Ρούλα Πισπιρίγκου: Η κατάθεση που αλλάζει τα δεδομένα για το θάνατο ενός παιδιού

Η Ρούλα Πισπιρίγκου κινείται νομικά αυτή τη στιγμή σε δύο μέτωπα .Από τη μία  κάθεται ήδη στο εδώλιο της κατηγορουμένης  για τη δολοφονία της Τζωρτζίνας  με κεταμίνη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας και από την άλλη  περιμένει να κλείσει η ανάκριση  για τους θανάτους Μαλένας και Ίριδας  για τους οποίους έχει κριθεί ήδη προφυλακιστέα.

Μία κατάθεση – και μάλιστα συμπληρωματική – έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα .Η ιατροδικαστής Αγγελική Τσιόλα που είχε κάνει την ιατροδικαστική έκθεση στην Ίριδα και είχε καταλήξει ως αιτία θανάτου ,στην αγενεσία φλεβόκομβου, έδωσε στοιχεία στην ανακρίτρια που χειρίζεται την υπόθεση ότι ο θάνατος του παιδιού δεν είναι ασφυκτικός ,αμφισβητώντας έτσι το πόρισμα Καρακούκη -Καλογρηά .

Η Αγγελική Τσιόλα στην κατάθεσή της στην αστυνομία πριν παραδοθεί το πόρισμα των δύο ιατροδικαστών είχε ισχυριστεί:

Το σημείο-κλειδί για τις αρχές είναι μία φράση της για τις ιστολογικές εξετάσεις που πήρε από την παθολογοανατόμο των Ιωαννίνων και έβλεπε …αγενεσία φλεβόκομβου δηλαδή πρόβλημα στην καρδιά.

Η κ. Τσιόλα αναφέρει ότι υπήρχε επισήμανση όταν αυτό δεν αναπτυχθεί είναι η αιτία θανάτου σε βρέφη και μικρά παιδιά.
«Τα υπόλοιπα ιστολογικά ευρήματα της καθηγήτριας κ.Μητσέλου δηλαδή η συμφόρηση των οργάνων και το πνευμονικό οίδημα, πλην του ευρήματος στην καρδιάπου τέθηκε και ως αιτία θανάτου από την ίδια, οδηγούσαν στο συμπέρασμα το οποίο είχε καταγράψει και δεν είναι παθογνωμικά. Όταν λέω ότι δεν είναι παθογνωμικά,εννοώ ότι τα συγκεκριμένα παθολογοανατομικά ευρήματα συναντώνται τόσο σε αιφνίδιουςθανάτους όπως θα ήταν αν το αίτιο παρέμενε η αγενεσία -υποπλασία του ερεθισματαγωγού συστήματος της καρδιάς ” όσο και σε βίαιους -ασφυκτικούς θανάτους».

Η ιατροδικαστής στην κατάθεσή της αναφέρεται και στα σημάδια που υπήρχαν στο παιδί:
«Προφορικώς ενημερώθηκα από το Καραμανδάνειοότι το βρέφος δεν έφερε κακώσεις. Από τον νεκροψιακό έλεγχο της σωρού δεν παρατηρήθηκαν κακώσεις ενώ διαπιστώθηκαν πτωματικά φαινόμενα ανάλογα με τον από θανάτου χρόνο, κυάνωση ονύχων χειρών, πέριξ των χειλέων ευρήματα ενδεικτικά δερματίτιδας εξ επαφής – εκζεματοειδούς αντιδράσεως, στοιχεία αποξήρανσης των χειλέων. Επίσης παρατηρήθηκε λύση της συνέχειας του στοματικούβλεννογόνου άνευ έτερων χαρακτηριστικών η οποία κατά τη γνώμη μου προκλήθηκε από την κατά την προσπάθεια καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης η οποία συμπεριλαμβάνει αρχικά την εξασφάλιση και διατήρηση αεραγωγού με κάθε μέσο».

Για την ιατροδικαστή της Ίριδας τα σημάδια  στο βρέφος είναι μεταθάνατια και όχι προθανάτια  και καταλήγει στην τελευταία της κατάθεση στην ανακρίτρια να ισχυρίζεται ότι ο θάνατος της Ίριδας είναι «απροσδιόριστος».

Σημαντικό για την ιατροδικαστή είναι και το πανάκι που βρέθηκε στην κούνια του μωρού μετά το θάνατό του. Για τους κ.κ.Καρακούκη και Καλογρηά το πανάκι χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για τον ασφυκτικό θάνατο για την κ.Τσιόλα  δεν προκύπτει από τα ευρήματά της.

Η μάχη της ….βιβλιογραφίας

Η υπόθεση της Πάτρας και οι τρεις θάνατοι των παιδιών έχουν απασχολήσει γιατρούς ,νοσηλευτές ,ιατροδικαστικές ,τοξικολόγους, παθολογοανατόμους.

Στη Τζωρτζίνα το δεδομένο είναι ένα:  το παιδί πέθανε εξαιτίας της κεταμίνης σε δόση των 6.5 μγ/ML.

H μάχη που δίνει στο δικαστήριο  η κατηγορουμένη είναι να αποδείξει ότι δεν την έδωσε εκείνη.

Η βιβλιογραφία για την συγκεκριμένη ουσία έχει ήδη παρουσιαστεί μέσα στην τοξικολογική έκθεση του καθηγητή τοξικολογίας του ΑΠΘ Νίκου Ράϊκου, θα παρουσιαστεί όμως και τους μάρτυρες ειδικών γνώσεων που φέρνει στο δικαστήριο η υπεράσπιση.

Μία πρώτη γεύση έδωσε η ιατροδικαστής Ουρανία Δημακοπούλου η οποία δήλωσε την πρώτη ημέρα της δίκης ότι η δόση ήταν …σε θεραπευτικά επίπεδα.

Το δικαστήριο θα ακούσει όλες τις πλευρές για να καταλήξει σε απόφαση .Αν η Ρούλα Πισπιρίγκου ήταν εκείνη που έδωσε την κεταμίνη στο παιδί ή όχι. ..

Σημαντική κρίνεται η κατάθεση του ιατροδικαστή Σωτήρη Μπουζιάνη που κατέληξε σε συμπέρασμα και το έχει ήδη στις αρχές ότι η κεταμίνη δόθηκε στο παιδί ενώ ήταν εν ζωή. Δεν βρέθηκε το ροκουρόνιο και η αδρεναλίνη που χορήγησαν οι εντατικολόγοι κατά τη  διάρκεια της ανάνηψης γιατί το παιδί ουσιαστικά ήταν νεκρό.