current views are: 10

13 Οκτωβρίου 2021
Δημοσίευση19:33

Pandora Papers

Δεν γίνεται οι μισθωτοί και οι εργαζόμενοι να πληρώνουν αγόγγυστα τους φόρους τους στην χώρα που ζουν, ενώ οι πολυεκατομμυριούχοι και οι πολυεθνικές εταιρείες να διαλέγουν σε ποια χώρα θα φορολογηθούν.

Δημοσίευση 19:33’

Δεν γίνεται οι μισθωτοί και οι εργαζόμενοι να πληρώνουν αγόγγυστα τους φόρους τους στην χώρα που ζουν, ενώ οι πολυεκατομμυριούχοι και οι πολυεθνικές εταιρείες να διαλέγουν σε ποια χώρα θα φορολογηθούν.

Πρόσφατα 600 δημοσιογράφοι από 150 διαφορετικά ΜΜΕ ανά τον κόσμο, άνοιξαν το καπάκι από το «Κουτί της Πανδώρας» και το διαδίκτυο πλημμύρισε από τα 11,9 εκατομμύρια εμπιστευτικά έγγραφα (Pandora Papers ) στα οποία αποκαλύπτονταν ο κρυμμένος πλούτος δισεκατομμυριούχων και πολιτικών ηγετών καθώς και οι δαιδαλώδεις οικονομικές διαδρομές του στην αχανή ζούγκλα χιλιάδων offshore εταιρειών. Και είδαμε και θαυμάσαμε που θα λεγε κι ο ποιητής ,τα «έργα και τις ημέρες» 35 νυν και πρώην ηγετών. Αναμεσά τους ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, ο μονάρχης της Ιορδανίας Χουσεΐν , ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Ντομινίκ Στρος Καν, διάφοροι βαλκάνιοι , Αφρικανοί, και τούρκοι πολυεκατομμυριούχοι, σεΐχηδες αλλά και διάσημοι καλλιτέχνες που κατέφυγαν στο κόλπο των υπεράκτιων εταιρειών για να αποκρύψουν την πραγματική περιουσιακή τους κατάσταση από τις φορολογικές αρχές της χώρας τους. Για παράδειγμα ο πρώην πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τόνι Μπλερ (και πρώην πολέμιος της φοροαποφυγής…) μαζί με την σύζυγό του αγόρασαν μία υπεράκτια εταιρεία ακινήτων με αποτέλεσμα να γίνουν ιδιοκτήτες ακινήτου αξίας 8,8 εκατομμυρίων δολαρίων (7,6 εκ. ευρώ), αποφεύγοντας έτσι να πληρώσουν φόρους συνολικού ύψους 400.000 δολαρίων. Τόσο απλά..

«Και τι έγινε;» θα μου πείτε. Δεν είναι ακριβώς έτσι.. Γιατί αν δεχθούμε τα πορίσματα σχετικής έρευνας του ΟΟΣΑ το 2020 σύμφωνα με την οποία το 10% του παγκοσμίως παραγόμενου πλούτου είναι «κρυμμένο» σε φορολογικούς παραδείσους, τότε δημιουργείται μείζον πρόβλημα για τα κράτη. Επηρεάζεται η πρόσβαση στο σύστημα υγείας, η πρόσβαση των παιδιών στην εκπαίδευση αλλά και η δυνατότητα της απόκτησης στέγης για κατώτερες οικονομικά τάξεις. Δεν γίνεται οι μισθωτοί και οι εργαζόμενοι να πληρώνουν αγόγγυστα τους φόρους τους στην χώρα που ζουν, ενώ οι πολυεκατομμυριούχοι και οι πολυεθνικές εταιρείες να διαλέγουν σε ποια χώρα θα φορολογηθούν! Άσε που σε μερικά κράτη όπως η Ελλάδα, εκπρόσωποι κλάδων που απαλλάσσονται από την φορολογία, όπως οι εφοπλιστές, φτάνουν σε τέτοιο σημείο έπαρσης και αλαζονείας που να λένε δημοσίως ότι «μπορούν να χέσουν τον πρωθυπουργό» γιατί «για αυτούς δεν έχει καμία χρησιμότητα» (Παν. Λασκαρίδης )

Κάποιες οικονομικές ελιτ λοιπόν, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν , κατάλαβαν το εύρος του προβλήματος και προκειμένου να ανακοπεί το διεθνές ράλι προς την διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων που θα οδηγούσε σε κοινωνική έκρηξη αλλά και για να αντισταθούν στη δικτατορία μιας πολυεθνικής εταιρειοκρατίας ,αποφάσισαν την επιβολή ενιαίου κατώτατου φορολογικού συντελεστή στα κέρδη των πολυεθνικών. Ήδη η πρόταση, αρχικά στο 21% για να πέσει μετά στο 15%, έγινε δεκτή από τους G7.

Φυσικά θα ήταν αφελές σκεφθεί κανείς , ότι οι ηγέτες του παγκόσμιου καπιταλισμού έγιναν εν μια νυκτί σοσιαλιστές και οπαδοί της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το σύστημα από ένα παγκόσμιο κραχ επιχειρούν να διασώσουν. Και για να το πέτυχουν , φαίνεται πως είναι αποφασισμένοι να επιβάλλουν κανόνες. Ακριβώς όπως ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 30 και ο πρόεδρος Φρ. Ρουζβελτ όταν έλεγε στον τότε βαρόνο των ΜΜΕ Γουίλιαμ Χιρστ: “«Εγώ πολεμάω τον κομμουνισμό… Θέλω να σώσω το σύστημά μας, το καπιταλιστικό σύστημα, και για να το σώσω πρέπει κάπως να προσαρμοστώ στο σημερινό πνεύμα. Γι΄ αυτό ίσως να γίνει αναγκαίο να πετάξω στους λύκους τα 46 πιο πλούσια άτομα..»