current views are: 5

29 Ιουνίου 2020
Δημοσίευση12:48

Όποιος ποντάρει στην σκανδαλολογία πέφτει… μέσα: Η απειλή για την κυβέρνηση

Η ένταση των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνει την ύπαρξη παθογενειών του κομματικού συστήματος που διαμόρφωσε και ανέχτηκε τον απαράδεκτο νόμο περί ευθύνης υπουργών ή οι βουλευτές των κομμάτων να υποδύονται τους αδέκαστους και ακομμάτιστους εισαγγελείς.

Δημοσίευση 12:48’

Η ένταση των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνει την ύπαρξη παθογενειών του κομματικού συστήματος που διαμόρφωσε και ανέχτηκε τον απαράδεκτο νόμο περί ευθύνης υπουργών ή οι βουλευτές των κομμάτων να υποδύονται τους αδέκαστους και ακομμάτιστους εισαγγελείς.

Το σενάριο είναι γνωστό, εδώ και πολλά χρόνια στην κεντρική πολιτική σκηνή με βασικό έργο την πολιτική διαφθορά. Η κάθε κυβέρνηση «πατάει» το κουμπί όταν αισθανθεί ότι κάτι μπορεί να την απειλήσει. Το ίδιο έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν διαπίστωσε τις αντιδράσεις για τη συμφωνία των Πρεσπών, το ίδιο κάνει τώρα η κυβέρνηση βλέποντας τα σύννεφα πάνω από την οικονομία να συγκεντρώνονται επικίνδυνα.

Το κλίμα των τελευταίων, ημέρων, τα δημοσιεύματα, οι αποκαλύψεις και οι δηλώσεις δείχνουν ότι οι σχεδιασμοί σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται.

Προφανώς και όταν υπάρχει ζήτημα διαφθοράς και σκανδάλων όλα πρέπει να βγαίνουν στο φως και να αναλαμβάνει η δικαιοσύνη. Για τα κόμματα, όμως, η λέξη σκάνδαλο λειτουργεί ως όχημα ώστε να πετύχουν τους στόχους τους χωρίς επιχειρήματα και πολιτικό σχέδιο αλλά διαφθείρει σε τέτοιο βαθμό τα πολιτικά μας ήθη και οδηγεί, τελικά, τον πολιτικό λόγο σε εξαχρείωση.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων πέφτουν στον λάκκο που έσκαβαν για τον αντίπαλο.

Η ένταση των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνει μάλιστα παθογένειες του κομματικού συστήματος που διαμόρφωσε και ανέχτηκε τον απαράδεκτο νόμο περί ευθύνης υπουργών ή οι βουλευτές των κομμάτων να υποδύονται τους αδέκαστους και ακομμάτιστους εισαγγελείς, ενώ όλες αυτές οι υποθέσεις θα έπρεπε να πηγαίνουν στον φυσικό δικαστή. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι πρώτο μέλημα δεν είναι η κάθαρση ή η αλήθεια αλλά η γενικευμένη πόλωση. Ακόμα και αν δεν προκύπτουν ποινικά κολάσιμες πράξεις, ο στόχος είναι να πέσει λάσπη στον αντίπαλο και να αναπαραχθούν διαιρέσεις ανάμεσα στο «εξυγιαντές» και στους «λαδιάρηδες»

Αυτός ο σχεδιασμός διευκολύνει να μη γίνει συζήτηση για τα δύσκολα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και την προβολή ενός εναλλακτικού σχεδίου για την ανάπτυξη της χώρας και με τα άλυτα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη. Ο αντίπαλος στα σχοινιά και στο κοινό μπόλικα θεάματα αλλά όχι άρτο…

Είναι η μόνιμη στρέβλωση της ελληνικής πολιτικής ζωής που δεν οδηγεί πουθενά αλλά ανακυκλώνει ξεπερασμένα στερεότυπα και με βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Γιατί όταν, αντί για υπαρκτά και σοβαρά σκάνδαλα έχουμε εμπλακεί σε μια χαμηλού επιπέδου σκανδαλολογία που αφορά κασέτες και συνομιλίες που ο καθένας μπορεί να τις ερμηνεύσει κατά το δοκούν, και κανείς δεν προεξοφλεί ότι δεν θα βγουν αντίστοιχες και για το άλλο στρατόπεδο οδηγώντας σε μια «ποινικοποίηση» της πολιτικής ζωής και σε ένα απέραντο λαϊκό δικαστήριο. Η ηθική διάσταση είναι θέμα που δεν «δικάζεται» αλλά κρίνεται από τον λαό.

Αν υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις διαφθοράς δεν μπορεί να «λερώνονται» κόμματα και παρατάξεις γιατί στο τέλος οδηγούμαστε στην αμφισβήτηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με τις «μαύρες» και σκοτεινές δυνάμεις να καιροφυλαχτούν να επιστρέψουν.

Ας σοβαρευτούν όλοι, ώστε να μην δυναμώσει ξανά η ακροδεξιά στην Ελλάδα. Ας μην μετατρέψουμε την πολιτική σκηνή της χώρας σε αρένα  τυφλής σύγκρουσης με επίκεντρο τη διαφθορά και μάλιστα χωρίς αποδείξεις αλλά μόνο με παράνομες ηχογραφήσεις, κάτι τέτοιο δεν θα βοηθήσει την  κυβέρνηση που έχει μπροστά της να διαχειριστεί κρίσιμα και ευαίσθητα θέματα που απαιτούν τη στοιχειώδης συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων και το ελάχιστο της συναίνεσης.