Επιτέλους μια αναμέτρηση πολιτική (ευκαιρία να ξορκίσουμε το φάντασμα του Σημίτη!)

Κάτσε να δεις πως το πάει το τραγούδι, ώπα, μισό λεπτό το θυμήθηκα:
Δικό μου είναι το πάρτυ
και θα κλάψω όσο θέλω
Παίχτε τους δίσκους, χορέψτε όλη νύχτα
αφήστε με όμως μόνη για λίγο
Ως την ώρα που θα γυρίσει ο Τζόνυ
δεν έχω κανένα λόγο να γελάω.

«It’s my party” παρακαλώ, από την Λέσλι Γκορ. Όπου αντικαθιστούμε την κλαίουσα με τον ελληνικό λαό, τον Τζόνυ με το εύκολο χρήμα και το πάρτυ με την σημιτική οκταετία και λύνεται η εξίσωση!
Αυτή του πάρτυ του εύκολου πλουτισμού και του μάνεϊ φορ νάθινγκ (σπρεχάρω Χάραρντ τώρα!), που μας πλάσαρε το καθεστώς Σημίτη επί δύο ολόκληρες τετραετίες και το μασήσαμε όλοι και όλες το παραμύθι (δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω) και νομίζαμε ότι θα βρέχει αιωνίως φταλέ και θα είναι γεμάτες οι τσέπες μας ως τη Δευτέρα Παρουσία. Και ότι ο Δείκτης του Χρηματιστηρίου θα τρυπούσε το ψυχολογικό όριο των επτά χιλιάδων μονάδων, υπουργός του ΠΑΣΟΚ το είχε πει αυτό, μέσα σε χειροκροτήματα από την πλέμπα. Την πλέμπα που κάθε μέρα ονειρευόταν το φραγκάτο μέλλον…

Και πώς να ξεφύγεις δηλαδή από το πάρτυ με το τζάμπα χρήμα επί Σημίτη, πώς να το σκάσεις και να μην ελπίζεις ότι τελευταία έστω στιγμή θα ξανατιγκάρει το ταμείο; Και κάπως έτσι τα Ελληνάκια δεν άκουγαν τον Τσίπρα να αναλύει το πρόγραμμα μιας προοδευτικής, μιας αριστερής διακυβέρνησης, αλλά άκουγαν τον Τσίπρα να δηλώνει ότι θα καταργήσει τα Μνημόνια με ένα άρθρο και έναν νόμο. Για να μηδενιστούν χρέη και υποχρεώσεις και να ξαναρχίσει το σημιτικό πάρτυ απ’ την αρχή, να ξαναμπούμε στα κόλπα και στα γούστα, να ξανακάνει χρυσές δουλειές η αντιπροσωπεία της Porsche. Κι όταν κατάλαβαν ότι κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο να συμβεί, βγάλανε όλες τις καντήλες του κόσμου!

Και στράφηκαν, αναμενόμενο, στον επόμενο που τους υποσχέθηκε απρόσκοπτη πρόσβαση σε δωρεάν μπικικίνια, που τους έταξε πιστοληπτική αναβάθμιση άνευ όρων, που τους έκλεισε το ματάκι δηλώνοντας ότι θα φροντίσει τη μεσαία τάξη ενώ το άλλο το κουμμούνι της ξήλωσε τη φόδρα. Επιστροφή στις ωραίες μέρες του Κινέζου εν ολίγοις, που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνια και δεν καταδέχονταν τα τετράποδα να δαγκώσουν ούτε μπουκιά. Μόνο προσούτο ρε φίλε, μη σου πω μόνο φουα γκρα και παρεξηγηθούμε. Για να τους μουρλάνει εν τέλει στα επιδόματα ο Κυριάκος, λες και ζούμε σε καμιά μπολιβαριανή δημοκρατία της Νοτίου Αμερικής. Και να ξαναβγάλουν όλες τις καντήλες του κόσμου, όταν κατάλαβαν ότι δι πάρτυ ιζ όβιρ -μιλάω Σιούφα τώρα!

Είναι να γελάει κανείς θα έλεγε ο γίγαντας Συρίγος, αλλά εγώ βλέπω μια ευκαιρία μέσα απ’ το χάχανο. Βλέπω μια συγκυρία ευνοϊκή για να κριθούν επιτέλους οι εκλογές όχι στο πεδίο του πάρτυ αλλά στα μαρμαρένια αλώνια της πολιτικής αντιπαράθεσης και των προγραμμάτων. Αυτά λέω εγώ, εκείνα λέει ο άλλος, βάλε τα κάτω Έλληνα, βάλε τα κάτω Ελληνίδα και πάρε τις αποφάσεις σου. Θες σχέδιο Πισσαρίδη, θες Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, θες πριβέ Υγεία, θες απορρύθμιση στην ενέργεια και ιδιωτικοποίηση του νερού; Με γειά σου και χαρά σου, ψήφισέ τα. Θες μήπως το Δέλτα της ΔΕΗ να σημαίνει «Δημόσιο» και το νερό να παραμένει σε κρατικά χέρια, θες το Ταμείο Ανάπτυξης να μην απευθυνθεί αποκλειστικά και μόνο στους μεγάλους, θες ενίσχυση της δημόσιας Παιδείας και αναστήλωση του ΕΣΥ; Πάρε στα χέρια σου το κουκί και ρίχτο στην κάλπη.

Για να μάθουμε επιτέλους τι θέλουν οι πολίτες αυτής της χώρας, τώρα που επιτέλους τους ξημέρωσε ότι τα λεφτά δεν φυτρώνουν ούτε στα κόκκινα ούτε στα γαλάζια τα δέντρα!

• εθνικές εκλογές
• Κώστας Σημίτης