«Black Friday» και ιδεολογική υπνηλία

Διάβασα με προσοχή μια ανακοίνωση-καταπέλτη εναντίον του θεσμού «Black Friday» και των καταστημάτων Public. Την υπογράφει ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου-Ψηφιακών Μέσων Αττικής και εστιάζει στα εξής: «στις καταναλωτικές συνήθειες που διαμορφώνει» και «στην δοκιμασία που συνιστά για τους εργαζόμενους στα καταστήματα» η «Black Friday».

Σχετικά με το πρώτο, σημειώνει ότι το καταναλωτικό κοινό «επιζητά ολοένα και πιο προχωρημένες καταναλωτικές εμπειρίες», γεγονός που  «τα αφεντικά έρχονται να ανατροφοδοτήσουν-ενισχύσουν»… Μια στάση εδώ: για ποια « προχωρημένη καταναλωτική εμπειρία» μιλά η ανακοίνωση;

Η ανάγκη για φθηνότερα προϊόντα σπρώχνει τον κόσμο στις εκπτώσεις και στην «Black Friday» . Ψάχνει προϊόντα που- ειδικά σήμερα- αδυνατεί να αγοράσει με κανονικές τιμές. Εξάλλου, στην ίδια ανακοίνωση τονίζεται ότι «εμείς σαφώς και δεν έχουμε κάποιο ζήτημα με τις «καλές τιμές». Όμως, αν τον κόσμο τον οδηγούν στα πολυκαταστήματα οι «καλές τιμές», δηλαδή η άμεση ανάγκη και όχι η διασκέδαση και η περιέργεια, τότε που εντοπίζεται η… «προχωρημένη καταναλωτική εμπειρία»;

Εν συνεχεία, οι εν λόγω συνδικαλιστές λένε ότι οι «καλές τιμές» και οι «ευκαιρίες» τούς φέρνουν αυτόματα στο νου «τους μισθούς –ψίχουλα που προσφέρονται στους συναδέλφους μας»… Τω όντι μέγα ζήτημα οι χαμηλοί μισθοί την μνημονιακή εποχή. Μισθοί πείνας ή στο όριο της επιβίωσης για το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων. Αλλά τι σχέση έχει η ζοφερή αυτή κατάσταση με τις «καλές τιμές» και τις προσφορές;

Θίγει και κάτι άλλο η ανακοίνωση. Την δοκιμασία των εργαζομένων στα  καταστήματα υπό συνθήκες «Black Friday», με «υψηλό και εντατικοποιημένο φόρτο εργασίας». Ταυτόχρονα  σημειώνεται η  πιθανότητα παράτασης του ωραρίου χωρίς να καταβάλλονται υπερωρίες.

Πρόβλημα, όντως, το πλήθος των καταναλωτών. Συνωστισμός, φωνές, στριμωξίδι και τα τοιαύτα. Όλη μέρα στο πόδι οι εργαζόμενοι υπό δύσκολες συνθήκες… Όμως, για μια μέρα πρόκειται και όχι για καθεστώς διαρκείας, σαν αυτό που βιώνει πια η πλειονότης των εργαζομένων σχεδόν σε όλα τα πεδία (μικροί μισθοί, αφόρητη πίεση, απλήρωτη εργασία, κίνδυνος απολύσεων λόγω πτώχευσης της επιχείρησης κ.α.).

Επίσης, συνιστά υποχρέωση της πολιτείας να περιφρουρήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων (π.χ. υπερωρίες). Και τούτο δεν αφορά μονάχα την εργασία κατά την «Black Friday», αλλά την γενικευμένη αυθαιρεσία αρκετών εργοδοτών.

Η αλήθεια είναι ότι μελαγχόλησα με την ανακοίνωση του Συλλόγου. Συγχέει αστόχαστα την πασιφανή ανάγκη του κόσμου για φθηνά προϊόντα, με την όντως απαράδεκτη γενική εικόνα των εργασιακών στη χώρα μας. Και φτάνει στο σημείο- αναφερόμενη στις «λευκές νύχτες»– να μιλά για «καταναλωτική αρένα για αποκτηνωμένους πελάτες και ταλαίπωρους εμποροϋπάλληλους».

Είναι προφανές ότι ο θάλλων δογματισμός, που ξεχνάει τι σημαίνει ανεργία και δεν βλέπει καταστήματα που κλείνουν ή «χτυπάνε μύγες», μεταβάλλεται σε ιδεολογική υπνηλία, αδικώντας τις σωστές επισημάνσεις για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

• Black Friday
• ανεργία
• μισθός
• συνδικαλιστές