current views are: 20

20 Ιανουαρίου 2016
Δημοσίευση14:00

Ένα ξεχωριστό αντίο στον Έτορε Σκόλα (video)

Ο ιταλός δημιουργός του «Μια ξεχωριστή μέρα» άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 84 ετών την Τρίτη σε νοσοκομείο της Ρώμης

Δημοσίευση 14:00’

Ο ιταλός δημιουργός του «Μια ξεχωριστή μέρα» άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 84 ετών την Τρίτη σε νοσοκομείο της Ρώμης

Ο ιταλός δημιουργός του «Μια ξεχωριστή μέρα» άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 84 ετών την Τρίτη σε νοσοκομείο της Ρώμης

Η χρυσή δεκαετία του Έτορε Σκόλα ήταν αναμφισβήτητα η δεκαετία του ’70. Τότε σημείωσε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του και η φήμη του ξεπέρασε για πρώτη φορά τα σύνορα της γειτονικής χώρας. Φυσικά, το κερασάκι στην τούρτα της πολυετούς καριέρας του -40 ταινίες σε 40 χρόνια- ήταν το «Μια ξεχωριστή μέρα», ένας κινηματογραφικός ύμνος στην δύναμη της ανθρώπινης ψυχής (1977) που έφερε τον σκηνοθέτη ένα βήμα από τα Όσκαρ και έδωσε την ευκαιρία στη Σοφία Λόρεν και στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι να ξεδιπλώσουν τα προσόντα τους σε δύο ρόλους από τους πιο πολύπλευρους και συγκινητικούς της παγκόσμιας κινηματογραφίας. Δυο μοναχικοί άνθρωποι, μια φοβισμένη νοικοκυρά και ένας ομοφυλόφιλος άντρας, συναντιούνται στη Ρώμη του τέλους της δεκαετίας του ’30  την ημέρα που ο Χίτλερ επισκέπτεται τον Μουσολίνι. Η συνάντησή τους, κάτω από τη σκιά της άλλης «ιστορικής» συνάντησης, αν και μικρής διάρκειας, θα αποβεί καθοριστική για τη ζωή και των δύο.

Η καριέρα του Έτορε Σκόλα είχε βέβαια ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν, σε ηλικία 22 ετών, όταν άρχισε να συγγράφει σενάρια για ταινίες. Το πρώτο βήμα του στη σκηνοθεσία έγινε το 1964 με το «Se permette parliamo di donne» (Αν μας επιτρέπετε, μιλάμε για γυναίκες), μια σπονδυλωτή ταινία αποτελούμενη από εννέα επεισόδια με πρωταγωνιστή τον Βιτόριο Γκάσμαν, από τους αγαπημένους συνεργάτες του Σκόλα που πρωταγωνίστησε και στο «Είχαμε αγαπηθεί τόσο» μαζί με τους Στεφάνια Σαντρέλι, Νίνο Μανφρέντι.

Ακολούθησαν και άλλες επιτυχίες όπως το «Βίαιοι, βρώμικοι, κακοί» το οποίο του χάρισε τον  Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1976.

Η είδηση του θανάτου του Έτορε Σκόλα έγινε δεκτή με συγκίνηση στην Ιταλία, πατρίδα αλλά και πρώτη ύλη δημιουργίας του σκηνοθέτη ο οποίος κατέγραψε με ευαισθησία, συγκίνηση και κριτικό βλέμμα το μεταπολεμικό «θαύμα» της χώρας.