current views are: 11

6 Σεπτεμβρίου 2018
Δημοσίευση08:35

Το άρθρο που σήμανε συναγερμό στον Λευκό Οίκο: «Είμαι μέλος της αντίστασης μέσα στην κυβέρνηση Τραμπ»

“Δουλεύω για τον Πρόεδρο, όμως μαζί με άλλους συναδέλφους που έχουμε παρόμοιες απόψεις έχουμε ορκιστεί να παρεμποδίσουμε μέρη του σχεδίου του και τις χειρότερες παρορμήσεις του.”

Δημοσίευση 08:35’

“Δουλεύω για τον Πρόεδρο, όμως μαζί με άλλους συναδέλφους που έχουμε παρόμοιες απόψεις έχουμε ορκιστεί να παρεμποδίσουμε μέρη του σχεδίου του και τις χειρότερες παρορμήσεις του.”

Χτες, η εφημερίδα The New York Times έκανε το σπάνιο βήμα να εκδώσει μια ανυπόγραφη άποψη-άρθρο. Το έκανε κατόπιν αιτήματος του συγγραφέα, ενός ανώτερου στελέχους της κυβέρνησης του Τραμπ, του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή στους δημοσιογράφους της εφημερίδας αλλά στην περίπτωση που δημοσιευόταν θα κινδύνευε η καριέρα του. Η εφημερίδα πιστεύει ότι δημοσιεύοντας αυτό το άρθρο ανώνυμα είναι ο μόνος τρόπος να ενημερώσει τους αναγνώστες της για μια σημαντική όψη.

«Ο Πρόεδρος Τραμπ καλείται να αντιμετωπίσει ένα μοναδικό τεστ προεδρίας που κανείς άλλος σύγχρονος αμερικανός πρόεδρος δεν αντιμετώπισε ως τώρα.

Δεν είναι απλά μια γενική άποψη ενός ειδικού. Ούτε ότι η χώρα είναι διχασμένη σχετικά με την προεδρία του Τραμπ. Ούτε ακόμα ότι το κόμμα του ίσως τελικά να χάσει τον Λευκό Οίκο σε μια αποφασιστική διαφωνία της παρακμής του.

Το δίλημμα, το οποίο ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται πλήρως, είναι ότι πολλοί από τους ανώτατους αξιωματούχους της δικής του κυβέρνησης εργάζονται επιμελώς εκ των έσω ενάντια σε κάποια σχέδιά του και στις χειρότερες παρορμήσεις του.

Το γνωρίζω. Είμαι ένας από αυτούς.

Για να είμαι ξεκάθαρος, η δική μας θέση δεν είναι η γνωστή «αντίσταση» των αριστερών. Θέλουμε να πετύχει η κυβέρνηση και πιστεύουμε ότι πολλές από τις πολιτικές της έχουν ήδη καταστήσει την Αμερική πιο ασφαλή και περισσότερο ευημερούσα.

Όμως πιστεύουμε ότι το πρώτο μας μέλημα είναι η ίδια η χώρα, και ο πρόεδρος συνεχίζει να λειτουργεί με έναν τρόπο που θέτει σε κίνδυνο την υγεία της δημοκρατίας μας.

Γι’ αυτόν το λόγο πολλοί εντεταλμένοι του Τραμπ ορκιστήκαμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να διατηρήσουμε τους δημοκρατικούς μας θεσμούς παρεμποδίζοντας τις πιο λανθασμένες παρορμήσεις του μέχρι να «βγει από το γραφείο».

Η ρίζα του προβλήματος είναι η ανηθικότητα του προέδρου. Όποιος δουλεύει μαζί του γνωρίζει ότι οι αποφάσεις που παίρνει δεν στηρίζονται σε κάποιες βασικές αρχές.

Αν και εξελέγη ως Ρεπουμπλικανός, ο πρόεδρος δείχνει λίγη συνάφεια με τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν χρόνια τους συντηρητικούς: ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή αγορά και ανοιχτοί άνθρωποι. Στην καλύτερη περίπτωση, επικαλείται αυτά τα ιδανικά στις γραπτές ρυθμίσεις. Στην χειρότερη, τους επιτίθεται ευθέως.

Παράλληλα με την προώθηση της ιδέας ότι ο τύπος είναι ο «εχθρός των ανθρώπων», οι παρορμήσεις του Προέδρου Τραμπ είναι γενικά αντεργατικές και αντιδημοκρατικές.

Μην με παρεξηγήσετε. Υπάρχουν φωτεινά σημεία που η σχεδόν ασταμάτητη αρνητική κάλυψη της κυβέρνησης αδυνατεί να συλλάβει: αποτελεσματική απορρύθμιση, ιστορική φορολογική μεταρρύθμιση, πιο ισχυρό στρατό και άλλα.

Όμως αυτές οι επιτυχίες έγιναν ενάντια και όχι χάριν της ηγεσίας του προέδρου, η οποία χαρακτηρίζεται ως παρορμητική, αντιφατική, μικροπρεπή και αναποτελεσματική.

Από τον Λευκό Οίκο μέχρι τα υπουργεία και τις κρατικές υπηρεσίες, ανώτερα στελέχη παραδέχονται εμπιστευτικά την καθημερινή τους δυσπιστία στις κινήσεις και τα σχόλια του αρχηγού. Οι περισσότεροι εργάζονται έτσι ώστε να απομονώσουν τις αποστολές τους από τα καπρίτσια του.

Οι συναντήσεις μαζί του στρέφονται εκτός θέματος και εκτροχιάζονται, φλυαρεί διαρκώς και η παρορμητικότητά του οδηγεί σε ατελείς και απερίσκεπτες αποφάσεις που πρέπει να εγκαταλειφθούν.

«Πραγματικά, δεν μπορεί να ξέρει κανείς πότε και αν θα αλλάξει γνώμη από τη μια στιγμή στην άλλη», μου παραπονέθηκε πρόσφατα ανώτατο στέλεχος, αγανακτισμένο με μια συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο όπου ο πρόεδρος άλλαξε γνώμη σε μια ιδιαίτερα σημαντική απόφαση πολιτικής που είχε κάνει μόλις πριν μία εβδομάδα.

Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά θα ήταν πιο ανησυχητική αν δεν υπήρχαν οι αφανείς ήρωες μέσα και γύρω από τον Λευκό Οίκο. Κάποιοι από τους βοηθούς του έχουν χαρακτηριστεί ως αγροίκοι από τα μέσα ενημέρωσης. Εμπιστευτικά όμως, έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες να κρατήσουν τις κακές αποφάσεις στη Δυτική Πτέρυγα, αν και όπως φαίνεται δεν τα καταφέρνουν πάντα.

Μέσα σε αυτή την χαοτική εποχή ίσως να είναι μια παρηγοριά στον άρρωστο, όμως οι Αμερικανοί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν ενήλικες στο δωμάτιο. Έχουμε πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει. Και προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που είναι σωστό ακόμα κι όταν ο Τραμπ δεν το κάνει.

Το αποτέλεσμα είναι μια διττή προεδρία.

Πάρτε την εξωτερική πολιτική: Τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά, ο Πρόεδρος Τραμπ δείχνει μια προτίμηση σε μονάρχες και δικτάτορες, όπως ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, ενώ δείχνει λίγη εκτίμηση στους δεσμούς που μας ενώνουν με έθνη συμμάχους και ομοϊδεάτες.

Οξυδερκείς παρατηρητές όμως πρόσεξαν ότι η υπόλοιπη κυβέρνηση λειτουργεί σε διαφορετική γραμμή, όπου χώρες όπως η Ρωσία γνωστές για τις επέμβάσεις τους τιμωρούνται αναλόγως, και όπου οι σύμμαχοι ανά τον κόσμο δεσμεύονται ως ομότιμοι και δεν γελοιοποιούνται ως αντίπαλοι.

Σχετικά με τη Ρωσία, για παράδειγμα, ο πρόεδρος ήταν απρόθυμος να απελάσσει τόσους πολλούς κατασκόπους του κ. Πούτιν ως τιμωρία για τη δηλητηρίαση του πρώην Ρώσσου κατασκόπου στη Βρετανία. Παραπονιόταν για εβδομάδες ότι ανώτερα διοικητικά μέλη τον εγκλώβιζαν σε μια περεταίρω αντιπαράθεση με τη Ρωσία, και εξέφρασε τη δυσφορία του που οι ΗΠΑ συνέχιζαν να επιβάλλουν κυρώσεις στη χώρα για την άσχημη συμπεριφορά της. Όμως η ομάδα εθνικής ασφάλειας της χώρας γνώριζε καλύτερα: αυτές οι κινήσεις έπρεπε να γίνουν για να κρατήσουν τη Μόσχα υπόλογη.

Αυτή δεν είναι η δουλειά του αποκαλούμενου παρακράτους. Είναι η δουλειά του κανονικού και σταθερού κράτους.

Δεδομένης της αστάθειας, πολλοί παρατήρησαν ότι υπήρχαν από νωρίς ψίθυροι μέσα στην κυβέρνηση επικαλούμενοι την 25η Τροπολογία, που θα ξεκινούσε μια σύνθετη διαδικασία απομάκρυνσης του προέδρου. Αλλά κανείς δεν ήθελε να επισπεύσει μια συνταγματική κρίση. Οπότε θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να οδηγήσουμε την κυβέρνηση στη σωστή κατεύθυνση μέχρι να τελειώσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η μεγαλύτερη ανησυχία δεν είναι τι έκανε ο κ. Τραμπ στην προεδρία αλλά μάλλον τι του επιτρέψαμε, εμείς ως έθνος, να κάνει. Έχουμε βυθιστεί χαμηλά μαζί του και επιτρέψαμε στον λόγο μας να αφαιρεθεί η ευγένεια.

Ο Γερουσιαστής Τζον Μακ Κέιν το θέτει πολύ καλά στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του. Όλοι οι Αμερικανοί θα πρέπει να ακούσουν τα λόγια του και να ελευθερωθούν από την παγίδα του φυλετισμού, με απώτερο σκοπό την ένωση μέσα από τις κοινές αξίες και αγάπη για το μεγάλο αυτό έθνος.

Μπορεί να μην έχουμε πλέον τον Γερουσιαστή Μακ Κέιν. Θα έχουμε όμως πάντα το παράδειγμά του, το φωτεινό αστέρι που αποκατέστησε την τιμή στη δημόσια ζωή και τον εθνικό μας διάλογο. Ο κ. Τραμπ ίσως να φοβάται τέτοιους έντιμους ανθρώπους, εμείς όμως θα πρέπει να τους σεβόμαστε.

Υπάρχει μια σιωπηρή αντίσταση μέσα στην κυβέρνηση από ανθρώπους που επιλέγουν να βάλουν σε πρώτη θέση τη χώρα. Η πραγματική όμως διαφορά θα γίνει με τους απλούς πολίτες που υψώνονται των πολιτικών, και καταφέρνουν να βρουν λύσεις για να ρίξουν τις ετικέτες χάριν ενός: των Αμερικανών.»


σχετικα αρθρα