current views are: 39

24 Φεβρουαρίου 2012
Δημοσίευση10:24

Αγγελάκας προς Κωστόπουλο: Η ζωή είναι μεγάλη για να είναι καρναβάλι

Ο έκπτωτος βασιλιάς της γκλαμουριάς και των γυμνών εξωφύλλων βιώνει το προσωπικό του δράμα μετά και την… πτώχευση της επιτομής του ελληνικού life style, της ΙΜΑΚΟ συγκινώντας έως και τον «σκληρό» Γιάννη Αγγελάκα!

Δημοσίευση 10:24’
αρθρο-newpost

Ο έκπτωτος βασιλιάς της γκλαμουριάς και των γυμνών εξωφύλλων βιώνει το προσωπικό του δράμα μετά και την… πτώχευση της επιτομής του ελληνικού life style, της ΙΜΑΚΟ συγκινώντας έως και τον «σκληρό» Γιάννη Αγγελάκα!

Ο έκπτωτος βασιλιάς της γκλαμουριάς και των γυμνών εξωφύλλων βιώνει το προσωπικό του δράμα μετά και την… πτώχευση της επιτομής του ελληνικού life style, της ΙΜΑΚΟ συγκινώντας έως και τον «σκληρό» Γιάννη Αγγελάκα! Τέτοιο είναι μάλιστα το δράμα του Πέτρου Κωστόπουλου που απ’ άκρη σε άκρη της ελληνικής επικράτειας, απλοί πολίτες, διανοούμενοι, δημοσιογραφικοί κύκλοι, πιθανόν και πολιτικοί, σχολιάζουν με πίκρα ή με συμπόνοια την πτώση του «βασιλιά» Πέτρου. Ωστόσο, για πολλούς η αποκαθήλωση του πρώην μεγαλοεκδότη αποτέλεσε αναπόφευκτη αφορμή για να δικαιωθούν οι… αντιρρήσιες του σλόγκαν του Κωστόπουλου «η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή», όπως ο τραγουδιστής Γιάννης Αγγελάκας.

Διότι η άνοδος του εκδότη περιοδικών life style συνέβει την εποχή των παχαίων αγελάδων και συντέλεσε στην παθογένεια της ελληνικής νοοτροπίας που για πολλά χρόνια περιελάμβανε την ευχαρίστηση μόνον από το εύκολο, τα καλογυαλισμένα πανάκριβα αυτοκίνητα, τα μπόλικα «μάυρα» λεφτά και τις απαστράπουσες εξόδους με πολλά καλάθια λουλουδιών στις πίστες. Εξάλλου, ο Γιάννης Αγγελάκας δικαιούται και μπορεί να χαρακτηρίζει τον Πέτρο Κωστόπουλο ελαφρόμυαλο και τοξικό απόβλητο της κοινωνίας καθώς ο ίδιος δεν συμμετείχε ποτέ σε αυτό το πάρτι του… χάρτινου τσίρκου. Μέσα σε λίγες προτάσεις που ανήρτησε στο διαδίκτυο ο ίδιος περιγράφει την ειλικιρινή αλλά καυστική αποψή του για την πτώση του Κωστόπουλου που ίσως σημαίνει την πτώση και ενός «σάπιου» τρόπου ζωής. 

Αναλυτικά το σχόλιο του Γιάννη Αγγελάκα προς τον Κωστόπουλο: 

«Διαβάζοντας την επιστολή-απάντηση-απολογία του κ. Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικες σκέψεις ψύχραιμες χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, μερικες στιγμες μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας.

Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται την τελευταία στιγμή στο τελευταίο του υστερόγραφο: «ΥΓ.: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε…»

Δεν λέω , μπορεί και να’ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας δεν μετανοιώνω, αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα απο τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο.

Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώση στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.

Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:

Η ζωή είναι μεγάλη
κι αν την κάνεις καρναβάλι
Θα’ρθει η ώρα να χτυπήσεις
το ξερό σου (τ’αδειανό σου;) το κεφάλι»

Παραθέτουμε και μερικούς στίχους από το τραγούδι «Χάρτινο τσίρκο» : 

( Η ζωή είναι μικρή για να ‘ναι θλιβερή μωρό μου…
Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι)

Χάρτινο τσίρκο μόλις σε βρίσκω
γέλια σκεπάζουν κάθε αστείο μου λυγμό
Μέσα σου θέλω για πάντα να ζήσω
σαν τη σκιά στο πανηγύρι των σκιών

Ό,τι σκοτώνει τη δική μου χαρά
είναι μια φάρσα που με κόβει στα δύο
Με πιάνει απ’ το χέρι και με λόγια γλυκά
σαν παιδί μ’ οδηγάει στ’ όμορφό σου σφαγείο

Με πληροφορίες από: zoornalistas/alltogethernow