργήσει πιλοτικά, ώστε να εξαχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα…

Υ.Γ. Η παρέμβαση των δυο τραπεζών (ανακοπή) συνιστά μέγα πλήγμα για τους πρώην εργαζόμενους στην «Ελευθεροτυπία». Όμως η παρέμβαση αυτή θα ήταν αδύνατη αν δεν είχε αλλάξει ο νόμος που όριζε ότι προηγούνται οι εργαζόμενοι στις αποζημιώσεις. Ο νόμος άλλαξε το 2015, επι ΣΥΡΙΖΑ, κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων των δανειστών. Και δεν έγινε καμμία απόπειρα να επανέλθει το προηγούμενο καθεστώς, παρά το γεγονός ότι η χώρα είχε βγεί από το Μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018…