Αναβιώνει στο Εφετείο το μακελειό στην Κηφισιά, με αστυνομικό να εκτελεί την πρώην σύζυγό του και συνάδελφό της

Μνήμες από την εν ψυχρώ εκτέλεση δυο γυναικών έξω από σούπερ μάρκετ στην Κηφισιά τον Μάρτιο του 2020 ξυπνούν σήμερα στο Εφετείο Αθηνών.

Ήταν Μάρτιος του 2020. Ο  δράστης, αστυνομικός στο επάγγελμα ,στις 18:35 φθάνει  στην οδό Αχαρνών. Μπαίνει στο σούπερ μάρκετ όπου δουλεύει η πρώην σύζυγός του και ρωτά που είναι .

Την εντοπίζει σε ένα αυτοκίνητο να κάθεται μαζί με μία συνάδελφό της και να καπνίζουν .Ήταν μέσα σε ένα smart. Ο δράστης πηγαίνει στο αυτοκίνητο αρπάζει το όπλο του και εκτελεί τις δύο γυναίκες με 26 σφαίρες .Η πρώην σύζυγός του η Πολυξένη και η συνάδελφός της Σοφία δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν Ο αστυνομικός της Τροχαίας συλλαμβάνεται και επικαλείται οικογενειακές διαφορές με την πρώην σύζυγο του .

Βυθίζει στο πένθος δύο οικογένειες και αφήνει πίσω του τρία ορφανά παιδιά. Δύο δικά του και ένα της Σοφίας .Στο πρωτόδικο δικαστήριο καταδικάζεται σε δις ισόβια και 5 χρόνια επιπλέον για την παράνομη οπλοχρησία .

Κηφισιά: Η απολογία του δολοφόνου

Στην απολογία του ο αστυνομικός στον ανακριτή  ισχυρίζεται ότι δεν θυμάται.Ότι πήγε να μιλήσει με την πρώην σύζυγό του προκειμένου να του δώσει τα παιδιά :

«Δεν θυμάμαι κάτι, ήταν όλα μπερδεμένα στο μυαλό μου. Δεν με άφηνε να πάρω στη δουλειά της. Τρίτη και Πέμπτη ήθελα τα παιδιά μου. Μου είπε όχι. Από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι. Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια ήμουν παντρεμένος μαζί της. Ήμουν παντρεμένος περίπου 8 χρόνια. Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησε η σχέση. Περίπου πριν από 6 μήνες χωρίσαμε. Όσο ήμασταν μαζί, η σχέση μας είχε φυσιολογικές εντάσεις. Τίποτα πέραν του φυσιολογικού.
Ο χωρισμός έγινε με πρωτοβουλία της συζύγου, δεν θυμάμαι πότε. Την ημέρα του χωρισμού δεν θυμάμαι τι μου είπε ακριβώς. Έφυγε από το σπίτι. Τα παιδιά θα τα έβλεπα Τρίτη, Πέμπτη και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Δεν έγινε έτσι. Κάποιες φορές με άφηνε, κάποιες όχι. Δεν το κατήγγειλα στην Αστυνομία γιατί είχαμε συμφωνήσει ότι θα μου τα έδινε άλλη μέρα τα παιδιά. Όταν έπαιρνα τα παιδιά, μέναμε σπίτι μου. Μικρό σπίτι με ένα υπνοδωμάτιο, ένα κρεβάτι. Τα παιδιά κοιμόντουσαν στο κρεβάτι κι εγώ κάτω. Πριν πάω στο σούπερ μάρκετ, την ημέρα του περιστατικού, ήμουν σπίτι. Δεν ήμουν καλά και ήθελα βοήθεια. Πήγα στα ΚΤΕΛ και πήρα τη μητέρα μου. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, είχα υπερένταση. Φώναξα τη μητέρα μου για βοήθεια. Μου έλειπαν τα παιδιά μου, το μυαλό μου ήταν θολωμένο. Δεν θυμάμαι τίποτα. Δεν θυμάμαι τι είπα στην Αστυνομία. Δεν ήμουν καλά. Δεν είχα σκοπό να το κάνω.

Δεν παρακολουθούσα τη γυναίκα μου. Έτυχε σε μια έφοδο να την πετύχω. Αυτά τα έγραψαν οι αστυνομικοί με δική τους πρωτοβουλία. Τα παιδιά εγώ τα μεγάλωσα αξιοπρεπώς κι αυτή ήθελε να κάνει ό,τι γουστάρει. Ερχόταν Πέμπτη και ήθελα τα παιδιά μου. Τη Σοφία (σ.σ.: το δεύτερο θύμα ) δεν τη γνώριζα. Την είδα πρώτη φορά εκείνη την ημέρα.

Είχαμε φιλικές σχέσεις με κάποιους στο σούπερ μάρκετ. Με γνώριζαν και τους γνώριζα. Ήθελα μόνο να μιλήσω στη γυναίκα μου. Την είδα μέσα στο αυτοκίνητο και της μίλησα. Της είπα ότι θέλω τα παιδιά μου την Πέμπτη. Η πόρτα του αυτοκινήτου ήταν ανοικτή και καθόταν στη θέση του συνοδηγού. Με αναγνώρισε όταν με είδε. Εγώ της είπα ότι θέλω τα παιδιά μου την Πέμπτη. Μου απάντησε ότι θα κάνει ό,τι γουστάρει και θα τα δω όποτε θέλει αυτή. Είπε “ό,τι γουστάρω εγώ θα κάνω. Όσες μέρες θέλω εγώ θα τα κρατήσω”. Δεν θυμάμαι αυτό γιατί δεν το είπα στην Αστυνομία. Εγώ θα ήμουν ο χαμένος αν υπήρχε ένταση και, όπως αποδείχθηκε, εγώ είμαι ο χαμένος. Εγώ έχασα τα παιδιά. Δεν ήμουν καλά. Πήγαινα για τρέξιμο να κουραστώ για να κοιμηθώ. Έφτυσα αίμα να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Στερηθήκαμε για να τα μεγαλώσουμε. Τα παιδιά ήθελα μόνο. Έχω μετανιώσει γι’ αυτό που έγινε. Τη γυναίκα μου την αγαπούσα.»

Μαρτυρίες πάντως αναφέρουν ότι ο αστυνομικός είχε κακοποιητική συμπεριφορά απέναντι στη γυναίκα του και γι’ αυτό του ζήτησε να χωρίσουν .

• Κηφισία