Ασφαλιστικό: Όλοι πρέπει να τοποθετηθούν για τη «μητέρα των μαχών»

Μετά από αρκετές εβδομάδες σεναρίων και παραφιλολογίας, η κυβέρνηση με τις αρχές του χρόνου έδωσε το ασφαλιστικό στη δημοσιότητα μέσω… διαρροής και αφού το περιέφερε –κατά την άποψη ορισμένων- στα κόμματα της αντιπολίτευσης από την οποία εισέπραξε ένα ομόφωνο «όχι».

Σίγουρα η κυβερνητική πρόταση για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού έχει «γκρίζες» ζώνες και περιλαμβάνει προτάσεις όπως η αύξηση εισφορών για εργαζόμενους και εργοδότες που απορρίπτει μετά βδελυγμίας το ΔΝΤ και δεν βλέπουν με καλό μάτι ούτε οι υπόλοιποι εκπρόσωποι των δανειστών, αλλά «κατάπιαν» με εμφανή δυσφορία οι εργοδότες χτες, και όχι όλοι καθώς το ΕΒΕΑ διαφωνεί. Εδώ πρέπει να σημειωθεί το ατόπημα μίας κυβέρνησης, η οποία θέλει να λέγεται αριστερή, αλλά η πρώτη απόπειρα διαλόγου που έκανε ήταν με τις… εργοδοτικές οργανώσεις!  

Σε κάθε περίπτωση, η πρόταση της κυβέρνησης είναι ένα νομοθέτημα σύνθετο καθώς εισάγει ένα εντελώς νέο ασφαλιστικό σύστημα – στην ουσία από το μηδέν- με νέο υπολογισμό συντάξεων, ενιαιοποίηση των ταμείων, το οποίο μετά τις διαπραγματεύσεις την τρόικα σίγουρα θα έχει διαφορετική μορφή από το αρχικό σχέδιο.

Και οι διαβουλεύσεις πραγματικά αναμένονται μακροχρόνιες και κοπιαστικές. Ήδη τα διεθνή ΜΜΕ αρχίζουν δειλά – δειλά να επαναφέρουν την Ελλάδα στο προσκήνιο και στήνουν σκηνικό ακόμη μίας καταιγίδας. Ενδεικτικό και το δημοσίευμα της Telegraph, που προέβλεπε πως Ελλάδα και δανειστές βαδίζουν σε τροχιά σύγκρουσης, ενώ εκτενείς αναφορές γίνονται τόσο στον γερμανικό, όσο και στον αμερικανικό τύπο.

Ένα είναι σίγουρο: Το ασφαλιστικό σε πολιτικό και συμβολικό επίπεδο, ανάγεται σιγά – σιγά σε «μητέρα των μαχών», με τους δανειστές, αποκτώντας ιδεολογικές διαστάσεις. Τουλάχιστον τέτοιες προσπαθεί να προσδώσει η κυβέρνηση, η οποία δια του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου «καρφώνει» ιδιαίτερα το ΔΝΤ και την γενική αρχή που εφαρμόζει περί πλήρους ανταποδοτικότητας των εισφορών, η πρακτική δηλαδή που ακολουθείται στον ιδιωτικό τομέα.

Προς το παρόν το μόνο δεδομένο που υπάρχει, είναι η ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων, η 18η Ιανουαρίου δηλαδή. Θεωρητικά το χρονοδιάγραμμα προβλέπει πως η πρώτη αξιολόγηση θα πρέπει να έχει κλείσει μέχρι τις 30 Ιανουαρίου πράγμα σχεδόν αδύνατο. Εντός της κυβέρνησης όμως ακούγονται φωνές περί χρονικής παράτασης των συζητήσεων, όπως του αναπληρωτή ΥΠΟΙΚ για τα δημόσια έσοδα Γιώργου Χουλιαράκη, καθώς όπως ανέφερε σε συνέντευξή του στο Βήμα πρόσφατα, η διαπραγμάτευση «δεν θα γίνει υπό την ασφυκτική πίεση της στενότητας των ταμειακών διαθεσίμων, καθώς τα τελευταία βρίσκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο.

Η κυβέρνηση λοιπόν φανέρωσε την πρότασή της και η αντιπολίτευση έσπευσε να την απορρίψει, χωρίς καν να τοποθετηθεί καν επί της ουσίας, επί των γενικών αρχών που τη διέπουν. Ας μην ξεχνάμε, πρόκειται για κάτι τελείως καινούργιο.

Και εάν η πρόταση αυτή πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, γιατί δεν καταθέτουν τη δική τους σχέδιο; Πως συμβάλλουν στον δημόσιο διάλογο; Κατακρίνουν την αύξηση εισφορών και την περικοπή όπως λένε των συντάξεων, για την ακρίβεια αυτή είναι η βασική θέση που έχει διαμορφωθεί από ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και Ένωση Κεντρώων… Σύμφωνοι. Γιατί δεν παρουσιάζουν προτάσεις ώστε να μην μειωθούν οι συντάξεις; Ή ένα ισοδύναμο που θα αντικαταστήσει την αύξηση στις εισφορές;

Θα περίμενε κανείς τα κόμματα να καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις, τόσο για την κατεύθυνση του νέου ασφαλιστικού, όσο και για τα ειδικότερα σημεία διαφωνίας. Δεν είναι δυνατό εξάλλου να μην υπάρχει ούτε ένα σημείο σύγκλισης σε ένα σχέδιο μεγέθους 170 σελίδων. Από τη Δευτέρα και μετά ακούμε συνεχώς για τον Αρμαγεδδώνα που θα έρθει για τους συνταξιούχους, για τις σαρωτικές περικοπές και τη μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδωρήματα.

Πολλοί θα σπεύσουν να καταδείξουν τον θόρυβο που έκανε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης και θα έχουν δίκαιο. Μόνο που ξεχνούν κάτι. Αυτή τη φορά το μνημόνιο ψηφίστηκε απ όλους. Ακόμα και να ευσταθεί το επιχείρημα που αναπαράγεται ότι δηλαδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης ψήφισαν στόχους του προγράμματος – για την ακρίβεια ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ– και όχι συγκεκριμένα μέτρα, πρέπει λοιπόν να κάνουν προτάσεις ώστε να εκπληρωθούν αυτοί οι στόχοι.

Το τοπίο ως προς τις προθέσεις και τη στάση που θα κρατήσουν τα κόμματα σίγουρα θα γίνει πιο ξεκάθαρο μετά τις εκλογές για αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, όποιος και να εκλεγεί θα πρέπει να τοποθετεί επί του σχεδίου ειδικότερα.

Εξάλλου οι εβδομάδες στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων ο πολιτικός χρόνος για διεργασίες στο πολιτικό σύστημα, μετατοπίσεις και ενδεχόμενες συναινέσεις είναι κάτι παραπάνω αρκετός.

Πάντως πολλά θα εξαρτηθούν από την πορεία της διαπραγμάτευσης, τη στάση δηλαδή που θα κρατήσει απέναντι στο σχέδιο η τρόικα… Πάντως, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα εάν αντί για εκατέρωθεν βολές υπήρχε έστω μία απόπειρα διαλόγου… 

• αξιολόγηση
• ασφαλιστικό
• ΔΝΤ
• Νέα Δημοκρατία