Αποκάλυψη Newpost: Ποιους ενημέρωσε ο Ανδρέας Ηλιάδης για τη Ρούλα Πισπιρίγκου -Τι αναφέρει στη δραματική του κατάθεση

Προσπάθησε να κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να γλιτώσει το παιδί. Στην κατάθεσή του στην 18η ανακρίτρια στις 8 Απριλίου, για τέσσερις ώρες περιέγραφε τα όσα έγιναν σε 4 νοσοκομεία αλλά κυρίως τα όσα περίεργα έβλεπε στη Ρούλα Πισπιρίγκου. Για τη Τζωρτζίνα μαθαίνει για πρώτη φορά στις 11 Απριλίου, όταν το παιδί παθαίνει την πρώτη ανακοπή και ειδοποιείται από τους συναδέλφους του στο Καραμανδάνειο.

«Ήμασταν προετοιμασμένοι για κάτι δύσκολο. Εστιάσαμε στο να διαχειριστούμε το περιστατικό. Έκανα μια πρώτη ενημέρωση στους γονείς, ότι δηλαδή τα πράγματα είναι σοβαρά και ότι θα κάνουμε ότι είναι καλύτερο και μετά ξαναμπήκα στη μονάδα για να διαχειριστούμε το περιστατικό. Η αγωνία μας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μήπως ο ασθενής υποστεί εγκεφαλικό οίδημα, το οποίο θα μπορούσε να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο. Οπότε και εμείς παγώσαμε τον εγκέφαλο της μικρής Τζωρτζίνας για να προστατευτεί ο εγκέφαλος της, όσο θα μπορούσε να προστατευτεί. Αφού σταθεροποιήσαμε τον ασθενή έκανα την πρώτη ενημέρωση στους γονείς. Υπάρχει αίθουσα αναμονής ειδικά διαμορφωμένη για τους γονείς προκειμένου να γίνεται η ενημέρωση από τους γιατρούς. Εκεί τους είπα ότι ο αγώνας θα είναι δύσκολος και ότι υπήρχε πιθανότητα μέχρι και να επέλθει ο θάνατος σε τέτοιες περιπτώσεις. Περιορίστηκα στο να τους κάνω να νιώσουν ότι θα είμαστε κοντά τους και ότι θα κάνουμε το καλύτερο. Επίσης τους είπα ότι είμαστε γνώστες αυτών των καταστάσεων και ότι η μονάδα μας είναι πλήρως εξοπλισμένη. Η πρώτη μου επαφή με τους γονείς δε μου ότι ο πατέρας ήταν θλιμμένος προξένησε κάτι. Θυμάμαι όπως και η μητέρα. Γύρισα στο τμήμα μου και μετά έγινε ένας μεγάλος αγώνας για τη διάσωση της μικρούλας. Hτακτική μου είναι η ενημέρωση να γίνεται κάθε ημέρα το πρωί και το απόγευμα για 30 λεπτά από τον εφημερεύοντα ιατρό. Η μικρούλα φαινόταν ότι μέρα με τη μέρα κέρδιζε τη μάχη.»
 
Το σύνδρομο Μινχάουζεν 
 
Την πρώτη αλλαγή ο κ. Ηλιάδης την παρατηρεί στη μητέρα σε μία από τις ενημερώσεις που έκανε στους γονείς. Και αρχίζει να υποψιάζεται
«Ένιωσα από τη μητέρα ότι υπήρχε μια διαφοροποίηση στο συναίσθημά της. Σα να παρακολουθούσε το τι συνέβαινε στη κόρη της σαν τρίτο πρόσωπο ως θεατής .Ακόμα και οι νοσηλεύτριες παρατήρησαν τη συμπεριφορά αυτή της μητέρας και μου το είπαν.

Εγώ το συζήτησα αυτό μαζί της και μου είπε ότι έχει χάσει ήδη 2 παιδιά και ότι γνωρίζει ότι θα την έλεγα ‘παγοκολώνα’ και εγώ προσπάθησα να την κάνω να νιώσει ότι δεν είναι μόνη της έτσι ώστε να μπορέσει να εκδηλώσει το συναίσθημα της, και επίσης της είπα ότι το γραφείο μου είναι πάντα ανοιχτό και για τους 2 γονείς. Αυτό το σύνδρομο μπορεί να είναι απλό, μπορεί να είναι δια αντιπροσώπου και μπορεί να είναι και θανατηφόρο. Το δια αντιπροσώπου αφορά αυτούς που είναι δίπλα σε αυτόν που έχει το σύνδρομο και κυρίως τα παιδιά, όπως και ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που βρίσκονται στον κοντινό περίγυρο. Το σύνδρομο αυτό απαντάται αποκλειστικά σε γυναίκες μητέρες. Τις σκέψεις μου αυτές τις μοιραζόμουν καθημερινά με την ιατρική μου ομάδα. Η επόμενη σκέψη ήταν να προσεγγίσω την ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου μου στο Ρίο. Επισκέφτηκα 2 ψυχιάτρους τον διευθυντή και τον αναπληρωτή, κάθισα πολύ ώρα μαζί τους σε διαφορετικές συνεδρίες, τους εξωτερίκευσα τον προβληματισμό μου και ήθελα να γνωρίζω εάν υπήρχε αυτό το σύνδρομο στη περίπτωση αυτή ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε. Μου είπαν ότι είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστεί αυτό το σύνδρομο σε αυτή τη φάση και μου πρότειναν να πάει η μητέρα σε έναν τρίτο ψυχίατρο της κλινικής χωρίς να γνωρίζει το λόγο και έτσι και έγινε. Το ραντεβού κλείστηκε, αλλά υπήρχε μια δυστοκία από τη πλευρά της μητέρας γιατί περίμενε το σύζυγό της για να πάνε μαζί στον ψυχίατρο. Τον ήθελε μαζί της. Τελικά πήγε στο ραντεβού με τον σύζυγό της και την επόμενη ημέρα ήρθαν στο γραφείο μου οι γονείς. Οι γονείς αμφισβήτησαν όλη αυτή τη διαδικασία με τον ψυχίατρο εξαιτίας των ερωτήσεων που έκανε ο ψυχίατρος στη μητέρα και μου είπαν ότι δεν επιθυμούν να συνεχίσουν τις επισκέψεις στον ψυχίατρο. Ο πατέρας μου είπε ‘η γυναίκα μου δεν είναι τρελή’ και ο ψυχίατρος που την εξέτασε μου είπε αργότερα ότι δεν διέγνωσε σε αυτή οξύ ψυχωσικό σύνδρομο 

«Σε ποιους απευθύνθηκα»

Ο γιατρός αποφασίζει να κινητοποιηθεί. Αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο και προσπαθεί να ληφθούν μέτρα.

«Πήρα τηλέφωνο στο Χαμόγελο του Παιδιού. Έκανα 2 κλήσεις σε αυτό. Το 1 0 τηλεφώνημα ήταν στο επίπεδο βοήθειας, ότι δηλαδή είχαμε μια μητέρα που είχε χάσει 2 παιδιά και το 3ο χαροπαλεύει. Τους είπα λοιπόν ότι έχουμε μια περίπλοκη κατάσταση χωρίς να επεκταθώ σε λεπτομέρειες. Το 2ο τηλεφώνημα ήταν πιο ξεκάθαρο και εξέφρασα την αγωνία μου για την τυχόν ύπαρξη του ως άνω συνδρόμου και εκεί μου είπαν ότι το περιστατικό ήταν εκτός των αρμοδιοτήτων τους και μου πρότειναν να απευθυνθώ στην Εισαγγελία. Μετά από μόνος μου πήγα στην ιατροδικαστική υπηρεσία και συνάντησα την κα Τσιώλα, με την οποία συνεργάζομαι πολλά χρόνια και έχουμε άριστες σχέσεις. Της εξέθεσα το πρόβλημα και κατάλαβα ότι γνώριζε το θέμα γιατί η ίδια είχε κάνει νεκροψία-νεκροτομή στην Ίριδα. Της είπα όλο το κλινικό-ιατρικό ιστορικό της Τζωρτζίνας. Ήρθε λοιπόν η ίδια στο χώρο μας, είδε τη μικρούλα και της εξέφρασα την αγωνία μου για το εάν υπάρχει σύνδεση των αιφνίδιων θανάτων με κάτι γονιδιακό. Την ρώτησα τι να κάνω και μου είπε ότι οφείλω ως γιατρός να ξεκινήσω τον γονιδιακό έλεγχο που δεν είχε γίνει ποτέ στη Τζωρτζίνα. Ο γονιδιακός έλεγχος ξεκίνησε με τη σύσταση της ΜΕΘ της Πάτρας. Επικοινώνησα  τον καρδιολόγο στο Ωνάσειο και ασχολείται με τα γονίδια του αιφνίδιου θανάτου, δηλαδή όσο προσπαθούσαμε να  αντιμετωπίσουμε το επείγον περιστατικό της ανακοπής ξεκινήσαμε και τον γονιδιακό έλεγχο με τη συνδρομή του  καρδιολόγου. Αυτό συνέβη γιατί στην οικογένεια αυτή είχα 2 περιστατικά αιφνίδιου θανάτου και μια καρδιακή ανακοπή, την οποία εγώ θεωρούσα θάνατο, γιατί από τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του αναισθησιολόγου του Καραμανδάνειου έζησε η Τζωρτζίνα.»

Στην κατάθεσή του ο κ.Ηλιάδης δεν αναφέρει άλλα πρόσωπα ή αρχές στις οποίες απευθύνθηκε. Όπως και δεν περιγράφεται καμία επικοινωνία με το Κυριακού στο οποίο ισχυρίζεται ότι είπε «Προσέξτε τη μητέρα». Ούτε υπάρχει αναφορά ότι ειδοποίησε Εισαγγελέα ή Αστυνομία 

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το έκανε. Το ερώτημα είναι αν όντως ειδοποίησε, γιατί κανένας δεν πήρε μέτρα;

• Πάτρα
• Ρούλα Πισπιρίγκου