current views are: 2

2 Φεβρουαρίου 2013
Δημοσίευση00:09

Η Ηρώ Μπέζου στο Newpost: «Με στεναχωρούν όσα γράφονται για τον πατέρα μου»!

Απόφοιτη του Εθνικού, πρωταγωνίστρια στη σκηνή, κόρη του καταξιωμένου ηθοποιού Γιάννη Μπέζου, αιχμή του… θεατρικού δόρατος. Η Ηρώ Μπέζου σε καιρούς δύσκολους ερμηνεύει την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ στο Νέο Ελληνικό θέατρο ενώ συμμετέχει και στην παιδική παράσταση Μια γιορτή στου Νουριάν. Η ίδια μιλά για το όνειρο της υποκριτικής και την παιδική μοναξιά που ένιωθε, τους προβεβλημένους γονείς της και την ανάγκη για ανεξαρτησία, τις επιθέσεις που δέχεται για την απόφασή της να παίξει στο πλευρό του επώνυμου πατέρα της αλλά και τα συναισθήματά της, όταν εκείνος γίνεται στόχος…

Δημοσίευση 00:09’
αρθρο-newpost

Απόφοιτη του Εθνικού, πρωταγωνίστρια στη σκηνή, κόρη του καταξιωμένου ηθοποιού Γιάννη Μπέζου, αιχμή του… θεατρικού δόρατος. Η Ηρώ Μπέζου σε καιρούς δύσκολους ερμηνεύει την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ στο Νέο Ελληνικό θέατρο ενώ συμμετέχει και στην παιδική παράσταση Μια γιορτή στου Νουριάν. Η ίδια μιλά για το όνειρο της υποκριτικής και την παιδική μοναξιά που ένιωθε, τους προβεβλημένους γονείς της και την ανάγκη για ανεξαρτησία, τις επιθέσεις που δέχεται για την απόφασή της να παίξει στο πλευρό του επώνυμου πατέρα της αλλά και τα συναισθήματά της, όταν εκείνος γίνεται στόχος…

Απόφοιτη του Εθνικού, πρωταγωνίστρια στη σκηνή, κόρη του καταξιωμένου ηθοποιού Γιάννη Μπέζου, αιχμή του… θεατρικού δόρατος. Η Ηρώ Μπέζου σε καιρούς δύσκολους ερμηνεύει την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ στο Νέο Ελληνικό θέατρο ενώ συμμετέχει και στην παιδική παράσταση Μια γιορτή στου Νουριάν. Η ίδια μιλά για το όνειρο της υποκριτικής και την παιδική μοναξιά που ένιωθε, τους προβεβλημένους γονείς της και την ανάγκη για ανεξαρτησία, τις επιθέσεις που δέχεται για την απόφασή της να παίξει στο πλευρό του επώνυμου πατέρα της αλλά και τα συναισθήματά της, όταν εκείνος γίνεται στόχος…

Από τη Φανή Πλατσατούρα

– Για μία κοπέλα που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου και οι δύο γονείς της είναι ηθοποιοί, η υποκριτική ως επαγγελματική επιλογή, αποτελεί μονόδρομο;

“Δεν πρόλαβα να το αποφασίσω. Προέκυψε από την παιδική μου ηλικία. Η ενασχόλησή μου με την ηθοποιία ήταν δεδομένη. Ήταν τέτοιο το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα που πράγματι, δεν υπήρχε άλλος δρόμος, εκτός από αυτόν της ηθοποιίας. Για μενα ήταν κάτι αυτονόητο, μια φυσική εξέλιξη”.

– Είσαι μόνο 23 ετών και έχεις συμμετάσχει ήδη δύο φορές σε παραστάσεις στην Επίδαυρο. Λόγω του επιθέτου που κουβαλάς, θεωρείς ότι πρέπει να προσπαθήσεις διπλά για να τα κατάφερεις θεατρικά; Είναι για σενα στόχος να ξεπεράσεις σε υποκριτικό ταλέντο ή ενδεχομένως διάρκεια τους γονείς σου;

“Το επίθετό μου μου άνοιξε πιο εύκολα κάποιες πόρτες σε σχέση με άλλα παιδιά που είχαν τις ίδιες φιλοδοξίες με εμένα. Από εκεί και πέρα δεν ένιωσα κάποια ειδική μεταχείριση, το αντίθετο. Κάποιοι άνθρωποι που δεν με ήξεραν, με αντιμετώπισαν πιο καχύποπτα. Παραταύτα, δεν έχω να αποδείξω κάτι συγκεκριμένο σε κανέναν…Δεν είναι στόχος μου να ξεπεράσω τους γονείς μου, θεωρώ πως δεν βοηθά να βάζεις έναν πήχυ σε αυτό το επάγγελμα. Ο καθένας πάει μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει. Δεν βάζω λοιπόν, στόχους επαγγελματικούς, αλλά στόχους ζωής”.

– Η ανεργία του επαγγέλματος δεν σε φοβίζει; Έχεις συμφιλιωθεί με το ενδεχόμενο ότι του χρόνου μπορεί να μην έχεις δουλειά;

“Η ανεργία μας φοβίζει όλους αλλά αυτή είναι η φύση του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Όταν μπήκα σε αυτόν τον χώρο, γνώριζα και τα θετικά και τα αρνητικά του. Η δική μας δουλειά δεν ήταν ποτέ σίγουρη… Πάντα στη ζωή όμως, κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Δεν θέλω να σκέφτομαι καν το ενδεχόμενο ότι λόγω κρίσης θα είμαι αναγκασμένη να αλλάξω επάγγελμα ή να φύγω στο εξωτερικό”.

– Πολύ θέατρο, καθόλου τηλεόραση. Γιατί δεν σε έχουμε δει ακόμη στο τηλεοπτικό γυαλί;

“Πλέον γίνονται πολύ λίγες σειρές στην τηλεόραση, τα δεδομένα άλλαξαν και δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτά προηγούμενων εποχών. Αν μου γινόταν μια τηλεπτική πρόταση τη δεδομένη χρονική στιγμή, νομίζω θα την απέρριπτα. Περιμένεις μήνες για να πάρεις τα λεφτά σου και η έκθεση είναι πολύ μεγάλη… Το θέατρο είναι ο φυσικός μου χώρος, εκεί νιώθω άνετα. Είναι κάτι που το ξέρω και μου αρέσει”.

Οι “ταμπέλες” σε ενοχλούν; Πώς αντιδράς όταν αναφέρονται σε εσένα ως την “κόρη του Μπέζου” και όχι με το όνομά σου;

“Αφενός το έχω συνηθίσει, αφετέρου όπως σου ανέφερα και πριν, δεν έχω τη διάθεση να αποδείξω κάτι. Όσο με ενοχλεί, άλλα τόσο προσπαθώ να υπερτερεί ο καλός μου εαυτός. Και σιγά σιγά όσο τα χρόνια περνούν να αποστασιοπιούμαι από όλο αυτό, να υπερισχύει το ουσιαστικό μου κομμάτι. Όλα αυτά που ακούγονται δεν έχουν καμία σημασία για εμένα. Με επηρεάζουν αλλά δεν με χαρακτηρίζουν… Όταν πιστεύεις πως θα συναντήσεις μπροστά σου εχθρούς, βλέπεις εχθρούς. Όταν πιστεύεις στο καλό, συναντάς το καλό”.

– Στα δημοσιεύματα που ισχυρίζονται ότι η επιλογή σου για τον ρόλο της Αντιγόνης δεν έγινε με αξιοκρατικό τρόπο, τι απαντάς;

“Δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο, η κοινή λογική όμως λέει πως σίγουρα κάτι αντίστοιχο θα έχει ειπωθεί.Δεν έχω να απαντήσω τίποτα, δεν με απασχολούν τέτοιου είδους δημοσιεύματα. Πραγματικά δεν έχω να απαντήσω κάτι… Αν κάποιος θέλει να είναι αιχμηρός, θα είναι αιχμηρός. Ό, τι και αν γίνει δεν θα αλλάξει…”

– Την πρώτη σου φορά πάνω στη σκηνή την θυμάσαι;

“Ήταν τέλεια, ήμουν τρισευτυχισμένη. Ήταν το έργο «Φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου το καλοκαίρι του 2008 και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη, μου φαινόταν ασύλληπτο ότι θα παίζω πάνω στη σκηνή και θα πληρώνομαι γι΄ αυτό”.

– Το τελευταίο διάστημα ο κ. Γιάννης Μπέζος έχει γίνει στόχος από μερίδα του Τύπου εξαιτίας κάποιων δηλώσεών του, που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Πώς αντιδράς όταν διαβάζεις κάτι κακόβουλο, αναληθές ή σκληρό για τον πατέρα σου;

“Και με ενοχλούν και με στεναχωρούν όσα γράφονται για τον πατέρα μου. Αλλά επειδή ξέρω πως ο ίδιος δεν επηρεάζεται καθόλου από όλα αυτά, πάυει και να με ενοχλεί συγχρόνως. Από τη μία ναι με θυμώνει, από την άλλη όχι γιατί παρατηρώ πως δεν έχει καμία επίπτωση στη δική του ζωή και καθημερινότητα”.

– Αν σου γινόταν μια θεατρική πρόταση να λάβεις μέρος στα “Κόκκινα Φανάρια” που ανέβηκαν στο Εθνικό θέατρο, θα απαντούσες θετικά ή θα σε φόβιζε το γεγονός ότι πρέπει να ανέβεις στη σκηνή με λιγοστά ρούχα;

“Δεν έχω τέτοια θέματα, εξαρτάται φαντάζομαι από το πόσο εμπιστεύεσαι τον σκηνοθέτη. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι η έκθεση έχει να κάνει απαραίτητα με τα ρούχα που βγάζεις. Το γυμνό στα πλαίσια της Τέχνης είναι επιτρεπτό”.

– Εξ΄ όσων γνωρίζω, παράλληλα με την υποκριτική ασχολείσαι και με τη μουσική, έχοντας δημιουργήσει μάλιστα τη δική σου μουσική μπάντα. Σε ενδιαφέρει λοιπόν, επαγγελματικά το τραγούδι;

“Ναι έχουμε φτιάξει μια μουσική μπάντα με άλλους δύο φίλους μου από τη σχολή και ακόμη τέσσερις μουσικούς. Έχουμε πραγματοποιήσει κάποια live και φαντάζομαι θα συνεχίσουμε στους ίδιους ρυθμούς. Κάνω και μαθήματα φωνητικής αλλά δεν σκέφτομαι μελλοντικά να ασχοληθώ με το τραγούδι. Δεν νιώθω γεννημένη τραγουδίστρια”.

– Άφησες πριν κάποια χρόνια την οικογενειακή στέγη και αποφάσισες να μείνεις μόνη σου. Ήταν αυτή η δική σου “επανάσταση”, η έντονη επιθυμία σου για ανεξαρτησία;

“Ναι μένω μόνη μου εδώ και 2,5 χρόνια. Στα 21 πήρα τη συγκεκριμένη απόφαση και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Και επαναστατική ως άτομο δεν με λες… Ήθελα να νιώσω ανεξάρτητη και είναι μια επιλογή μου που με κάνει να αισθάνομαι καλά. Η αλήθεια βέβαια είναι πως δεν είμαι και πάρα πολύ τακτική με τις δουλειές του σπιτιού”. (γέλια)

– Πώς είναι για ένα παιδί να μεγαλώνει χωρίς αδέρφια, και με τους γονείς του να λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι λόγω προβών και γυρισμάτων;

“Eξαρτάται από τον χαρακτήρα του παιδιού και την οικογένεια. Στη δική μου περίπτωση ήταν λιγάκι δύσκολο το κομμάτι της κοινωνικοποίησης. Δεν είχα μάθει να μοιράζομαι, υπήρξαν περίοδοι που ήμουν αρκετά εσωστρεφής και φοβισμένη. Δεν θα ‘λεγα τη λέξη “κακομαθημένη”.