Είθε να γεννηθεί και μέσα μας η ευσπλαχνία…

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.

Μου’ δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

“Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία”.

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

Και δε θα’ χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό, ……´

Τάσος Λειβαδίτης

Ίσως είναι το ωραιότερο ποίημα που γράφτηκε για την Γέννηση του Χριστού.

Θυμήθηκε την ευσπλαχνία αλλά που να την ακούμπησε;

Την είδατε φέτος πουθενά;

Για τα πρόσωπα των παιδιών που έρχονταν ορδές από τα αφρισμένα κύματα;

Πέρασε η ευσπλαχνία πουθενά, στάθηκε πάνω από πόλεις που έγιναν στάχτη

Χτύπησε την πόρτα των μεγάλων που αποφασίζουν την εξόντωση λαών; τους μίλησε με γλώσσα σκληρή 
να σταματήσει η γη να τρέμει;

Χριστούγεννα, είναι η γιορτή των παιδιών.

Που εμείς οι μεγάλοι παίξαμε τα όνειρά τους, σε πολεμικές παρτίδες, 
Καταπατήσαμε το μέλλον τους, εξαφανίσαμε τις ζωές τους….

Τι ευσπλαχνία γεννήθηκε και ως το μικρό ξύλινο Σταύρο αυτό το ΝΟΗΜΑ είχε, 

Όταν τα παιδιά  θα ζήσουν σε νέα κόσμο που κάθε μεγάλος μόνο θα τους χρωστάει.

Θα χρωστάει να του εξασφαλίσει αγάπη, Ειρήνη, ζωή. 

Καλά ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ μα να θυμάστε είναι όλα πια στα παιδιά χρωστούμενα…..

• Χριστούγεννα