current views are: 18

4 Ιουλίου 2020
Δημοσίευση14:51

Γιατί κινδυνεύει ο νόμος για τις πορείες να πάει άκλαυτος

Οντως θα έπρεπε και στην Ελλάδα να μπει ένα πλαίσιο, αλλά ποιος θα δεχθεί να ανακηρυχθεί «οργανωτής» και να παραδώσει τα στοιχεία της αστυνομικής ταυτότητας του, παίρνοντας το ρίσκο να έχει την επομένη ποινικές συνέπειες; 

Δημοσίευση 14:51’

Οντως θα έπρεπε και στην Ελλάδα να μπει ένα πλαίσιο, αλλά ποιος θα δεχθεί να ανακηρυχθεί «οργανωτής» και να παραδώσει τα στοιχεία της αστυνομικής ταυτότητας του, παίρνοντας το ρίσκο να έχει την επομένη ποινικές συνέπειες; 

Ήμουν νέα συντάκτρια της «Ελευθεροτυπίας» όταν σε ένα από τα πρώτα μου ταξίδια στις Βρυξέλλες, έπεσα σε μια διαδήλωση έξω από το ευρωκοινοβούλιο. Ήταν γύρω στους 100 Κούρδους. Η αστυνομία τους είχε συγκεντρώσει στο απέναντι (πολύ μεγάλο πάντως) πεζοδρόμιο μιας εκ των εισόδων.

Συνηθισμένη από τις διαδηλώσεις της Ελλάδας, που έκλειναν για ώρες το κέντρο της Αθήνας, έκανα αρνητικές σκέψεις περί παραβίασης των δικαιωμάτων των διαδηλωτών στην καρδιά της Ευρώπης κλπ. Οι Κούρδοι έμειναν εκεί 2-3 ώρες κρατώντας πλακάτ και φωνάζοντας συνθήματα. Παρέδωσαν τα υπομνήματα τους σε κάποιους υπαλλήλους που κατέβηκαν από το κεντρικό κτίριο, μοίραζαν φυλλάδια σε όσους τους πλησίαζαν και αποχώρησαν ησύχως, χωρίς να κλείσουν το δρόμο ούτε για μια στιγμή. Οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν ελάχιστες και πολύ διακριτική η παρουσία τους.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, που ήμουν πάλι στις Βρυξέλλες, έπεσα σε μια διαδήλωση της αριστεράς για περικοπές ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ήταν πολύ μαζική και μαχητική. Οι διαδηλωτές έκαναν πορεία γύρω από την διάσημη πλατεία Γκραντ Πλας, που είναι ο πλέον δημοφιλής τουριστικός προορισμός και στην Σαμπλόν. Με την διακριτική υπόδειξη των αστυνομικών αρχών οι διαδηλωτές διέσχιζαν συγκεκριμένους δρόμους που προφανώς είχαν προσυμφωνηθεί όπως και η διάρκεια της πορείας. Όταν ρώτησα έναν αστυνομικό αν γνωρίζει πότε θα ανοίξουν οι δρόμοι, μου απάντησε σε μισή ώρα όπως και έγινε.

Οντως θα έπρεπε και στην Ελλάδα να μπει ένα πλαίσιο. Δεν μπορεί 50-100 διαδηλωτές να παραλύουν το κέντρο της Αθήνας για να γίνουν γνωστά τα αιτήματα τους μέσα από την ταλαιπωρία των υπολοίπων και την οικονομική δυσπραγία των καταστηματαρχών.

Ναι, να υπάρχει «οργανωτής» της συγκέντρωσης και «διαμεσολαβητής» της αστυνομίας όπως προβλέπει ο νόμος. Συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο «οργανωτής» να μεριμνά για την περιφρούρηση της πορείας και να υπάρχει εισαγγελική παρουσία εάν μια εκδήλωση παρεκτραπεί και κριθεί ότι πρέπει να διαλυθεί.

Όλα αυτά όμως είναι ωραία σε νορμάλ καταστάσεις. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πως υπάρχει η απαίτηση ο «οργανωτής» να φέρει την ευθύνη των αποζημιώσεων όταν αντιεξουσιαστές, ακροδεξιοί κλπ που μπορεί να παρεισφρήσουν σε μια συγκέντρωση, μετά σπάσουν βιτρίνες, πεζοδρόμια, Ι.Χ κλπ. όπως έχει συμβεί κατά κόρον.

Ποιος θα δεχθεί να ανακηρυχθεί «οργανωτής» και να παραδώσει τα στοιχεία της αστυνομικής ταυτότητας του, παίρνοντας το ρίσκο να έχει την επομένη ποινικές συνέπειες; Πώς θα καθορίζονται τα όρια της πορείας και των μπαχαλάκηδων;

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Λευτέρης Οικονόμου την δουλειά της αστυνομίας επιχειρούν να φορτώσουν στις πλάτες των «οργανωτών». Άλλο η ανάγκη να τιμωρούνται και να πληρώνουν και το κόστος της καταστροφής οι πραγματικοί δράστες που έχουν προκαλέσει ζημιές σε ιδιωτική και δημόσια περιουσία και άλλο εκεί που αποτυγχάνει η αστυνομία να πετάει το γάντι των ευθυνών στους διαδηλωτές. Δική της ευθύνη είναι να συλλαμβάνει τους δράστες κι εκεί έχει ένα έλλειμμα.

Οσον αφορά στα περί χουντικών διαταγμάτων που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Η περιβόητη πορεία διαμαρτυρίας στην πλατεία Εξαρχείων με τους αντιεξουσιαστές που κρατούσαν καλάσνικοφ, από τα βίντεο που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο την μάθαμε! Που βάζει τα όρια; Προσωπικά δεν το κατάλαβα. Ισορροπία σε όλα πρέπει να υπάρχει.

Δεν μπορεί η απάντηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη να είναι ότι η υπόθεση της ρύθμισης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι δεν αφορά το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, ούτε τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις ομοσπονδίες, ή την συγκέντρωση της 17Ν. Αφορά “αυτές τις μικρές συγκεντρώσεις, που καθημερινά δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στην πόλη, που με τις ευθύνες και της αστυνομίας – που πράγματι κλείνει πολλούς δρόμους, πολύ γρήγορα – γίνονται όλα αυτά που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους” είπε στη Βουλή.

Μα ειδικά στις μικρές συγκεντρώσεις δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο νόμος! Ιδιαίτερα σε αυτές που είναι αυθόρμητες ή αφορούν μία ευρύτερη κοινωνική διαμαρτυρία όπως συνέβη πρόσφατα με αφορμή την δολοφονία του Τζον Φλόιντ στις ΗΠΑ από αστυνομικούς στους οποίους έλεγε «δεν μπορώ να αναπνεύσω» και εκείνοι συνέχισαν να τον πατάνε. Πώς να περιφρουρηθούν αυτές από τους άλλους διαδηλωτές;

Όλη αυτή η συζήτηση για τις πορείες ξεκίνησε από την ανάγκη να μην κλείνουν 50 άτομα όλο το κέντρο, κάτι το οποίο ζητάει η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της πρωτεύουσας που έχουν απηυδήσει. Τα άλλα θέματα οδηγούν σε ασάφειες που θολώνουν το μήνυμα.

Ας το πάρουν αλλιώς στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ο νόμος κινδυνεύει να γυρίσει μπούμερανγκ, ή να πάει άκλαυτος γιατί θα τον γράψουν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους και η αστυνομία θα τρέχει να προλάβει «αυθόρμητες» συγκεντρώσεις ελλείψει «οργανωτών».