current views are: 136

26 Μαρτίου 2023
Δημοσίευση12:29

Πανδημία Covid-19: Οι 4 μεγάλες αλλαγές που ο κορωνοϊός έφερε στη ζωή μας και όλα όσα θα θέλαμε να αλλάξουν αλλά έμειναν ίδια

Ο κόσμος σταμάτησε πριν από τρία χρόνια, όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε τον COVID-19 παγκόσμια πανδημία.

Δημοσίευση 12:29’

Ο κόσμος σταμάτησε πριν από τρία χρόνια, όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε τον COVID-19 παγκόσμια πανδημία.

Ο κόσμος σταμάτησε πριν από τρία χρόνια, όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε τον COVID-19 παγκόσμια πανδημία. Μέσα στα lockdowns, τις απαιτήσεις για μάσκα και τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, οι κάτοικοι της πόλης περιορίζονταν στα διαμερίσματά τους, η μονοτονία που διαλύθηκε από το περιστασιακό τρέξιμο στο παντοπωλείο, τις απομακρυσμένες βόλτες σε άδειους δρόμους και το βραδινό χειροκρότημα για τους εργαζόμενους έκτακτης ανάγκης.

Αλλά καθώς η ένταση της πανδημίας έχει μειωθεί, η ζωή στις πόλεις έχει επανέλθει στο «κανονικό» με εντυπωσιακή ταχύτητα. Σε όλη την Ευρώπη, οι άνθρωποι μετακινούνται και πάλι στους χώρους εργασίας, κάθονται σε πολυσύχναστα εστιατόρια και αίθουσες συναυλιών και επιβιβάζονται σε αεροπλάνα.

Λοιπόν πόσες από τις προσωρινές αλλαγές του COVID έχουν γίνει μόνιμες και πόσες έχουν φύγει ανεπιστρεπτί;

Ο COVID-19 ήταν τρομερός για τους ανθρώπους, αλλά έδωσε μεγάλη ώθηση στις υποδομές ποδηλασίας.

Μία από τις πρώτες πόλεις που στοιχηματίστηκαν μεγάλα ποσά σε ποδήλατα ήταν το Μιλάνο, το οποίο μόλις ένα μήνα μετά το σκληρό lockdown της Ιταλίας αποκάλυψε τη στρατηγική του να αναδιαμορφώσει 35 χιλιόμετρα των δρόμων της για να ευνοήσει το περπάτημα και το ποδήλατο. Η δήμαρχος του Παρισιού Anne Hidalgo ακολούθησε το παράδειγμά της, ξεκινώντας μια ποδηλατική επανάσταση στη γαλλική πρωτεύουσα. Ακόμη και οι Βρυξέλλες όπου κυριαρχούν τα παραδοσιακά αυτοκίνητα εγκατέστησαν 40 χιλιόμετρα αναδυόμενων ποδηλατοδρόμων.

Σε πολλά μέρη, οι προσωρινοί ποδηλατόδρομοι που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του COVID έχουν γίνει μόνιμοι – και ξεκίνησαν μια επέκταση της ποδηλατικής υποδομής σε πόλεις που αν δεν είχε υπάρξει η πανδημία δε θα συνέβαινε ποτέ.

Κάντε ξανά τους δημόσιους χώρους υπέροχους

Η ξαφνική αύξηση των επιλογών υπαίθριων καθισμάτων για μπαρ και εστιατόρια – που άρχισαν να προσαρτούν θέσεις στάθμευσης και να τις μετατρέπουν σε υπαίθριες βεράντες για να αποφύγουν το επικίνδυνο φαγητό σε εσωτερικούς χώρους – προκάλεσε επανεξέταση του τρόπου χρήσης του χώρου του δρόμου.

Σε μέρη της Μαδρίτης και της Σαλαμάνκα, οι προσωρινές βεράντες διαλύθηκαν μόλις έληξε η κρίση, αλλά σε πόλεις όπως η Βαρκελώνη και η Παμπλόνα, πολλές προσωρινές ρυθμίσεις για φαγητό σε εξωτερικούς χώρους έγιναν μόνιμες. Αυτή η μετάβαση δεν ήταν απρόσκοπτη: Ακτιβιστές και πολεοδόμοι έχουν σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου για την εκμετάλλευση της πανδημίας για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου.

Πηγαίνει επίσης πέρα από την υπαίθρια τραπεζαρία: Στο Παρίσι, αμέτρητοι δρόμοι έχουν πεζοδρομηθεί και τρία νέα αστικά δάση βρίσκονται στα σκαριά. Στις Βρυξέλλες, το σχέδιο Good Living θα επεκτείνει το μέγεθος των πεζοδρομίων και τουλάχιστον το 10 έως 15 τοις εκατό όλων των επιφανειών του δρόμου θα προορίζεται για φυτά και δέντρα.

Κατεστραμμένα επιχειρηματικά κέντρα

Η πανδημία προκάλεσε μια επανάσταση στην εξ αποστάσεως εργασία, και ακόμη κι αν η κρίση του COVID έχει υποχωρήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή στο γραφείο επιστρέφει.

Παρά την ώθηση να επαναφέρουν τους υπαλλήλους στους θαλάμους τους, η εταιρεία ακινήτων Colliers αναφέρει ότι μόνο το 31 τοις εκατό των χώρων γραφείων στην περιοχή EMEA είναι σε μέγιστη πληρότητα. Σε χώρες όπως η Ολλανδία, τα ποσοστά πληρότητας κυμαίνονται μεταξύ 20 και 40 τοις εκατό.

Μπορεί τα παιδιά να επέστρεψαν ξανά στα σχολεία μετά τη λήξη της πανδημίας, πολλοί ενήλικες όμως κράτησαν την εργασία από απόσταση και εξακολουθούν να εργάζονται από το σπίτι.

Στις Βρυξέλλες, όπου το 97 τοις εκατό των εταιρειών προσφέρουν πλέον εργασία από το σπίτι, το ένα τέταρτο των εργαζομένων λέει ότι έρχεται κυρίως στο γραφείο για να εξοικονομήσει ενέργεια, ενώ ένας στους 10 λέει ότι έρχεται για να κάνει ντους.

Οι αλλαγές στα πρότυπα εργασίας και μετακίνησης έχουν προκαλέσει πλήγμα σε ορισμένες εμπορικές επιχειρήσεις που εξαρτώνται από τους υπαλλήλους γραφείου ως πελατεία. Ο κλάδος των ακινήτων γραφείων αντιμετωπίζει επίσης απολογισμό.

Ο καθαρός αέρας είναι «τόσο καυτός» αυτή τη στιγμή

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ο καλός αερισμός, ιδιαίτερα στους δημόσιους χώρους, έγινε μείζον ανησυχία για τη δημόσια υγεία.

Αυτές οι αλλαγές μπορεί να είναι εδώ για να μείνουν. Στο Βέλγιο, ένας νέος νόμος που τίθεται σε ισχύ τον Ιούλιο απαιτεί στους δημόσιους χώρους όπως μπαρ, εστιατόρια και γυμναστήρια να διαθέτουν μετρητές CO2. Από το 2025, θα πρέπει να έχουν πιστοποιητικά ποιότητας αέρα.

Ο καλύτερος αερισμός θα μπορούσε να έχει αρνητικά οφέλη για την υγεία, καθώς η ατμοσφαιρική ρύπανση των εσωτερικών χώρων – από μούχλα μέχρι εκπομπές οξειδίων του αζώτου και σωματίδια από χημικά – οδηγεί επί του παρόντος σε απώλεια άνω των 2 εκατομμυρίων ετών υγιούς ζωής στην ΕΕ, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.

Ενώ το Βέλγιο μπορεί να είναι μόνο του στη νομοθεσία για τον εξαερισμό, πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν τώρα ότι ένας τρόπος για να διατηρήσουν το περιβάλλον τους υγιές είναι να ανοίξουν ένα παράθυρο — εφόσον υπάρχει καθαρός αέρας έξω. «Μια πολύ θετική έκβαση από τον COVID είναι ότι όλοι σκέφτονται περισσότερο τον αερισμό», δήλωσε ο Nicola Carslaw, καθηγητής χημείας αέρα εσωτερικών χώρων στο Πανεπιστήμιο του York.

4 τρόποι με τους οποίους οι πόλεις έμειναν ίδιες

Κατά τη διάρκεια του lockdown για τον COVID, οι άνθρωποι που ζούσαν στις πόλεις της Ευρώπης βρέθηκαν να αναπνέουν πιο φρέσκο αέρα από ό,τι είχαν εδώ και δεκαετίες, καθώς τα επίπεδα διοξειδίου του αζώτου – το οποίο προέρχεται κυρίως από τις οδικές μεταφορές – έπεσαν κατακόρυφα.

Μεταξύ 15 Μαρτίου και 30 Απριλίου 2020, οι μεγαλύτερες μειώσεις στα επίπεδα διοξειδίου του αζώτου σημειώθηκαν στη Βαρκελώνη (59%), στο Μιλάνο (54%) και στη Μασσαλία (49%), σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΧ.

Αλλά καθώς η ζωή επανήλθε στους κανονικούς ρυθμούς, το ίδιο έκανε και η κίνηση. Στο Λονδίνο, η οδική κυκλοφορία σημείωσε άνοδο το 2021 μετά από μια πτώση το 2020. Και τα επίπεδα διοξειδίου του αζώτου σημειώνουν αντίστοιχη άνοδο, παρά την εισαγωγή μιας ζώνης εξαιρετικά χαμηλών εκπομπών στην πόλη.

Τα σπίτια εξακολουθούν να είναι απρόσιτα

Ακόμη και πριν από την πανδημία, η Ευρώπη αντιμετώπιζε μια βαθύτερη στεγαστική κρίση. Οι τιμές αυξήθηκαν κατά 37% στην ΕΕ μεταξύ 2010 και 2021 και τα ενοίκια αυξήθηκαν κατά 16% την ίδια περίοδο.

Η κρίση είναι πιο σοβαρή στις πόλεις λόγω της υψηλότερης ζήτησης για στέγαση και του ανταγωνισμού από τις βραχυπρόθεσμες ενοικιάσεις. Ενώ οι τιμές αρχικά έπεσαν τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, η επίδραση φαίνεται να ήταν προσωρινή και περιορίστηκε στις μεγαλύτερες πόλεις.

Οι κρίσεις κόστους ζωής και ενέργειας που πυροδότησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει βαθύνει τον αντίκτυπο στα νοικοκυριά, πολλά από τα οποία αγωνίστηκαν να συμβαδίσουν με τους λογαριασμούς και τις πληρωμές στεγαστικών δανείων.

Αν και η πίεση μπορεί να αρχίσει να μειώνεται, οι κυβερνήσεις των πόλεων εξακολουθούν να πιέζονται σκληρά για να εξασφαλίσουν οικονομικά προσιτή στέγαση. Μεταξύ των πρώτων κινήσεων είναι η Πορτογαλία, η οποία έχει απαγορεύσει την αδειοδότηση νέων βραχυπρόθεσμων μισθώσεων σε μεγάλες πόλεις όπως η Λισαβόνα.

Ελα να πεταξεις μαζι μου

Οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι να φύγουν για διακοπές μόλις επέτρεπαν οι περιορισμοί, ένα φαινόμενο που η κακοπαθημένη ταξιδιωτική βιομηχανία ονόμασε «τουρισμό εκδίκησης».

Μέχρι το 2021 – όταν η Ευρώπη ήταν ακόμα ένα συνονθύλευμα πράσινων δελτίων, απαιτήσεων εμβολίων και ένορκων δηλώσεων – οι διανυκτερεύσεις σε τουριστικά καταλύματα της ΕΕ ήταν ήδη στα δύο τρίτα των επιπέδων πριν από την πανδημία, σύμφωνα με τη Eurostat.

Και τους πρώτους έξι μήνες του 2022, ο αριθμός των διανυκτερεύσεων είχε διογκωθεί στο 86 τοις εκατό του προ-πανδημικού επιπέδου.

Αυτό έφερε ορδές ταξιδιωτών πίσω σε κορυφαίους προορισμούς πόλεις όπως η Βαρκελώνη και η Βενετία, οι οποίες είχαν μια σύντομη ανάπαυλα από τον μαζικό τουρισμό – και τα τουριστικά λεωφορεία και τα κρουαζιερόπλοια που τον συνοδεύουν – κατά τους πρώτους μήνες της πανδημίας.

Το περασμένο καλοκαίρι, ο αριθμός των πτήσεων αυξήθηκε ταχύτερα από ό,τι μπορούσε να διαχειριστεί η υπόλοιπη αεροπορική βιομηχανία, οδηγώντας σε χαοτικές σκηνές σε ορισμένα αεροδρόμια που δεν ήταν σε θέση να ανταπεξέλθουν στην τεράστια ζήτηση.

Κοινωνική αποστασιοποίηση; Δεν το έχω ακούσει ποτέ

Η πιο βασική οδηγία της πανδημίας ήταν η κοινωνική απόσταση — η διατήρηση τουλάχιστον 1,5 μέτρου μεταξύ των ανθρώπων για τη μείωση της μετάδοσης του ιού.

Σε ορισμένα μέρη, συμπεριλαμβανομένου του Λονδίνου και της Λισαβόνας, αυτό σήμαινε αυστηρούς κανόνες για τον αριθμό των επιβατών που επιτρέπονταν να επιβαίνουν σε βαγόνια μετρό και λεωφορεία, και όρια στον αριθμό των ατόμων που επιτρέπονταν σε δημόσια κτίρια και αθλητικές εγκαταστάσεις.

Δεν κυλούσε πάντα ομαλά: Στη Μαδρίτη, οι αρχές απέτυχαν να λειτουργήσουν αρκετά τρένα για να κάνουν εφικτή την κοινωνική απόσταση, αφήνοντας τους επιβάτες γεμάτους σε υπερπλήρες πλατφόρμες και βαγόνια. Στις Βρυξέλλες, οι ντόπιοι παραβίαζαν συστηματικά τους κανόνες αποστασιοποίησης και μέγιστης χωρητικότητας σε όργια αποκλεισμού και παράνομα πάρτι.


σχετικα αρθρα