Δημήτρης Μακαλιάς: «Θέλουμε να συνεχιστεί το “Κάψε το Σενάριο”, αλλά είμαστε απλήρωτοι»!

Από τη Φανή Πλατσατούρα

Όταν το 2006 αποφοιτούσε από το ΚΘΒΕ, δεν φανταζόταν ότι τα όνειρά του θα έπαιρναν σάρκα και οστά τόσο σύντομα. Τύχη; Πολύ δουλειά; Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση; Το σίγουρο είναι ότι ο Δημήτρης Μακαλιάς έχει ταλέντο, ξέρει να ελίσσεται καλλιτεχνικά, να γεμίζει τη σκηνή με τις ερμηνείες του, να ακολουθεί το ένστικτό του. Nα παραμένει παιδί στον κόσμο των μεγάλων…

– Σου λείπει ο παλιός ανέμελος Δημήτρης που είχε προσωπικό χρόνο και μια ζωή χωρίς έκθεση;

«Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι να μην χαθώ μέσα σε αυτή τη δουλειά, να μην με παρασύρει τόσο πολύ ώστε να ξεχαστώ. Η αλήθεια είναι πως έχω αφιερωθεί πολύ στο κομμάτι της δουλειάς, με αποτέλεσμα συχνά να θυσιάζω στιγμές προσωπικής ευχαρίστησης. Μου λείπει ο ελεύθερος χρόνος, τον αποζητώ. Αλλά δε μπορώ να κάνω και διαφορετικά. Η εποχή σε αναγκάζει να καταπιάνεσαι με πολλά για να πάρεις λίγα χρήματα, να μπορέσεις να ζήσεις με αξιοπρέπεια. Μακάρι να μην μας είχε χτυπήσει η κρίση, να είχα την επιλογή να έκανα μόνο μία ή δύο παραστάσεις και να αφοσιωνόμουν περισσότερο σ΄ αυτές. Κουράζομαι αλλά νιώθω και πολύ τυχερός την ίδια στιγμή. Με καλύπτει αφάνταστα η δουλειά που κάνω…»

– Η Τέχνη σου σε βοήθησε να ξεπεράσεις κάποιες ανασφάλειες ή σου δημιούργησε περισσότερες;

«Όσο μεγαλώνεις παρατηρείς ότι αλλάζουν και οι ανασφάλειές σου. Άλλες είχα μικρός και άλλες τώρα. Σίγουρα το κομμάτι της ηθοποιίας μου κάλυψε πολλές από αυτές που είχα στο παρελθόν και ευτυχώς δεν έχω πια, αλλά κάποιες άλλες παραμένουν. Για παράδειγμα, στη δουλειά μου πάντα νιώθω ανασφάλεια με το τι κάνω, αν το κάνω καλά, αν ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένει ο κόσμος ή αν εγώ έχω δώσει το εκατό τοις εκατό του εαυτού μου. Παλιά μπορούσα να με δικαιολογήσω και λίγο, τώρα πια δεν έχω αυτή τη δυνατότητα».

– Ίσως γιατί οι εποχές έχουν αλλάξει, ο θεατής δίνει χρήματα από το υστέρημά του για να δει μια καλή παράσταση και πλέον έχει περισσότερες απαιτήσεις από ‘σενα.

«Συμφωνώ… Παλιά ήμασταν λίγο πιο ανεκτικοί σε όλα αυτά, τώρα απαιτούμε απ΄ όλους να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ο καθένας στον τομέα του. Δεν μπορεί να πάω εγώ ως θεατής να δώσω 10 ευρώ -που είναι ελάχιστα για το θέατρο- και να μην δω κάτι που έχει δουλειά από πίσω και θα με ικανοποιήσει. Να δω μια ποιότητα και μια αξιοπρέπεια στον τρόπο δουλειάς, κάτι που θα με επηρεάσει… Και εγώ ως θεατής έχω αρχίσει να κουράζομαι βλέποντας συνέχεια τα ίδια πράγματα στο θέατρο, από τους ίδιους ανθρώπους. Θέλω την ανατροπή…»

– Το θέατρο σηκώνει ενέσιμους καλλιτέχνες; Ηθοποιούς ή μεγάλους πρωταγωνιστές που συντηρούνται από το καλλιτεχνικό σύστημα;

«Δυστυχώς αυτό το σύστημα υπάρχει παντού, όχι μόνο στο θέατρο γι΄ αυτό και δεν μπορώ να κατηγορήσω συγκεκριμένα το καλλιτεχνικό σύστημα. Προφανώς ο μεγάλος πρωταγωνιστής αντέχει ακόμη γιατί φαίρνει κόσμο στο θέατρο, έχει το δικό του κοινό και με τον τρόπο αυτό δικαιολογεί τις υψηλές αμοιβές του. Προφανώς και η εμπειρία σου δίνει περισσότερες δυνατότητες, όπως πάντα άλλωστε».

– Τι σε απασχολεί περισσότερο σε ότι αφορά το παρόν και το μέλλον του ελληνικού θεάτρου;

«Όσο και αν ακουστεί κλισέ το θέατρο πραγματικά δίνει μάχη και βρίσκεται σε μία καλή στιγμή του, όπου οι ηθοποιοί αναζητούν το διαφορετικό. Ειδικά οι νέοι που έχουν πολύ έντονη την ανάγκη να μιλήσουν, να κάνουν άλλα πράγματα με ελάχιστες έως και καθόλου απολαβές. Συχνά, πληρώνουν κιόλας προκειμένου να δημιουργήσουν κάτι νέο. Παρά τις δυσκολίες όμως, καταθέτουν την ψυχή τους και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν αυξηθεί τα θέατρα και οι παραστάσεις».

– Σε έχει κουράσει το επίπεδο της σημερινής τηλεόρασης με τις συνεχείς επαναλήψεις και την απουσία προγράμματος;

«Η τηλεόραση από μόνη της αποτελεί ένα υπερθέαμα. Δεν μπορώ όμως, να την ανοίγω και να παρακολουθώ φθηνά προγράμματα, σειρές που γυρίζονται σε ένα δωμάτιο ή μόνο επαναλήψεις, που πλέον τις έχω σιχαθεί. Μου αρέσει η μαγεία και αυτήν αποζητώ από την τηλεόραση. Ειδικά φέτος που έχω πολύ δουλειά, θέλω να δω τηλεόραση έστω και για μια ώρα αργά τη νύχτα και δεν μπορώ. Ή θα πέσω πάνω σε επαναλήψεις ή θα δω εκπομπές και σειρές που δεν είναι καθόλου φρέσκες. Πιστεύω ότι η οδός του φθηνού και εύκολου μας έχει πάει σε άλλους δρόμους και νιώθω πλέον ότι με έχουν κοροιδέψει. Αν την πλήρωνα, θα την έκλεινα και θα ζήταγα τα λεφτά μου πίσω».

– Με το «Κάψε το Σενάριο» τι γίνεται; Υπάρχουν σκέψεις να επαναπροβληθεί;

«Είμαστε εδώ και δύο χρόνια απλήρωτοι. Προσωπικά θεωρώ ότι το “Κάψε το Σενάριο” δεν έχει κάνει τον κύκλο του ακόμη. Θέλουμε όλοι να συνεχιστεί κάποια στιγμή, πρέπει ωστόσο να εξοφληθούν και τα χρωστούμενα. Χρειαζόταν μια παύση, να πάρουμε μια απόσταση από αυτό για να μπορούμε να καταθέσουμε και πάλι την ψυχή μας. Νομίζω ότι θα βρει τον χώρο του και θα επανέλθει κάποια στιγμή». 

– Πρωταγωνιστείς στα «Μούτρα» του John Godber στο θέατρο Χώρα που κάνει πρεμιέρα στις 7 Νοεμβρίου. Aληθεύει ότι θα μετατρέψατε τη θεατρική σκηνή σε night club;

«Ναι το θέατρο Χώρα θα γίνει ένα μεγάλο club όπου οι πορτιέρηδες, τα τέσσερα Μούτρα, θα καλωσορίσουν τον κόσμο και θα τον ξεναγήσουν στη νυχτερινή ζωή. Απρόοπτα εκπλήξεις, εναλλαγές ρόλων και πολύ πολύ γέλιο. Πρόκειται για μία ξέφρενη κωμωδία, τύπου φάρσα, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη και με πρωταγωνιστές τον Φάνη Μουρατίδη, τον Σωκράτη Πατσίκα, τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο και εμένα. Μάλιστα αυτή η παράσταση έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: Δεν έχει σκηνικά, δεν έχει κουστούμια, μόνο τέσσερις ηθοποιούς πάνω στη σκηνή με εργαλείο το σώμα τους».

– Νιώθεις ότι είμαστε μια αδικημένη γενιά που συνεχίζει όμως, να ονειρεύεται;

«Ναι είμαστε αδικημένοι. Ουσιαστικά εγκλωβιστήκαμε σε μία κατάσταση που δεν δημιουργήσαμε εμείς. Φταίμε για το παρόν μας, όχι για το παρελθόν μας. Για να μπορέσω να συντηρηθώ κάνω πόσες δουλειές. Σε άλλες εποχές με την ίδια δουλειά θα ήμουν πλούσιος, θα είχα χτίσει σπίτια. Βέβαια, η δική μας γενιά την επανάστασή της δεν την έχει κάνει ακόμη. Συνεχίζει να είναι η γενιά του καναπέ. Ίσως έχουμε βολευτεί, δεν έχουμε βρει ακόμη το σθένος ή δεν έχουμε φτάσει αρκετά στα όριά μας για να βγούμε να φωνάξουμε και αυτή η φωνή μας να ακουστεί. Ως Έλληνες, περάσαμε μια Χούντα, μια δικτατορία, και τώρα τι; Θα καταθέσουμε έτσι απλά τα όπλα όταν η ανεργία έχει φτάσει στο 30%; Μόνο η δύναμη του λαού μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Έχουμε συνηθίσει να είμαστε υποχείρια καθοδήγησης αλλά κάποια στιγμή πρέπει να βγούμε και να πούμε “για βάστα λίγο…”, να πάρουμε τη δύναμη στα χέρια μας».

– Η αλλαγή που χρειαζόμαστε ως άτομα και σύνολο, πού μπορεί να αναζητηθεί;

«Αν θέλουμε να δούμε αλλαγή θα πρέπει να μάθουμε να μπαίνουμε και σε καλούπια. Και εννοώ να είμαστε νομοταγείς, να ζούμε σε ένα έννομο κράτος, να ακολουθούμε κάποιους κανόνες. Δεν μπορώ να δεχτώ σήμερα να μην μου κόβουν απόδειξη. Μπορεί κάποτε να έκανα τα στραβά μάτια, να έλεγα “δεν πειράζει ρε αδερφέ, φάει και εσύ κάτι”, σήμερα όμως, είναι απαράδεκτες τέτοιες συμπεριφορές. Γιατί εγώ παλεύω πολύ για να βγάλω 5 ευρώ να σου δώσω… Γενικά θεωρώ ότι η αλλαγή θα γίνει από μέσα μας και όχι απ΄ έξω. Η ιστορία κάνει κύκλους και μας έχει αποδείξει πολλές φορές ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε ξένους για να μας σώσουν, ότι αυτή τη στιγμή κάνουμε το μέγιστο λάθος και θα την πατήσουμε και πάλι, θα φτάσουμε στην καταστροφή. Τη στιγμή που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει το συλλογικό κοινό και να είμαστε ενωμένοι απέναντι στον εχθρό, εμείς τρωγόμαστε μεταξύ μας».

Εκτός από «Τα Μούτρα» ο Δημήτρης Μακαλιάς πρωταγωνιστεί στις παραστάσεις: 

* «Η Πηνελόπη Δέλτα συναντά τον Μάγκα» με τη Μιμή Ντενίση. Μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους που θα παίζεται μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου στον Ελληνικό κόσμο.

* «Κωμικό Μπουμ»: στο Μικρό Παλλάς το τελευταίο Δευτερότριτο κάθε μήνα. Η παράσταση θα συνεχιστεί από Γενάρη… ενισχυμένη!

Και για το τέλος αφήσαμε μια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ που μας έδωσε ο Δημήτρης Μακαλιάς:

Κάνει ήδη πρόβες για ένα έργο που θα ανέβει τον Δεκέμβριο και για εκείνον ήταν ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ. Πρόκειται για τον «Πήτερ Παν» που θα παιχτεί από τον Δεκέμβρη στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Μακαλιά και τον Νίκο Κουρή.

• Δημήτρης Μακαλιάς
• Κάψε το Σενάριο
• τηλεόραση