current views are: 7

5 Φεβρουαρίου 2021
Δημοσίευση14:00

Γιατί ασχολούνται με τον ΣΥΡΙΖΑ αφού γυρνάει στο 3%

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν για τη κυβέρνηση βγαίνει ένα θέμα για να στραφούν οι προβολείς στον Αλέξη Τσίπρα και δεν ασχολούνται με κανένα άλλο θέμα. Και μάλιστα κάποιοι σχολιογράφοι δικαιολογούν αυτό το ενδιαφέρον τους, ότι θέλουν δυνατή αντιπολίτευση για να γίνεται καλύτερη και να ελέγχεται σωστά η κυβέρνηση.

Δημοσίευση 14:00’

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν για τη κυβέρνηση βγαίνει ένα θέμα για να στραφούν οι προβολείς στον Αλέξη Τσίπρα και δεν ασχολούνται με κανένα άλλο θέμα. Και μάλιστα κάποιοι σχολιογράφοι δικαιολογούν αυτό το ενδιαφέρον τους, ότι θέλουν δυνατή αντιπολίτευση για να γίνεται καλύτερη και να ελέγχεται σωστά η κυβέρνηση.

Έχει πραγματικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και ίσως είναι και πρωτόγνωρο ότι γράφονται τόσα σχόλια για τα εσωτερικά το ΣΥΡΙΖΑ και το μέλλον του. Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που διαβάζοντας άρθρα και αναλύσεις θεωρείς ότι είναι ακόμα κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας. Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι ανάλογη περίπτωση που να γίνεται τόσο έντονη αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση.

Σταχυολογώ, ο ΣΥΡΙΖΑ γράφουν, όσοι ξαφνικά φαίνεται να “πονάνε” το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γυρνάει στις λογικές και τις πρακτικές που είχε όταν ήταν στο 3%. Επιστρέφει, λένε, στην εσωστρέφεια και στην κινηματική λογική και γιατί δεν γίνεται κόμμα εξουσίας. Γιατί, λοιπόν, κόπτονται τα φιλοκυβερνητικα ΜΜΕ για το εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ; Αφήστε που αν πραγματικά κατρακυλούσε στο 3% θα έπρεπε να ανοίγουν σαμπάνιες και να μην ασχολείται κανείς.

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν για τη κυβέρνηση βγαίνει κάτι για να στραφούν οι προβολείς στον Αλέξη Τσίπρα και δεν  ασχολούνται με κανένα άλλο θέμα. Και μάλιστα κάποιοι σχολιογράφοι δικαιολογούν αυτό το ενδιαφέρον τους, ότι θέλουν δυνατή αντιπολίτευση για να γίνεται καλύτερη και να ελέγχεται σωστά η κυβέρνηση. Προσέξτε, αντί ο τύπος να ελέγχει κυρίως την κυβέρνηση και να ασκεί κριτική για τα πεπραγμένα της, ασχολείται αποκλειστικά με την αξιωματική αντιπολίτευση. Το πρόβλημα που δημιουργείται επικοινωνιακά δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί πολύ απλά δεν είναι στην εξουσία και δεν επηρεάζει τις ζωές των πολιτών.

Αλλά τα άσχημα είναι για την κυβέρνηση, κι αυτό γιατί δημιουργείται μια επικοινωνιακή, δημοσκοπική φούσκα και προσδοκίες που αν διαψευστούν στην πραγματική ζωή, η πτώση θα είναι ακαριαία και χωρίς επιστροφή. Δηλαδή το να εγκαλείς την αντιπολίτευση γιατί δεν έχει ρεαλιστικές προτάσεις για την κρίση και να καταπίνεις την σκληρή επικαιρότητα με τους νεκρούς, την κατάσταση στο ΕΣΥ, την οικονομία και να δίνεις μεγαλύτερο βάρος στα λάθη της αντιπολίτευσης και όχι με τις όποιες κυβερνητικές ολιγωρίες που καθορίζουν την κατάσταση είναι τουλάχιστον υποκριτικό.

Είδατε τα ΜΜΕ να εγκαλούν την κυβέρνηση να ασκούν κριτική για τη διαχείριση σε κρίσιμους τομείς ή για τρανταχτά λάθη και δηλώσεις Υπουργών; Άλλα πρυτάνευαν στην επικαιρότητα. Στην πρώτη γραμμή, καμιά περίεργη δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ή ότι το κόμμα αμφισβητεί τον Τσίπρα. Αν στη θέση του Σαμαρά ήταν ο Τσακαλώτος και έκανε αντίστοιχες δηλώσεις θα ήταν απλώς μια Κυριακή; Η ΝΔ προεκλογικά είχε ρίξει μεγάλο βάρος στις δομικές εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις και την ασφάλεια. Μάλιστα ρίχνει το βάρος στα Πανεπιστήμια και παρασύρει τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται μαζί με τις ελευθερίες και τους «μπαχαλάκηδες» με προφανή στόχο να γίνει η ταύτιση.

Αλήθεια, τα σπασίματα και τα καψίματα τελείωσαν; Ο Ρουβίκωνας εξαρθρώθηκε; Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα πρώτα θετικά και τολμηρά βήματα που πήρε η κυβέρνηση που ικανοποίησαν τους πολίτες και ενέτειναν την εμπιστοσύνη προς μια νέα κυβέρνηση. Με το πέρασμα του χρόνου, βασικά θέματα της καθημερινότητας έχουν βαλτώσει όπως οι εκκρεμείς συντάξεις, η γραφειοκρατία και οι ολιγωρίες στην αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας δημιουργώντας δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Το «επιτελικό κράτος» θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και δεν αρκεί το επιχείρημα, «μα αν κυβερνούσαν οι προηγούμενοι» γιατί πλέον δεν κόβει εισιτήρια. Το αφήγημα που υπερπροσφέρεται είναι «το μη χείρον βέλτιστον». Μεταξύ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον. Αυτή είναι συνήθως η επικοινωνιακή τακτική των κυβερνήσεων λίγο πριν τις εκλογές που δεν έχουν πλέον θετικό αφήγημα ώστε να μπει στο μυαλό των ψηφοφόρων, να είναι κοινό κριτήριο επιλογής και το εκλογικό δίλημμα για το πολιτικό κόμμα που θα ήθελαν να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Ποιος θα είναι ο λιγότερο κακός – επιζήμιος για τη χώρα. Απότοκος όλων αυτών των λογικών είναι να βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα σε μια γενικευμένη παρακμή σε όλα τα επίπεδα και να προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά από την οικονομική κρίση και τώρα από την πανδημία.

Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που ο μεγεθυντικός φακός έχει πέσει στον ΣΥΡΙΖΑ και στα εσωτερικά του. Ο αντίπαλος του πρωθυπουργού είναι τα προβλήματα και όχι η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ένα σύστημα εξουσία που κινείται διαχρονικά παράλληλα με τους εκάστοτε πρωθυπουργούς και αρχηγούς κομμάτων επιχειρούν να διαμορφώσουν επικοινωνιακά αφηγήματα που δίνουν άλλοθι στους ίδιους καθώς είναι οι πρώτοι που πληρώνουν τον λογαριασμό. Ο Πρωθυπουργός πρέπει να αξιολογεί υπουργούς και στενούς συνεργάτες για το παραγόμενο κυβερνητικό έργο.  

Μια κυβέρνηση πρέπει να κρίνεται από τις ελπίδες που έδωσε σ’ ένα λαό και από την υλοποίηση, το πρόγραμμα και τις πολιτικές της. Όχι να ετεροπροσδιορίζεται από τις ελλείψεις και τα λάθη του αντιπάλου της και όσοι από τα ΜΜΕ την κάνουν επαναπαύεται δημιουργώντας μια εικόνα ανικανότητας του αντιπάλου της κάνουν χειρότερο κακό κι από τους αυλοκόλακες…