current views are: 19

28 Οκτωβρίου 2020
Δημοσίευση19:11

Σάλος για τα σκίτσα του Charlie Hebdo για τον Χριστό, τον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα και τον Ιερώνυμο

Στην Ελλάδα θα αντέχαμε ένα τέτοιο περιοδικό; Ένα σκίτσο αντίστοιχο για τον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα ή τον Ιερώνυμο; Τι θα έλεγε η εκκλησία, οι πιστοί αν έβγαιναν σκίτσα του Χριστού αντίστοιχα μ’ αυτά του Μωάμεθ;

Δημοσίευση 19:11’

Στην Ελλάδα θα αντέχαμε ένα τέτοιο περιοδικό; Ένα σκίτσο αντίστοιχο για τον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα ή τον Ιερώνυμο; Τι θα έλεγε η εκκλησία, οι πιστοί αν έβγαιναν σκίτσα του Χριστού αντίστοιχα μ’ αυτά του Μωάμεθ;

Επειδή άκουσα σχόλια και στην Ελλάδα για το σκίτσο Charlie Hebdo, είναι σαφώς δικαίωμα να σου αρέσει ή αν μην σου αρέσει αλλά δεν είναι προσβολή η σάτιρα του συγκεκριμένου περιοδικού που αφενός δοκιμάζει την ανοχή στην ελευθερία της έκφρασης και αφετέρου στηλιτεύει την υποκρισία των «πιστεύω» των λαών! Αλλά και από την άλλη άκουσα και κάποιους πολιτικούς να καυτηριάζουν την αντίδραση των Τούρκων. Η ανοχή στη διαφορετικότητα ή στην ελευθερία της κριτικής δεν μετριέται σε συνθήκες εργαστηρίου αλλά όταν βράζει το καζάνι! Στην Ελλάδα θα αντέχαμε ένα τέτοιο περιοδικό; Ένα σκίτσο αντίστοιχο για τον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα ή τον Ιερώνυμο; Τι θα έλεγε η εκκλησία, οι πιστοί αν έβγαιναν σκίτσα του Χριστού αντίστοιχα μ’ αυτά του Μωάμεθ;

«Τίποτα δεν είναι ιερό. Ούτε οι ίδιες σας οι μητέρες, ούτε οι εβραίοι μάρτυρες, ούτε οι άνθρωποι που πεθαίνουν από πείνα. Γέλα απέναντι σε όλα, άγρια, πικρά, για να εξορκίσεις τα αρχαία τέρατα». Είναι το αξίωμα του Μισέλ Καβανά, σατιρικού συγγραφέα, εκδότη εφημερίδων και συνδημιουργού του Hara-Kiri και του Charlie Hebdo, για τη σάτιρα. Ακόμα και η υπερβολική κρίση είναι ένδειξη αντοχής του πολιτισμού της λογικής. Κάθε διαφωνία δεκτή αλλά από ανοχή; Ξέρω από πριν τα πρωτοσέλιδα, τους τίτλους στις τηλεοπτικές εκπομπές και τις αντιδράσεις «Σάλος…», «Προσβλητικά…», «Ντροπή…»

ΥΓ. Αυτή τη λογική πολλοί εργαζόμενοι την πλήρωσαν με τη ζωή τους. Το ημερολόγιο έγραφε 7 Ιανουαρίου 2015 όταν στο Παρίσι σημειώθηκε τρομοκρατική επίθεση με δολοφόνους να εκτελούν εν ψυχρώ δημοσιογράφους και σκιτσογράφους του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo, αλλά και έναν αστυνομικό. Η Γαλλία είχε μπει και επισήμως στο στόχαστρο μουσουλμάνων τρομοκρατών και το μακελειό στο Charlie Hebdo ήταν η αρχή αιματηρών επιθέσεων, οι οποίες κορυφώθηκαν με την εκατόμβη νεκρών στο Μπατακλάν. Την επόμενη εβδομάδα, της σφαγής, σε ένα εκατομμύρια αντίτυπα κυκλοφόρησε το Charlie Hebdo, στα γραφεία του οποίου έγινε, μέχρι τότε, η πλέον πολύνεκρη επίθεση που έχει σημειωθεί στη Γαλλία τις τελευταίες δεκαετίες, αφήνοντας πίσω 12 θύματα.

«Θα συνεχίσουμε, είμαστε αποφασισμένοι να βγούμε την επόμενη εβδομάδα. Είμαστε όλοι σύμφωνοι» δήλωνε ο Πατρίκ Πεγιού, που έχει στήλη στο περιοδικό.

Και αλήθεια, επανέρχομαι, στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα θα άντεχε; Υπάρχουν σκιτσογράφοι και δημοσιογράφοι που μπορούν να ασκήσουν τόσο σκληρή κριτική στα πολιτικά και θρησκευτικά κέντρα εξουσίας της χώρας; Γιατί αν το ξεχάσαμε, ο ρόλος μας είναι απέναντι, κριτικά και για έλεγχο, σε κάθε μορφή εξουσίας και όχι αγκαλιά και… θυμιατά.