Τα άπαντα του ούζου σε μια ιστοσελίδα

Γυρίζοντας την Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια και όντας λάτρης του ούζου έχει μαζέψει περίπου 600 διαφορετικά καραφάκια με ετικέτες από όλη την χώρα, από γνωστούς και κυρίως πολλούς άγνωστους μικρούς παραγωγούς.

Η  αγάπη του για το εθνικό μας ποτό οδήγησε τον δραστήριο Συριανό Χάρη Βεκρή στη δημιουργία μιας κοινότητας των φίλων του ούζου και στον σχεδιασμό του ελληνικό χάρτη του με στόχο να ολοκληρώσει και τον παγκόσμιο και τα εκατοντάδες διαφορετικά ούζα και αποστάγματα από την Ελλάδα να γίνουν γνωστά στον κόσμο.

Πριν από μερικές ημέρες «βγήκε στον αέρα» η ιστοσελίδα του project «tsou.gr» όπου μπορεί κανείς να μάθει τα άπαντα του ούζου!

Εκεί φιγουράρουν 500 διαφορετικές ετικέτες απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας, με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, η ιστορία του ούζου και ο χάρτης του σε όλο τον κόσμο.

Ουσιαστικά είναι μια διαδικτυακή κοινότητα φίλων του ούζου με στόχο να συστήσει στο ευρύ κοινό τα μοναδικά αποστάγματα που βγάζει η χώρα, πέρα από τα πολύ γνωστά, και να συμβάλει στην προώθηση των εξαγωγών του ούζου στις χώρες που ήδη εξάγεται αλλά και στη δημιουργία νέων αγορών καθώς  και να μπορεί να το γνωρίσει κανείς σε όλα τα μέρη του πλανήτη.

Η ιδέα ξεκίνησε το 2007 λόγω της πολύ μεγάλης συλλογής του Χ. Βεκρή αλλά πρόσφατα πήρε σάρκα και οστά και όπως λέει ο ίδιος στόχος είναι να καθιερωθούν και ετήσια βραβεία για τα δημοφιλέστερα.

Ανάμεσα στους λόγους που ώθησαν στη δημιουργία αυτής της κοινότητας, όπως αναφέρει ο δημιουργός της είναι :

• Αναγνωρισιμότητα  μόνο μικρού αριθμού ετικετών σε σχέση με το σύνολο των  παραγωγών.
• Περιορισμένα στοιχεία αξιολόγησης, με συνέπεια την παγιοποίηση της εσφαλμένης κοινής αντίληψης ότι τα «ούζα είναι όλα ίδια».
• Η απουσία συγκεντρωμένης πληροφορίας για τον εντοπισμό και την αξιολόγηση σημείων πώλησης και κατανάλωσης  ούζου εντός και εκτός Ελλάδας.
• Αδυναμία των μικρών ποτοποιών να παρουσιάσουν το προϊόν τους σε αγορές του εξωτερικού.
• Περιορισμένη ενημέρωση για τις εξελίξεις και τα νέα του κλάδου.

Λίγα λόγια για την ιστορία του ούζου

Η ιστορία του ούζου έχει τις ρίζες της πολύ βαθιά στον χρόνο και ήταν ήδη πολύ διαδεδομένο την εποχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Το πρώτο αλκοολούχο ποτό με άνισο γεννιέται από Άραβες γονείς και του δίνεται το όνομα «arak», που θεωρείται εθνικό ποτό σε Ιορδανία, Συρία και Λίβανο.

Την εποχή του Βυζαντίου αποστάγματα αρωματισμένα με γλυκάνισο προσφέρονται ως απεριτίφ σε όλες τις Μεσογειακές περιφέρειες της αυτοκρατορίας.

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης αναγκάζει πολλούς τεχνίτες να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους σε κοντινές περιοχές με εύφορη γη και άριστη πρώτη ύλη (σταφύλια και σύκα), όπως η Μικρά Ασία, η Θράκη και οι παραδουνάβιες περιοχές. Η καλλιέργεια του γλυκάνισου στη Λέσβο και στη Λήμνο, αλλά και η παραγωγή μαστίχας στη Χίο, αποτέλεσαν τα κύρια συστατικά για την παρασκευή της «ρακής», ονομασία που πιθανότατα προέρχεται από το arak και μέχρι σήμερα στην Τουρκία λέγεται raki.

Το ελληνικό στοιχείο της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας και της Σμύρνης αποτελεί μέχρι το 1453 το κέντρο της τεχνικής των αποσταγμάτων.

Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το ποτό που παρασκευάζουν οι «ρακιτζήδες» με απόσταξη της ρακής των σταφυλιών και προσθήκη γλυκάνισου, αρωματικών βοτάνων ή και μαστίχας, κατορθώνει να κατακτήσει την εύπορη τάξη και να διεισδύσει στα σαλόνια και τα χαρέμια της, παρέχοντας στους άριστους ρακιτζήδες ειδικά προνόμια. Έτσι γεννιέται το ούζο, που κυκλοφορεί για πολλές δεκαετίες σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας με την παλιά του ονομασία «ρακή».

Η απελευθερωμένη Ελλάδα προσελκύει μετανάστες από τα γειτονικά παράλια της Τουρκίας, αλλά και από την Οδησσό της Ρωσίας που στις αποσκευές τους κουβαλούν την εμπειρία και τη γνώση της απόσταξης. Η εγκατάσταση τους σε περιοχές με αφθονία ποιοτικών πρώτων υλών, προσφέρει την πολύτιμη δυνατότητα πλήρους αξιοποίησης των αμπελιών και των τοπικών αρωματικών φυτών, συντελώντας έτσι στη δημιουργία εκλεκτών αποσταγμάτων σε περιοχές όπως η Λέσβος, η Χίος, ο Τύρναβος, οι Σέρρες και η Καλαμάτα.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα η παραγωγή του ούζου περνά στις πρώτες οργανωμένες ποτοποιίες που αποτελούν μέρος της αναπτυσσόμενης τότε ελληνικής βιομηχανίας. Από τις πρώτες κιόλας εξαγωγές των εξαιρετικών αποσταγμάτων τους, η φήμη του ούζου εξαπλώνεται σε αρκετές χώρες εκτός Ελλάδας.

Με τον Κανονισμό 1576/89 της Ε.Ο.Κ. το «ούζο» κατοχυρώνεται και επίσημα ως αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται αποκλειστικά στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής προορίζεται πλέον για εξαγωγές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ενώ το 2004 κατοχυρώνονται γεωγραφικές ενδείξεις για τα προϊόντα που παράγονται και εμφιαλώνονται σε πέντε περιοχές της Ελλάδας με μακρόχρονη παράδοση στην παρασκευή ούζου.

• ποτό