Γιουροβίζιον 2013: Προβλέψιμη νίκη, εξαίρετη μετάδοση, τίμια εκπροσώπηση!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα
Η πολιτικώς ορθή Σκανδιναβική Ευρώπη και οι πάντα σε εντάσεις αλλά μονίμως αδελφές χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έδωσαν στον 58^ο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον μια πληκτική ομοιομορφία. Μπαλάντες, οικίες μελωδίες σαν τις είχες ξανακούσει και τίποτα να μην ξεχωρίζει, εκτός από το τραγούδι της Δανίας, που για τέσσερις μήνες ήταν φαβορί, με μια Σκανδιναβία αποφασισμένη να κρατήσει Βόρεια τον διαγωνισμό, που και τηλεθέαση αποφέρει και διαφήμιση και προβολή και οικονομικές απολαβές –αν είσαι μάγκας ως διοργανωτής-.

Δεν είδαμε τα κιτς στον διαγωνισμό που αγαπάμε, τις ακραίες εμφανίσεις και το ακραίο σχεδόν Αλμοντοβαρικό στοιχείο της υπερβολής της σεξουαλικότητας και θεατράλε πρόκλησης. Σα να άκουσαν όλοι, τους εδώ πολεμίους του διαγωνισμού, πήγαν σεμνά και μετρημένα (γι’ αυτό και πληκτικά). Ακόμη και η μαύρο Φιλανδία, που έβαλε μια καρικατούρα νύφη να διαμαρτύρεται γιατί στη χώρα της δε πέρασε ο νόμος για την αναγνώριση των γκέι γάμων και φιλιόταν στο τέλος στο στόμα με μια φιλενάδα της, δεν κατόρθωσε όχι μόνο να σοκάρει αλλά ούτε να συζητηθεί, ούτε και να ψηφιστεί καν. Εκπροσωπήσεις με τραγουδιστές με σκούφους σαν πλανόδιοι μουσικοί στο μετρό, μια Ολλανδή σταρ, ικανή από το πληκτικό της τραγούδι να σε κάνει να αναρωτηθείς εκεί στις Κάτω Χώρες, αν μ΄ αυτούς τους ήχους διασκεδάζουν με τι άραγε αποκοιμιούνται, η Αγγλία με την μουσική της βιομηχανία και την παντοδυναμία της να στέλνει κάθε χρόνο και κάποιον σταρ και να πατώνει, όπου φέτος η Μπόνι Τάιλερ μας απόδειξε περίτρανα πόσο παλιόπραμα είναι ο χρόνος! Και επειδή το κράτος αυτό δεν ανήκει στις παντοδύναμες μουσικές συμμαχίες της Σκανδιναβίας και των πρώην Σοβιετικών Χωρών, ακόμα και τον Έλτον Τζον να στείλει, με τη βασίλισσα Ελισάβετ, τον Κάρολο και την Καμήλα να κάνουν φωνητικά, πάλι θα πατώσει. Η Γαλλία και η Ισπανία τα ίδια. Η Ιρλανδία, με τα οικονομικά της προβλήματα, στέλνει όλο κάτι νεαρούς, μη της κάτσει ξανά κάνας Τζονι Λόγκαν. Η μουσική διαφορετικότητα ακόμα και των Βαλκανίων δεν εκπροσωπήθηκε παρά μονό από την Ελλάδα και την Ρουμάνια.

Τα κράτη ψηφίσαν όλα τους γείτονές τους, σαν συμπεθέρες που ανταλλάσσουν επισκέψεις και μετράνε τι δώρα έφεραν κάθε μια στην γιορτή της άλλης για να πάνε ισάξια. Το αποτέλεσμα φάνηκε νωρίς και χάθηκε και το όποιο σασπένς. Μείναμε να αναπολούμε περασμένα μεγαλεία με κραυγαλαίους ΑΒΒΑ, Ντάνα Ιντερνασιονάλ, τις ποδάρες και τη ζωντάνια της Παπαρίζου, την Σέρβα που έμοιαζε με τον Θεμο Αναστασιάδη φτυστή, την Σερτάπ με το χαρέμι της, τη Ρουσλάνα με τα δερμάτινα και την αγριάδα της. Χάρηκαν οι Σκανδιναβοί που και έξω καρδιά δεν τους λες, χαρήκαμε και εμείς που το δεύτερο τραγούδι του Αζαρμπαιτζαν ήταν του Κοντόπουλου, με μια υπέροχη σκηνική εμφάνιση απ τον Φωκά Ευαγγελινό, χαρήκαμε και επειδή ήμασταν διαφορετικοί με τα ρεμπέτικα και τα βαλκανικά μας και τους όλο ζωντάνια μουσικούς μας, δείξαμε πως ακόμα τρώμε κρέας στη χώρα, μιας και το εισαγωγικό μας βίντεο είχε ένα κρεοπωλείο να κυριαρχεί στα πλάνα, πήραμε και την 6^η θέση και μαγκιά μας και πάει και αυτό.

Τι μας μένει; Πως οι τραγουδίστριες στην Ευρώπη δεν αγαπάνε τα παπούτσια και τραγουδούν ξυπόλητες, όπου ούτε θέλουμε να φανταστούμε πως θα ΄ναι οι πατούσες τους με τόσο ξυπόλητο χορό πάνω στη σκηνή. Πως η περσινή νικήτρια –πάντα ξυπόλητη- ένα ΙΚΕΑ στο τμήμα των λευκών ειδών και δη στις κουρτίνες πρέπει να χαλάλισε για να φτιάξει μπέρτα. Πως ο Ιταλός τραγουδιστής δεν έδειξε την κλάση της χώρας του στη μουσική, αλλά στο ράψιμο μιας και το κοστούμι του ήταν υπέροχο.

Μας μένει ακόμη, η κεφάτη, όλο χιούμορ και χαρά μετάδοση της Μαρίας Κοζακου και του Γιώργου Καπουτσίδη που μας χάρισαν όμορφο Σάββατο βράδυ και μακάρι οι δυο τους, τόσο παραπληρωματικοί αλλά αρμονικοί, να αξιοποιηθούν στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση.

Τι άλλο; Από την πρώτη μας συμμέτοχη με την Μαρινέλλα και το «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» μέχρι το «Αλκοόλ ιζ φρι», έχουμε μια συνέπεια στις εκπροσωπήσεις μας, ως προς το ότι ως λαός το τσούζουμε, πως έχουμε ζωντάνια, κέφι και πως παίζουμε μεν τα μπαγλαμαδάκια, αλλά είμαστε ακόμα ζωντανοί σαν ροκ –σχεδόν- συγκρότημα κι ας είναι από άλλη μουσική σχολή ο στίχος. Κάτι είναι κι αυτό!

• Eurovision 2013
• Koza Mostra
• Αγάθωνας