current views are: 12

17 Ιανουαρίου 2021
Δημοσίευση07:07

Γράμμα από τις Βρυξέλλες: Το «αντίσωμα» της πολιτικής σταθερότητας

Αναμφίβολα η γκρίνια, οι κλυδωνισμοί και η πολιτική αστάθεια αυξάνονται σε περιόδους μεγάλων κρίσεων αναδεικνύοντας τις διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογικές αποστάσεις , που ξεπερνιούνται για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης.

Δημοσίευση 07:07’

Αναμφίβολα η γκρίνια, οι κλυδωνισμοί και η πολιτική αστάθεια αυξάνονται σε περιόδους μεγάλων κρίσεων αναδεικνύοντας τις διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογικές αποστάσεις , που ξεπερνιούνται για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης.

Ο «τυφώνας» πανδημία φαίνεται πως εκτός του ότι σαρώνει τα συστήματα υγείας και οικονομίας , αποκτά στο διάβα του ακόμη μια σημαντική δυναμική. Αποσταθεροποιεί τις κυβερνήσεις ευρωπαϊκών κρατών, ιδίως εκείνων που πορεύτηκαν με κυβερνήσεις συνεργασίας.

Ιταλία, Εσθονία και Ολλανδία είδαν, σε μια κρίσιμη καμπή, τις κυβερνήσεις τους να διαλύονται για διαφορετικούς λόγους η κάθε χώρα. Σε μια περίοδο όμως, που ο ιός δοκιμάζει την κυβερνητική διαχείριση σε όλα τα επίπεδα, η ανάγκη για πολιτική συνοχή και απόλυτο συντονισμό τόσο στα εθνικά εμβολιαστικά προγράμματα, οσο και στα μέτρα εναντίον της εξάπλωσης της πανδημίας , είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική.

Και ασφαλώς δεν τίθεται θέμα συζήτησης όσον αφορά σε λόγους παραίτησης όταν μιλάμε για φαινόμενα διαφθοράς όπως είναι οι περιπτώσεις της Εσθονίας ( το κόμμα του Κέντρου που είναι ο ένας από τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους έχει εμπλακεί σε υπόθεση ύποπτης χρηματοδότησης ενός οικιστικού σχεδίου στην πρωτεύουσα Ταλίν) και της Ολλανδίας (η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε που παραιτείται λόγω του σκανδάλου των οικογενειακών επιδομάτων ήταν ένας συνασπισμός μεταξύ Φιλελεύθερων,Χριστιανοδημοκρατών και Κεντροαριστερών).

Στις παραπάνω περιπτώσεις η πολιτική ευθύνη είναι μεγάλη και επιβάλλεται η ανάληψή της με κάθε κόστος.

Από την άλλη πλευρά, η Ιταλία βρίσκεται για άλλη μια φορά σε πολιτική κρίση (μετρά 66 κυβερνήσεις σε 73 χρόνια κοινοβουλευτικής ιστορίας) με τον Τζουζέπε Κόντε και τον Ματέο Ρέντσι να αντιπαρατίθενται για τη διαχείριση του πακέτου στήριξης των 208 δις ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερα για τους χειρισμούς κατα τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης. Αυτοί οι λόγοι, που εκφράζουν επίσημα τουλάχιστον οι δύο μονομάχοι, γιατί στο παρασκήνιο φουντώνουν τα σενάρια περί μεθόδευσης του πρώην Πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι για επιστροφή του στην εξουσία, οξύνουν τα προβλήματα μεσουσης της πανδημίας, η οποία έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της στη γειτονική χώρα καθώς έχει τον μεγαλύτερο αριθμό λοιμώξεων και θανάτων.

Αναμφίβολα η γκρίνια, οι κλυδωνισμοί και η πολιτική αστάθεια αυξάνονται σε περιόδους μεγάλων κρίσεων αναδεικνύοντας τις διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογικές αποστάσεις , που ξεπερνιούνται για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης.Η εμπειρία έχει δείξει ότι η αλήθεια είναι σκληρή. Οι μεγάλες κρίσεις χρειάζονται και μεγάλες αυτοδυναμίες, οι οποίες εγγυώνται σε μεγαλύτερο βαθμό τις υποσχέσεις που έχουν δοθεί σε έναν λαό.

Και αυτούς τους πολίτες ,πάντα αλλά πολύ περισσότερο σήμερα ,δεν πρέπει να αγνοούν οι πολιτικοί ηγέτες, οι οποίοι, όταν ετοιμάζονται να συγκυβερνήσουν θα πρέπει να είναι σίγουροι ότι οι κυβερνήσεις τους και οι αξιωματούχοι τους υπηρετούν το δημόσιο και εθνικό συμφέρον.

Αυτό είναι και το “αντίσωμα” για κάτι που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε “πανδημία” εν μέσω αυτής, αλλά και μετά, γιατί οι εκτιμήσεις για τις πολιτικές επιπτώσεις που αναμένεται να εκδηλωθούν με την επιστροφή στην πολυπόθητη κανονικότητα είναι ανησυχητικές.

Τα επόμενα χρόνια στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό θα φέρουν αλλαγές όχι απαραίτητα σε πρόσωπα και πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά κυρίως σε θέματα προσέγγισης της πολιτικής και της εξουσίας. Ο ορθός χειρισμός αυτής της κρίσης θεώρησης του πολιτικού γίγνεσθαι, είναι εκείνος που θα διατηρήσει το status quo της πολιτικής σταθερότητας, αφού σε διαφορετική περίπτωση δεν αποκλείεται να δούμε τα φαινόμενα της τετραετίας 2012-2016, με τις κυβερνήσεις να κάνουν στροφή προς τον απομονωτισμό.

Γι αυτό και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στη βάση της αλληλεγγύης, απαιτείται να συσφίξουν τις μεταξύ τους σχέσεις και συνεργασίες, επανακτώντας την εμπιστοσύνη των πολιτών.