Απίστευτες καταγγελίες από αθλήτριες ρυθμικής: «Μας έσερναν από τα μαλλιά, μας πατούσαν για να κάνουμε ανοίγματα»

Μετά τις καταγγελίες της πρωταθλήτριας της ενόργανης γυμναστικής Στεφανί Μπισμπίκου, για ξυλοδαρμούς, ψυχολογική βία αλλά και προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειάς τους, από προπονητές τους σε μικρή ηλικία,  ανάλογα βιώματα κατέθεσε και η αθλήτρια της ρυθμικής Αναστασία Σταυρακάκη.

Όπως τόνισε η ίδια μιλώντας στο Mega, η κακοποίηση ξεκίνησε από όταν ήταν 5 ετών. «Όταν ήταν ήμουνα εγώ πέντε χρονών και επειδή με είχε ζυγίσει τότε προπονήτρια που είχα. Είχα βάλει 100 γραμμάρια γιατί τότε η ζυγαριά ακριβείας ήταν λες και ήμασταν κομμάτια από κρέας, 50 γραμμάρια, 100, 70 γραμμάρια. Και επειδή είχα παχύνει μου είχε στραμπουλήξει το χέρι. Η πρώτη φορά που έγινε που ακόμα ήμουν σε ατομικό σύλλογο δεν ήμουνα εθνική Ελλάδος ή επίλεκτο στα πέντε. Επειδή είχα παχύνει να είχα βάλει 100 γραμμάρια. Αργότερα άλλαξα προπονητή…»

«Δεν το λες έτσι γιατί όταν είσαι τόσο μικρή ηλικία νομίζεις ότι έτσι είναι τα πράγματα, δεν ξέρεις ότι όχι, αυτό είναι κακοποίηση και ότι δεν κάνει η προπονήτρια να σου γυρίσει το χέρι, δεν κάνει η προπονήτρια να σε τραβήξει από τα μαλλιά και να σε σύρει δεν το ξέρεις όμως εσύ.

Εσύ πας σε ένα άθλημα που το αγαπάς και θεωρείς ότι έτσι είναι, ότι είναι φυσιολογικό όλο αυτό. Αυτό το θεωρείς πια μέχρι που αποσύρεται δηλαδή εγώ το θεωρούσα ότι ήταν φυσιολογικά τα πράγματα έτσι μέχρι το 14 που σταμάτησα από την Εθνική Ελλάδος.»

Η κ. Σταυρακάκη, αναφέρθηκε και στα όσα έγιναν μετέπειτα στην πορεία της, στα επίλεκτα τμήματα. «Εκεί πέρα ήταν τα πράγματα που είδα και άλλες συναθλήτριες μου που μας πατούσαν κάτω και καθόταν πάνω μας, για να ανοίξουν τα πόδια και αυτό τότε το θεωρούσαμε ότι είναι ένα άθλημα ευλυγισίας, οπότε λέγαμε ότι πως θα είμαστε ευλίγιστες αν δεν μας πατήσουν θυμάμαι ξεκινήσαμε τότε δώδεκα παιδιά από τα 12 ουσιαστικά από αυτά μπήκα με εθνική ελλάδος τα τρία γιατί περισσότερα πριν τα διώξουν έφευγαν από μόνα τους.

Μας βάζαμε σε σπαγκάτ και η προπονήτρια καθόταν από πάνω μας και εμείς που ήμασταν παιδάκια ούρλιαζαν και κλαίγαμε και έλεγε θα μετρήσουμε το 50. Το ίδιο γινόταν και με τους ώμους μας γυρνούσαν μπρούμυτα και μας πίεζαν τους ώμους να ακουμπήσουν στο πάτωμα. Το ίδιο γινόταν με τη μέση.Με όλο το σώμα μας γινόταν αυτό.Γι αυτό και η ρυθμική είναι ένα άθλημα που έχουν οι αθλήτριες πάρα πολύ μεγάλη ελαστικότητα.

«Στην αθήνα τα πράγματα ήταν τραγικά γιατί εγώ φεύγοντας από δω από τη Θεσσαλονίκη ήμουνα με την τότε προπονήτρια της Θεσσαλονίκης ήμουνα πάρα πολύ ευχαριστημένη, οπότε θεωρούσα πηγαίνοντας στην Αθήνα ότι πάω να συμμετάσχω σε αγώνες και από εκεί και πέρα ότι καταφέρω. Όλες οι προπονητές το έκαναν με το πάτημα . Ήταν κανόνας. Πηγαίνοντας στην Αθήνα με το αποφύγω συνειδητοποίησα ότι ουσιαστικά με φώναξαν εκεί όχι για να συμμετάσχω στο ελληνικό ασάμπλ για να με αναγκάσουν να σταματήσω.

Και μάλιστα δεν το κατάλαβα αυτό αυτό μου το είπε η προπονήτρια μου τόσο της Αθήνας τόσο σε μένα όσο και στη μητέρα μου που, όταν της είπε ότι για ποιο λόγο υπάρχουν αυτές οι συμπεριφορές γύρισε και είπε αν δεν αρέσει μπορεί πάρα πολύ εύκολα να γυρίσει σπίτι και να φύγει.

Δεν μου μιλούσε κανένα παιδί. Αυτές ήταν οι εντολές προπονήτρια. Γιατί τα παιδιά δεν έχουν κανένα λόγο να μη μιλιούνται μεταξύ τους. Είμαστε όλη μέρα με προπονήσεις, μοιραζόμαστε τα ίδια απλά προσπαθούσαν να μου σπάσουν το τσαμπουκά και να προσπαθήσουν να με κάνουν να φύγω από εκεί πέρα.»

«Κέρδισαν θριαμβευτικά κι όλας κι εγώ ήθελα άλλο ένα χρόνο δηλαδή ουσιαστικά έναν αγώνα ήθελα ακόμα τίποτα άλλο έναν αγώνα χρειαζόμουν και τελείωνε η καριέρα μου εκεί έτσι κι αλλιώς θα είχα χτίσει ότι ήθελα να χτίσω. Θυμάμαι ένα σκηνικό είχα αρρωστήσει, τότε ηλικία ήμουν 11 – 12 χρονών και παίρνω την προπονήτρια και της λέω έμενα σε Ολυμπιακό Χωριό και της λέω είμαι άρρωστη λόγω από 40 πυρετό.

Θέλω εδώ να σημειώσω ότι ο γιατρός ήταν εκτός του ολυμπιακού χωριού έπρεπε να βγεις από το ολυμπιακό χωριό να περάσει ένα κεντρικό διπλό δρόμο για να φτάσεις στο γιατρό μου. Και η απάντηση της προπονήτρια είναι ότι μου το λες να σηκωθείς και να πας στο γιατρό.

Ένα παιδί νηστικό με 40 πυρετό με 10 ώρες τη μέρα προπονήσεις να σηκωθώ εγώ και να κάνω τόσο μεγάλη απόσταση ώστε να φτάσω στο γιατρό που δεν θα μπορούσα ποτέ να φτάσω στον δρόμο γιατί θα είχα λιποθυμήσει…», τόνισε σοκάροντας, ενώ όπως τόνισε η προπονήτρια της κόρης της παλιά προπονήτρια ανέφερε ότι ποτέ δεν θα έσπρωχνε ένα παιδί στον πρωταθλητισμό.

• ενόργανη
• καταγγελίες
• ρυθμική