Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει το κέντρο! Στοπ.

Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα ο χώρος του Κέντρου είναι αυτός που κρίνει την έκβαση των εκλογών. Ο Αλέξης Τσίπρας το γνωρίζει και μάλιστα άλλαξε τη ρότα του κόμματος προς στο Κέντρο, ήδη από τον Φεβρουάριο, πριν από την εκδήλωση της πανδημίας του κορωνοϊού, με τη στάση που τήρησε για τα γεγονότα στον Έβρο και την απόπειρα της τουρκικής πλευράς να εργαλειοποιήσει το μεταναστευτικό ζήτημα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έστειλε το πρώτο μήνυμα στους ακραίους του κόμματός του. Τους είπε ξεκάθαρα, καλώς σφράγισε η κυβέρνηση τα σύνορα, το ίδιο θα έκανα κι εγώ,  αφήστε τις γραφικότητες περί ανοιχτών συνόρων.

Στη συνέχεια παραδέχθηκε ότι υπερφορολόγησε τη μεσαία τάξη, ότι στοχοποίησε αδίκως δημοσιογράφους, ότι δεν έγινε σωστός χειρισμός της Novartis, ενώ προσέφερε στήριξη στην κυβέρνηση για τα Εθνικά θέματα,  «χαιρέτισε» την συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ προκαλώντας την αποδοκιμασία, του πάλαι ποτέ υπουργού Εξωτερικών του, Νίκου Κοτζιά. Δεν περνάει απαρατήρητό ότι στην πλειοψηφία των ομιλιών του στην Βουλή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει και την τακτική της σκανδαλολογίας. Όλα τα παραπάνω έχουν προκαλέσει τον εκνευρισμό κάποιων «συντρόφων» του που έχουν μάθει την εύκολη αντιπολίτευση του «πεζοδρομίου» και των ισοπεδωτικών συνθημάτων, του διχασμού και της πόλωσης, του «εσείς και εμείς». Όλοι αυτοί αγνοούν ότι οι προηγούμενες εκλογές σε ένα βαθμό χάθηκαν από ένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που σχηματίστηκε για όλους τους παραπάνω λόγους. Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα είναι δύσκολη, τα αποτελέσματα ακόμα και στις δημοσκοπήσεις θα έρθουν με καθυστέρηση οι μετριοπαθείς  ψηφοφόροι δεν πείθονται εύκολα.   

Φαίνεται, όμως, ότι υπάρχουν βαρίδια στα… μπατζάκια του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ  που αν και σε μια συνέντευξη του είχε πει: «Έχω αποφασίσει ότι πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Είναι μια απόφαση ειλημμένη, δεν αφορά πρόσωπα, αφορά πολιτικές. Αγαπώ και εκτιμώ όλους τους συντρόφους μου, παλιούς και καινούργιους. Όμως, εγώ αντιλαμβάνομαι ότι στους ηγέτες αναλογεί να παίξουν κάποια στιγμή έναν ρόλο ιστορικό και πρέπει να ξεπεράσουν τις προσωπικές αγάπες ή τους θυμούς και να προχωρήσουν μπροστά». Κάποιοι στο κόμμα του δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν το σήμα του και  πορεύονται με όρους παρελθόντος και όχι μέλλοντος. Η εικόνα της  αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ακόμα θολή.

Έχουμε και λέμε, την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας βγαίνει μπροστά και ασκεί σκληρή κριτική για τους χειρισμούς στη δεύτερη φάση της πανδημικής κρίσης αλλά και την οικονομία και τους πληττόμενους τομείς.

Έρχεται το μανιφέστο Τσακαλώτου, λες και υπάρχει θέμα Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ, δίνει μια συνέντευξη περίπου 5.000 λέξεων στην «Εποχή», μιλάει καθαρά για δεξιά (αυτό το καταλαβαίνω, αφήστε που δεν αποτελεί μομφή για τους Νεοδημοκράτες) και ακροδεξιά διακυβέρνηση. Το ακροδεξία χωράει πολύ συζήτηση, γιατί μπορείς να ασκήσεις κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά να τον λες ακροδεξιό; Δεν πείθεις και πολλούς, άσε που γυρίζεις τον χρόνο πίσω στη εποχή του μνημονίου και τις πλατείες, κάτι που θα ήθελε να ξεχάσει και ο ίδιος ο πρώην Υπουργός Οικονομικών. Τα σημαντικά τα λέει στο άλλο κομμάτι της συνέντευξης του, για τα χαρακτηριστικά του κόμματος, «Το κόμμα πολιτικής ενότητας, το κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα είναι έωλο, παρασέρνεται εύκολα στις ιδεολογίες του συρμού». Αλλά παίρνει και αποστάσεις από τις αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα για τις συμμαχίες, με εμφανή απόσταση από τα κεντροαριστερά ανοίγματα του. «Ήταν και είναι ακατανόητη η επιχείρηση να μετατοπιστεί ιδεολογικά και προγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. στην Κεντροαριστερά», λέει ο Τσακαλώτος.

Και μετά είχαμε μια «ωραία ατμόσφαιρα» στον ΣΥΡΙΖΑ με την αντίδραση του Παύλου Πολάκη.

Στον Γράμμο, παίχτηκε η επόμενη πράξη της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί που γράφτηκε ο επίλογος του αιματηρού εμφυλίου πολέμου. Η συνέχεια γνωστή με τις διώξεις των ηττημένων. Ο διχασμός και η απουσία συναινέσεων έκαναν κακό στη χώρα. Μετά την μεταπολίτευση έγινε μια προσπάθεια η χώρα να γυρίσει σελίδα. Με δυσκολίες και κόπο φτάσαμε σε ένα επίπεδο συνεννόησης και ήπιου δημόσιου διαλόγου. Μέχρι την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής, των μνημονίων που ξαναχωριστήκαμε σε «γερμανοτσολιάδες» και «πατριώτες». Μετά ήρθε στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και επιστρέψαμε σε μια κανονικότητα.

Το τελευταίο επεισόδιο έρχεται με τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ να ανακοινώνει ένα camping και πολιτικές εκδηλώσεις στον Γράμμο. Και θα μου πείτε, απαγορεύεται; Όχι σε καμία περίπτωση, όποιος θέλει μπορεί να αναζητά ιστορικές αφετηρίες ακόμα και να βουτάει στο παρελθόν και στην εποχή του ΔΣΕ. Αλλά ως κομματικός οργανισμός ποιο είναι το μήνυμα προς της κοινωνία; Δεν υπήρξε κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει μια πολιτική κουβέντα με τη νεολαία τους; Μήπως να ασχοληθούμε με το αύριο και όχι το χθες; Να ξεφύγουμε από το μαύρο του παρελθόντος. Να μην επανέλθουμε σε μια λογική διχασμού με αιματηρά αποτελέσματα που διέλυσε τη χώρα. Την ευθύνη τη έχουν όλες οι πλευρές κανείς δεν ήταν αθώος του αίματος.

Ακόμα και πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής προσπαθούσαν να μην μιλάνε για εκείνα τα γεγονότα και μάλιστα με σοφία πολλούς από εμάς, στα νεανικά μας χρόνια, που διψούσαμε να μάθουμε από πρώτο χέρι τα γεγονότα μας απωθούσαν με σοφία, να ταυτιστούμε από την σκοτεινή ιστορία του Εμφυλίου. Τι νόημα έχει σήμερα η αναβίωση αυτών των αναπαραστάσεων, το ίδιο θα ίσχυε αν ήταν η νεολαία οποιουδήποτε κόμματος. Εκτός βέβαια αν αυτός είναι ο στόχος, εμείς οι δημοκράτες και εσείς οι «γερμανοτσολιάδες». Ας το κοιτάξει ο Αλέξης Τσίπρας στο κόμμα του γιατί μπορεί να είναι περισσότεροι, οι εντός που έχουν αυτή τη λογική που απέχει πολιτικά… χιλιόμετρα από το κέντρο.

Ο Αλέξης Τσίπρας τράβηξε το κόμμα στην εξουσία, στην κομβική αυτή φάση το «κόμμα» θα τον ρουφήξει πολιτικά; Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν μπορεί και αν πραγματικά εννοεί ο κ. Τσίπρας τη στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία και αν η στόχευση του είναι να προσελκύσει ψηφοφόρους από το κέντρο κάτι που το κάνει με επιτυχία ο Μητσοτάκης. Είναι ξεκάθαρο ότι χωρίς τον Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει σταδιακά σε χαμηλότερα εκλογικά ποσοστά από σήμερα, το ίδιο θα συμβεί αν ο Τσίπρας υποταχθεί στο «βαθύ κόμμα». Ο ίδιος θα πρέπει πολύ σύντομα να απαντήσει αν θέλει και μετά να δείξει ότι μπορεί.

Θα πρέπει όμως, να υιοθετήσει σοβαρό πολιτικό λόγο και αφήγημα κόντρα στις κυβερνητικές επιλογές, έστω και αν χρειαστεί να θυσιάσει στελέχη και ίσως για κάποιο διάστημα μέρος της εκλογικής του βάσης. Τελευταία πράξη του αντιπολιτευτικού δράματος και αδιεξόδου είναι η κριτική στο σχέδιο Πισσαρίδη που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το παρουσίασαν ως «σχέδιο Πινοτσέτ» αλλά και με «Μνημόνιο»! Τα ίδια βέβαια έλεγαν και προεκλογικά, τελικά ο Μητσοτάκης δεν ήταν «βρικόλακας» που παρουσίαζαν αλλά μάλλον κατηγορείται για σοσιαλιστής παρά για νεοφιλελεύθερος με τα μέτρα που πήρε και τις επιδοτήσεις που έδωσε για την αντιμετώπιση της πανδημίας.   

Όταν για παράδειγμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που πριν βγει το τελικό σχέδιο, σε συνέντευξή του («Εποχή») είπε: «Περιμένουμε την τρίτη πράξη του δράματος με το πόρισμα Πισσαρίδη, όπου φαίνεται περιλαμβάνονται όλοι οι μύχιοι πόθοι των νεοφιλελεύθερων εκσυγχρονιστών. Αλλά ακριβώς επειδή αυτό το πακέτο δεν αντιμετωπίζει τις ανισότητες, δεν δημιουργεί όρους για αύξηση επενδύσεων και ρυθμών ανάπτυξης, βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιδείνωση του λόγου Χρέος/ΑΕΠ. Έτσι χτίζονται οι όροι ενός νέου κανονικού Μνημονίου». Δηλαδή ο ίδιος, ως μνημονιακός Υπουργός τι διαφορετικό έκανε; Και συνέχισαν με τους ίδιους χαρακτηρισμούς και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνοντας όσους λένε ότι επιστρέφουν στην Κουμουνδούρου σε μια ρητορική προμνημονιακή με συνθήματα και χωρίς αντιπρόγραμμα. Αν ο Αλέξης Τσίπρας κινηθεί… αντιμνημονιακά, όπως δείχνουν τα πρώτα δείγματα θα έχει πέσει στην παγίδα του μνημονίου που ο ίδιος εφάρμοσε. Και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάνει το κέντρο! Στοπ.

ΥΓ: Και επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ βιάζονται, «Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον εβγάλαμε», το πόρισμα της Επιτροπής Πισσαρίδη εντοπίζει, πράγματι, τις μεγάλες και πολλές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας που κανείς δεν διαφωνεί. Στην Κουμουνδούρου δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι αυτές οι παθογένειες μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Ας μην βιάζονται να δαιμονοποιήσουν τις προτάσεις της επιτροπής αλλά να διαβάσουν τις διαπιστώσεις και να περιμένουν τις κυβερνητικές αποφάσεις για να ασκήσουν κριτική αφού ταυτόχρονα θα πρέπει να παρουσιάσουν τις δικές τους. Γιατί πολύ απλά οι προτάσεις της Επιτροπής θα πρέπει να μετατραπούν σε συγκεκριμένα μέτρα και προγράμματα. Και θα πρέπει από την Κουμουνδούρου να μας πουν εναλλακτικές πολιτικές, αφού διαφωνούν σε κάτι που δεν έχουν δει ακόμα, πως θα έρθουν στην Ελλάδα τα 32 δισ. ευρώ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης. Εδώ, θα κριθεί η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση και όχι με ξεπερασμένα τσιτάτα τύπου ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερη συνταγή και «Πινοσέτ».

• Novartis
• Αλέξης Τσίπρας
• ΣΥΡIZA