current views are: 17

4 Ιουλίου 2021
Δημοσίευση11:35

Κωνσταντίνα: «Η Ελλάδα δεν έχει την Τέχνη ψηλά, το έδειξε με την πανδημία – Επέλεγα πάντοτε τραγούδια που θα κρατούσαν στο χρόνο – Ετοιμάζομαι για περιοδεία»

Η Κωνσταντίνα στο Newpost σε μια συνέντευξη εφ΄ολης της ύλης. 

Δημοσίευση 11:35’

Η Κωνσταντίνα στο Newpost σε μια συνέντευξη εφ΄ολης της ύλης. 

Η συνάντηση μας με την Κωνσταντίνα έγινε την ημέρα του μεγάλου καύσωνα. Μόλις είχε βγάλει τα σκυλιά της για βόλτα. Το record ήταν ήδη σε λειτουργία γιατί πέραν από την περιοδεία που ετοιμάζει, είχαμε πολλά να πούμε. Ο χρόνος για την Κωνσταντίνα ήταν αλλόκοτος, όπως για όλους μας. Έπαιρνε λίγη «ανάσα» ηχογραφώντας κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές που έπαιζαν σε γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό της Κύπρου. Εκεί που μιλούσαμε για τα όμορφα καλοκαίρια του νησιού μας,  η συνέντευξη μας ξεκίνησε από την καθημερινότητα της μέσα στην πανδημία, και τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι. Μιλήσαμε για τα σημεία των καιρών, για τη συνεργασία της με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και την Τασούλα Θωμαΐδου, για το τραγούδι σήμερα, και για μελλοντικά της σχέδια. 

Συνέντευξη της Κωνσταντίνας στην Λαμπριάνα Κυριακού

Δεν θα μπορούσα να μην σε ρωτήσω για τη χρονιά αυτήν, πως πέρασες, πόσο καταλυτική ήταν για σένα;

Δεν μου φάνηκε τόσο δύσκολα στην αρχή γιατί είχα δραστηριότητες να κάνω. Ηχογραφούσα εκπομπές και έστελνα στην Κύπρο. Εννοείται ότι το να είσαι περιορισμένος είναι πολύ δύσκολο γιατί υπάρχει η ανασφάλεια και ο φόβος. Αλλά το πιο σημαντικό για μένα είναι η απραξία. Στην δεύτερη καραντίνα έπεσα. Εκτός από το φόβο και την ανασφάλεια δεν είχαμε να δουλέψουμε από τον Οκτώβριο και μετά. Ίσα που πρόλαβα να ολοκληρώσω την τελευταία μου συναυλία στην Κύπρο. Μέχρι τα Χριστούγεννα μελετούσα, έκανα κάποια live streaming, μετά όμως που άρχισε η καραντίνα να έχει παράταση είχα μια πτώση ψυχολογική. Δηλαδή μετά άρχισε και η οικονομική ανασφάλεια. Εμείς οι καλλιτέχνες επενδύουμε στην δουλειά μας και πρέπει να δουλεύουμε…

Αυτό το χρόνο αναθεώρησες το πραγματικό νόημα της επικοινωνίας, ακόμα και της ζωής;

Επειδή είναι πολύ μοναχικός άνθρωπος δε θα μιλήσω για αναθεώρηση. Γενικότερα με λίγους κάνω παρέα. Όμως έχω μάθει από μικρή ότι, οι συναναστροφές μου αφορούν την δουλειά και μέσα σε αυτό κινούμε. Τώρα όσον αφορά τους φίλους είναι λίγοι και συγκεκριμένοι που έρχομαι σε επαφή σε καθημερινή μου βάση. Δεν ήμουν ο άνθρωπος του έξω. Η δουλειά μου ήταν πάντα το επίκεντρο μου.

Δεν ήταν παράλογο που θεώρησαν ότι, η μουσική βοηθά στη διασπορά του ιού;

Γενικότερα μας έχουν μπερδέψει πολύ. Και αρκετές φορές έχω αισθανθεί άσχημα που μας είχαν βάλει στο περιθώριο. Θεωρήσαμε τη μουσική  ότι βοηθάει στη διασπορά ενώ υπήρχαν άλλες χίλιες τόσες δραστηριότητες που ήταν η κύρια πηγή διασποράς. Αισθανθήκαμε ριγμένοι. Την τέχνη πρέπει να την προσέχεις. Γιατί η Τέχνη για τον κάθε λαό πρέπει να είναι πάρα πολύ ψηλά. Στην Ελλάδα ακόμα να εκτιμήσουμε την Τέχνη γενικότερα.

«Είναι πολύ σημαντικό να γυρνάς πίσω
και να λες αυτά τα τραγούδια
ακόμα και σήμερα αγαπιούνται»

Ναι αν αναλογιστούμε ότι η μουσική είναι βάλσαμο ψυχής και θα ήταν κάτι που θα δρούσε θεραπευτικά στον πολίτη… αλλά η μουσική δεν ήταν η κύρια πηγή εσόδων για το κράτος… Ωστόσο ανακοινώθηκαν κάποια πρωτόκολλα και έδωσαν το πράσινο φως στα θεάματα και τα ακροάματα να βάλουν μπρος τις μηχανές.

Ναι ελπίζω να μας αφήσουν ελεύθερους να κάνουμε την δουλειά μας, τουλάχιστον το καλοκαίρι και να μην υπάρχουν όλοι αυτοί οι περιορισμοί. Άλλος βραχνάς τώρα, αυτό το μέτρο που χωρίζουμε τον κόσμο σε εμβολιασμένους. Εμφανίστηκε ένα νέο εμπόδιο στη λειτουργία των συναυλιών. Δηλαδή αν αρχίσουν τα τοπικά lockdown λόγω μεταλλάξεων, για μας που προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε ένα πρόγραμμα περιοδείας  θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να μας αφήσουν να κάνουμε την δουλειά μας. Έχουμε ένα καλό μέτρο με την ποσοστό της πληρότητας. Έχω κλείσει σε όλη την Ελλάδα συναυλίες αρχίζοντας από του Παπάγου από τις 9 Ιουλίου, αν ξαφνικά υπάρξουν τοπικά lockdown, χάθηκε και το καλοκαίρι, θα είναι πολύ μεγάλο πλήγμα για την περιοδεία μας.

Ναι αυτό δεν επιτρέπει ούτε την προπώληση ν αρχίσει, που είναι το άλφα και το ωμέγα μιας παραγωγής. Νομίζω ήρθε η ώρα να μιλήσουμε γι αυτήν την συναυλία…

Έτσι είναι ακριβώς, δεν μπορούμε να βγάλουμε πρόγραμμα. Αρχίζουμε επιτέλους. 9 Ιουλίου Κηποθέατρο Παπάγου. Είμαστε μια πολύ ωραία ομάδα με επικεφαλής τον Γιώργο Παγιάτη ο οποίος επιμελείται και το πρόγραμμα μας και είναι ο μαέστρος μας. Είναι η Τίνα Αλεξοπούλου και ο Γιώργος Χουβαρδάς, δυο πολύ ταλαντούχα παιδιά. Εχει τίτλο μια Ελλάδα φως, να είστε σίγουροι ότι θα μας φωτίσει. Θα πούμε τις μεγάλες επιτυχίες τις δικές μου, αλλά θα πούμε και σπουδαίων συνθετών. Θα κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στον Ζαμπέτα και καλούμε τον κόσμο να έρθει. Έχει λείψει το ζωντανό. Ο κόσμος είναι η δύναμη μας.

Και ο κόσμος αποζητά αυτή την επικοινωνία με τον καλλιτέχνη 

Ναι είναι κάτι που μας έλειψε. Σας περιμένουμε όλους να είστε εκεί να περάσουμε όμορφα. Πρέπει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Χωρίς στήριξη

Κάνοντας μια αναδρομή προς τα πίσω έχεις να θυμάσαι σπουδαίες και σημαντικές συνεργασίες στην καριέρα σου. Τι να πρωτοθυμηθούμε. Αλλά θέλω να θυμηθούμε την πρώτη φορά που βγήκες στην σκηνή  δίπλα σε Αλεξίου και Νταλάρα. 

Ναι ήμουν πολύ τυχερή γιατί ξεκίνησα με Αλεξίου και Νταλάρα και μετά με Χατζή, Πάριο, Μοσχολιού, Μητροπάνο, Τόκα και πολλούς άλλους σημαντικούς, από κάθε συνεργασία κερδίζεις κάτι. Σαν νέοι καλλιτέχνες τότε, ξεκινώντας και να είμαστε μέσα σε ένα σχήμα και να δουλεύουμε έξι μήνες, ήταν πάρα πολύ μεγάλη ιστορία. Οι νέοι καλλιτέχνες δεν έχουν τη δυνατότητα αυτό να το κάνει. Ήταν κάτι που ήμουν τυχερή που είχα αυτό το ξεκίνημα. Λειτουργούσα σε σχολές. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες για μένα ήταν σχολές. Μετά όταν ήρθαν οι επιτυχίες μου, κυρίως με τα ντουέτα μου. Όταν ξεκινάς με Μάριο Τόκα και Σαράντη Αλιβιζάτο, είναι πολύ σημαντικό.

«Δεν ήθελα τα τραγούδια μου να είναι σουξέ
για τρεις μήνες γιατί αυτό
θα μου έβαζε φρένο στην πορεία μου.»

Πόσο γεμάτη νιώθεις από αυτές τις συνεργασίες;

Είναι πολύ σημαντικό να γυρνάς πίσω και να λες αυτά τα τραγούδια ακόμα και σήμερα αγαπιούνται. Έκανα σωστές επιλογές. Ήμουν και τυχερή.

Ναι αλλά και σε επέλεξαν. Δεν ήταν μόνο οι επιλογές οι δικές σου;

Ναι είχα όλο το πακέτο. Και πέραν από την προσωπικότητα που έχει ένας καλλιτέχνης και η φωνή παίζει ρόλο. Αλλά οι επιλογές που κάνει και το κριτήριο του, παίζουν ρόλο.  Δεν ήθελα τα τραγούδια μου να είναι σουξέ για τρεις μήνες γιατί αυτό θα μου έβαζε φρένο στην πορεία μου. 

Βλέπω πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα κυρίως όσον αφορά την κυκλοφορία δίσκων. Οι δικοί σας γενιά κάθε χρόνο είχε έτοιμη νέα δουλειά με 10 – 12 τραγούδια και ήταν και ήταν μια σφραγίδα στην καλλιτεχνική του πορεία. Τα τελευταία 10 χρόνια η νέα γενιά τραγουδιστών βγάζει δυο τραγούδια το χρόνο με την προϋπόθεση να συμπεριληφθούν μέσα σε ένα δίσκο.

Ναι τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Στην δική μου εποχή, έπρεπε να βγάζουμε ένα δίσκο το χρόνο, πράγμα που δεν γινόταν στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα το κάναμε γιατί πρώτον οι εταιρίες είχαν δύναμη και χρηματοδοτούσαν μια δουλειά αλλά και είχαν όραμα να κάνουν καλά τραγούδια. Επίσης η κυκλοφορία των δίσκων ήταν και ένα εισιτήριο να συνεργαστείς το χειμώνα με τα πιο μεγάλα ονόματα. Αλλά έπρεπε να έχουμε νέα τραγούδια για να παίζουν και στο ραδιόφωνο και να είναι και επίκαιρα. Αυτό εξυπηρετούσε τη δουλειά μας.  Ένας καλλιτέχνης για να κλείνει δουλειές και να έχει και επιτυχία, έπρεπε να έχει και νέα δουλειά. Μετά όταν τελείωσαν τα εξαήμερα και οι σεζόν μίκρυναν, άλλαξε και η δισκογραφία. Γιατί είναι όλα αλληλένδετα.

Τώρα που μιλάμε για τραγούδια. Έχεις ένα καινούργιο τραγούδι αλλά και συνεργασία με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.  

Ναι κυκλοφόρησε ένα καινούργιο τραγούδι από τη Minos Emi, το «Μην φέγγεις ζηλεύω». Ένα πολύ ωραίο ταγκό, σε μουσική και στίχους Τασούλας Θωμαϊδου. Η Τασούλα μέχρι τώρα έχει γράψει διαμάντια. Το «Έχω μια καρδιά», που τραγουδάμε μαζί με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη σε νέα εκτέλεση και κυκλοφορεί στο νέο της δίσκο. Η Τασούλα έγραψε το «Μια Ελλάδα φως», το «Σαν Τριαντάφυλλο» που έχει μπει και αυτό στης Ελεωνόρας το δίσκο. Επίσης έχει γράψει όλο το δίσκο «Η καρδιά μου τραγουδά τη Μεσόγειο». Τώρα το διαφορετικό με την Τασούλα είναι ότι σε αυτό το νέο μας τραγούδι, έχει γράψει και τη μουσική. Και μας αποδεικνύει ότι δεν γράφει μόνο στίχους αλλά και μουσική.

«Ξέρεις μέχρι σήμερα η ζωή μας ήταν βγαλμένη
από παραμύθι με πρίγκιπες οι οποίοι δεν είχαν παλάτια»

Είναι ωραίο που συναντάς ανθρώπους που κάνατε σημαντικές επιτυχίες στο παρελθόν

Με την Τασούλα μας δένει μια ιστορία αγάπης. Έχουμε δημιουργήσει και έχουμε πολύ ωραίες στιγμές.

Και πολύ ωραία τραγούδια που τα τραγουδάμε μέχρι και σήμερα…

Γιατί τα τραγούδια μιλάνε από μόνα τους. Να φανταστείς με καλούν σε εορταστικές εκδηλώσεις για να τραγουδήσω το «Μια Ελλάδα φως». Είναι πολύ τιμητικό που έχει περάσει στα σχολεία το τραγούδι αυτό. Από νηπιαγωγεία μέχρι λύκεια.

Το γνωρίζεις ότι δεν είναι μόνο αυτό το τραγούδι σου που έχει περάσει στα σχολεία; Στην Κύπρο, από τα τέλη της δεκαετίας του 80΄ τα παιδιά μάθαιναν το «Η αγάπη ακόμα ζει»…

Δεν δε πιστεύω ένα τραγούδι που πήγε στη Eurovision το 1983. Δεν το ήξερα ότι είχε τόση απήχηση, πραγματικά με χαροποιεί πολύ αυτό.

Πώς βλέπεις το Ελληνικό τραγούδι σήμερα. Έχει ταυτότητα;

Ξέρεις γενικότερα εμείς οι ίδιοι έχουμε χάσει την ταυτότητα μας όχι μόνο το τραγούδι. Οποιαδήποτε μορφής τέχνη βγαίνει μέσα από τη ζωή. Από τη στιγμή που η καθημερινότητα μας έχει μπερδευτεί τόσο πολύ, αλλά έχει και επιρροές από άλλες κουλτούρες είναι επόμενο οι τέχνες  να γίνουν ποικιλόμορφες.  Αλλά δεν απογοητεύομαι πάντοτε μέσα από δύσκολες καταστάσεις η τέχνη ανθίζει το ίδιο και το τραγούδι. Οι καλλιτέχνες είναι πιο δημιουργικοί. Μπορεί να μην βγάζεις χρήματα αλλά η τέχνη ωριμάζει.

Και ξέρεις αυτή η στέρηση που πέρασε ο καλλιτέχνης ένα χρόνο, τον έκανε να βγει ξανά προς τα έξω με άλλη όρεξη.

 Ακριβώς όταν πονάει ο καλλιτέχνης και παράλληλα αφουγκράζεται και τον πόνο που υπάρχει δίπλα του τον κάνει πιο δημιουργικό και επίγειο. Το ίδιο και με την μουσική.

Λες ν΄ αλλάξουμε νοοτροπία;

Ξέρεις μέχρι σήμερα η ζωή μας ήταν βγαλμένη από  παραμύθι με πρίγκιπες οι οποίοι δεν είχαν παλάτια και το λέω αυτό γιατί είμαι μια μάνα που μεγάλωσα το παιδί μου σαν πριγκίπισσα. Ξαφνικά καταλαβαίνουμε ότι  πρέπει να τους αλλάξουμε νοοτροπία γιατί δεν είναι έτσι η ζωή. Αρχίσαμε να δυσκολευόμαστε. Εγώ επειδή είμαι μάνα αυτής της γενιάς βλέπω ότι πρέπει να κάνω προσπάθεια και να δώσω στο παιδί μου – και στην γενιά -να καταλάβει ότι, μέχρι τώρα σας δίναμε τα πάντα γιατί μπορούσαμε. Τώρα με αυτή την κατάσταση πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί.

Ετοιμάζεις επαγγελματικά κάτι άλλο;

Ναι ετοιμάζω. Για την ώρα έχω μια συναυλία που θα γίνει στην Κύπρο στις 7 Αυγούστου. Είναι με τη χορωδία του Νίκου Βήχα και είναι επετειακή για την Αμμόχωστο για την Δερύνεια. Χαίρομαι πραγματικά για την συναυλία αυτή γιατί, έχω και δικά μου τραγούδια «Κυπριακά» που έχω να πω που ταιριάζουν απόλυτα με την περίπτωση. Έχω ένα τραγούδι που λέγεται «Αμμόχωστος» και ένα άλλο που λέγεται «Τόποι μου που γεννήθηκα» και είναι ένθετο σε ένα βιβλίο που λέγεται «Δια πυρός και σιδήρου»  του Λεωνίδα Λεωνίδου και έχει μαρτυρίες για την εισβολή του 74΄.


σχετικα αρθρα