current views are: 1

17 Φεβρουαρίου 2013
Δημοσίευση06:48

«Χρειάζεται ένας πολιτικός που δε θα φοβηθεί να… χάσει στις εκλογές»

Λίγο πριν την ανάδειξη νέου Προέδρου στην Κύπρο ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστοφορος Πισσαρίδης μιλά αποκλειστικά στο Newpost.gr για τις προοπτικές εξόδου Ελλάδας και Κύπρου από την κρίση.

Δημοσίευση 06:48’
αρθρο-newpost

Λίγο πριν την ανάδειξη νέου Προέδρου στην Κύπρο ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστοφορος Πισσαρίδης μιλά αποκλειστικά στο Newpost.gr για τις προοπτικές εξόδου Ελλάδας και Κύπρου από την κρίση.

Λίγο πριν την ανάδειξη νέου Προέδρου στην Κύπρο ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστοφορος Πισσαρίδης μιλά αποκλειστικά στο Newpost.gr για τις προοπτικές εξόδου Ελλάδας και Κύπρου από την κρίση.

Δίνει έμφαση στα αναπτυξιακά και επενδυτικά μέτρα, σημειώνει ότι οι  «τροϊκανοί» μάθανε από τα λάθη τους στην Ελλάδα και απαντά αν θα έχει ή όχι ρόλο στη νέα κυπριακή κυβέρνηση. Εξηγεί τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και τις αδυναμίες του πολιτικού συστήματος και εύχεται η Ελλάδα να βρεί ένα νέο…Βενιζέλο. (σ.σ Ελευθέριο). Εκτιμά ότι ο δρόμος για την Κύπρο θα είναι ανηφορικός και κάνει έμμεση έκκληση στην κυβέρνηση που θα αναδείξουν οι κάλπες της Κυριακής να υπογράψει χωρίς καθυστέρηση το μνημόνιο.

Επίσης τη στιγμή που πέφτουν οι τίτλοι τέλους για τις κλαδικές και συλλογικές συμβάσεις στη χώρα μας ο Χριστόφορος Πισσαρίδης κρούει των κώδωνα του κινδύνου: «οι μισθοί και οι υπερωρίες θα πρέπει να καθορίζονται με Συλλογικές Συμβάσεις, μετά από διαβουλεύσεις των κοινωνικών εταίρων».

Γιατί η ελληνική κοινωνία βιώνει τόσο επώδυνα την οικονομική κρίση;

Η κρίση στην Ελλάδα είναι δομική. Έχουν καθιερωθεί θεσμοί και νόμοι εδώ και 10ετίες που η κατάσταση ήταν τελείως διαφορετική. Με τις αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία 30 – 40 χρόνια χρειαζόταν μία συνεχής μεταρρύθμιση στην οικονομία που ποτέ δεν έγινε. Η παγκόσμια οικονομία έγινε πιο ανοιχτή, οι νέες τεχνολογίες χρησιμοποιούνται ευρύτερα, το διεθνές εμπόριο αυξήθηκε με ρυθμό πολύ πιο γρήγορο από την παγκόσμια παραγωγή. Όλες αυτές οι εξελίξεις έχουν κάνει απαραίτητη προϋπόθεση της επιτυχίας της σημερινής οικονομίας την ανταγωνιστικότητα. Δυστυχώς η Ελλάδα απέτυχε σε αυτό το στόχο. Η ελληνική οικονομία δεν είχε ποτέ υψηλή ανταγωνιστικότητα. Ήταν μία “προστατευμένη” οικονομία. Τα προβλήματα της έλλειψης ανταγωνιστικότητας “καλύπτονταν”, αλλά αργά ή γρήγορα αυτά τα προβλήματα κατέληξαν στην κρίση που βιώνει η χώρα. Όταν η Ελλάδα μπήκε στην Ε.Ε και άνοιξε την οικονομία της και η Ευρώπη είχε ήδη ανοίξει την οικονομία της στον υπόλοιπο κόσμο, αναπόφευκτα η ελληνική οικονομία θα κατέληγε σε κρίση.

Τι ήταν αυτό που έκανε την ελληνική οικονομία να έχει χαμηλή ανταγωνιστικότητα και εκτόξευσε το δημόσιο χρέος;

Καταλυτικό ρόλο είχαν οι στρεβλώσεις που δημιουργήθηκαν στην οικονομία. Οι περιορισμοί στην ελεύθερη αγορά, στα επαγγέλματα, στην αγορά εργασίας, η γραφειοκρατία, η διαφθορά, οι μεγάλες καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών και σε κάθε είδους συναλλαγή με το κράτος. Δημιουργήθηκε μία ακαμψία, ενώ στην οικονομία χρειάζεται ευελιξία τόσο στην αγορά προϊόντων όσο και στην αγορά εργασίας.

Με την ακαμψία και τους πολλούς περιορισμούς ο ρόλος του Δημόσιου τομέα αλλάζει από ένα τομέα που έχει προορισμό να διευκολύνει την παραγωγή σε ένα τομέα που αποκτά μεγάλη δύναμη, την οποία χρησιμοποιεί για το δικό του “συμφέρον”, υπό μορφή εγγυημένων θέσεων εργασίας και προαγωγών ανεξάρτητα της απόδοσης. Αυτό το μοντέλο αναπόφευκτα οδήγησε τη χώρα σε ένα υψηλό χρέος.

Υπάρχει λύση; Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση;

Για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της χαμηλής ανταγωνιστικότητας, της υψηλής φορολογίας και του διογκωμένου Δημόσιου τομέα χρειάζονται τολμηρές και ριζικές μεταρρυθμίσεις σε όλες τις δομές της ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί.

Που ακριβώς εντοπίζονται οι δυσκολίες;

Πρωτίστως υπάρχουν πολλά συμφέροντα τα οποία πλήττονται. Χρειάζεται μεγάλη πολιτική αποφασιστικότητα και βούληση που σίγουρα θα κοστίσει σε…ψήφους, στις επόμενες εκλογές. Δεν υπάρχει κυβέρνηση σε όλο τον κόσμο, εκτός από την Κίνα που δεν έχει δημοκρατικό πολίτευμα, η οποία να προχώρησε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις και να μην έχασε τις επόμενες εκλογές. Μοναδική ίσως περίπτωση ήταν η Θάτσερ στη Βρετανία που έμεινε για 14 χρόνια στη διακυβέρνηση. Και μάλλον δεν έχασε τις εκλογές, λόγω της πολεμικής σύρραξης στην Αργεντινή, στα νησιά Φόκλαντ. Στην Ελλάδα χρειάζεται ένας νέος Βενιζέλος. Να προωθήσει με αποφασιστικότητα τις μεταρρυθμίσεις, αναλαμβάνοντας το κόστος να χάσει τις επόμενες εκλογές, ακόμη και να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη. Σε δέκα χρόνια πάντως θα του φτιάχνουμε αγάλματα και θα τον λέμε ήρωα.

Ποιές κατά τη γνώμη σας είναι οι άμεσες αλλαγές που πρέπει να προχωρήσουν και σε πόσο χρόνο εκτιμάτε ότι η ελληνική οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει;

Επαναλαμβάνοντας πως το βασικότερο στοιχείο για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων είναι η πολιτική σταθερότητα, εκτιμώ ότι σε δύο χρόνια θα υπάρξει θετικός ρυθμός ανάπτυξης.

Όσο για τις βασικές αλλαγές συνοψίζονται σε τέσσερα σημεία: Πρώτον η παραγωγή πρέπει να περάσει στα χέρια του ιδιωτικού τομέα. Ακόμη και στην περίπτωση κάποιων ευαίσθητων κλάδων που θα πρέπει να παραμείνουν στο Δημόσιο η διοίκηση τους θα πρέπει να είναι αντίστοιχη με αυτή των ιδιωτικών εταιρειών.

Δεύτερον, το κράτος εκτός από τις πολιτικές του εξουσίες στον οικονομικό τομέα θα πρέπει να ασχολείται μόνο με τις κοινωνικές δομές και παροχές, τη στήριξη του άνεργου και χαμηλόμισθου νοικοκυριού.

Τρίτον, ο εργοδότης θα πρέπει να έχει ευελιξία στην επιλογή του αριθμού θέσεων εργασίας, στο ωράριο και στις απολύσεις, μέσα στα πλαίσια καλής απασχόλησης του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που εδρεύει στη Γενεύη και του ΟΑΣΑ που εδρεύει στο Παρίσι.

Τέταρτον, οι μισθοί και οι υπερωρίες θα πρέπει να καθορίζονται με Συλλογικές Συμβάσεις, μετά από διαβουλεύσεις των κοινωνικών εταίρων. Είναι απαραίτητο οι μισθοί να αντανακλούν την παραγωγικότητα της εταιρείας ή της υπηρεσίας και των εργαζομένων και όχι τη δύναμη και την πολιτική επιρροή του εργοδότη ή της συντεχνίας. Τα μονοπώλια πρέπει να καταργηθούν και από τις δύο πλευρές. Και από την πλευρά του εργάτη και από την πλευρά του εργοδότη.

Σε τι μοιάζει και σε τι διαφέρει η ελληνική από την κυπριακή κρίση;

Η Κυπριακή οικονομία δεν είχε χαμηλή ανταγωνιστικότητα. Επίσης φαίνεται ότι η τρόικα έμαθε από τα λάθη της στην Ελλάδα και ευθύς εξ’ αρχής συμβούλευσε την Κύπρο να μην περικόψει επενδυτικά και αναπτυξιακά προγράμματα. Μετά τις έρευνες των οικονομολόγων του ΔΝΤ έγινε σαφές ότι τα αναπτυξιακά έργα είναι το καλύτερο αντίδοτο για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Εξάλλου, η ανεργία είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που απασχολεί την Ευρώπη.

Κατά τα λοιπά, οι εργατικές οργανώσεις και το κυβερνών πολιτικό κόμμα δεν φαίνεται να θέλουν τη μεταρρύθμιση, όπως είχε γίνει και στην Ελλάδα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι σε Ελλάδα και Κύπρο είναι πιο προνομιούχοι και με τις μεταρρυθμίσεις αναπόφευκτα θα χάσουν τα προνόμια. Υπήρχαν μάλιστα προτάσεις και σκέψεις σε κυπριακά κόμματα να σκίσουμε τα μνημόνια και να δώσουμε στους δανειστές μας ομόλογα σε φυσικό αέριο.

Στην Ελλάδα εξακολουθεί να υπάρχει φόβος πολιτικής αστάθειας, παρ’ ότι η εικόνα είναι πολύ καλύτερη από τον περασμένο Μάϊο – Ιούνιο. Στην Κύπρο, λόγω και του πολιτεύματος, που δίνει σχεδόν όλες τις εξουσίες στον πρόεδρο, η όποια αστάθεια παρατηρείται έχει να κάνει με την προεκλογική περίοδο.

Πως βλέπετε στην Κύπρο την επόμενη ημέρα μετά τις εκλογές; Τι θα πρέπει να κάνει η νέα κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης;

Στη Κύπρο χρειάζεται πολλή δουλειά αμέσως μετά τις εκλογές γιατί βασικά η κυβέρνηση Χριστόφια δεν έκανε τίποτα για τον τόπο και τις σχέσεις του με τους ξένους δανειστές τους τελευταίους μήνες. Στην Ευρώπη περιμένουν τον νέον πρόεδρο για να αρχίσουν πάλι οι συνομιλίες. Δυστυχώς χάσαμε πολύτιμο χρόνο με τις εκλογές και την αδράνεια της κυβέρνησης που ίσως μας στοιχίσει στο τέλος.

Το πρώτο πράμα που πρέπει να κάνει η νέα κυβέρνηση είναι να υπογράψει το μνημόνιο για να πάρουμε τα λεφτά επιτέλους, πριν γίνει καμιά μεγαλύτερη ζημιά. Αλλά παρά τις μεγάλες προσπάθειες του υπουργού οικονομικών, η όλη αντιμετώπιση της τρόικας και του μνημονίου ως τώρα από το Κυπριακό δημόσιο ήταν τέτοια που αμφιβάλλω αν υπάρχει γερή βάση πάνω στην οποία μπορεί να δράσει η νέα κυβέρνηση. Δεν φαίνεται να υπάρχει μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά μεμονωμένες μάχες. Πολύ φοβούμαι πως θα χρειαστεί να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Είστε πρόθυμος να βοηθήσετε;

Είμαι πάντα πρόθυμος να βοηθήσω την πατρίδα εκεί που μπορώ.

Τ.Α.


σχετικα αρθρα