current views are: 5

26 Ιουλίου 2016
Δημοσίευση06:09

Συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ για το Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Γιατί όχι

Ίσως λίγοι είναι εκείνοι που θυμούνται ακόμα τα γεγονότα που προηγήθηκαν της αποτυχημένης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014 από τη κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.

Δημοσίευση 06:09’

Ίσως λίγοι είναι εκείνοι που θυμούνται ακόμα τα γεγονότα που προηγήθηκαν της αποτυχημένης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014 από τη κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.

Ίσως λίγοι είναι εκείνοι που θυμούνται ακόμα τα γεγονότα που προηγήθηκαν της αποτυχημένης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014 από τη κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Πέραν της αριθμομανίας της εποχής για την αναζήτηση των 180 που θα έδινε τη δυνατότητα στη ΝΔ να συνεχίσει να βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας, η Λεωφόρος Συγγρού είχε προχωρήσει μερικά βήματα παραπέρα κοιτώντας τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Με το ίδιο σχεδόν σύνθημα ή τουλάχιστον με αναγνωρισμένη από τότε την ανάγκη μεταφοράς σε αυτό που εύγλωττα ονομάζουμε από τότε «Νέα Ελλάδα», ο πρωθυπουργός είχε συστήσει κομματική επιτροπή για την επεξεργασία προτάσεων αναφορικά με την αναθεώρηση.

Στην εσωτερική συζήτηση μάλιστα- της οποίας παρεμπιπτόντως επικεφαλής ήταν ο Προκόπης Παυλόπουλος– είχαν πέσει στο τραπέζι ιδέες όπως αυτή της απ’ ευθείας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό! Και μπορεί ο νυν πρόεδρος να εμφανιζόταν τότε κάθετα αντίθετος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι εσωκομματικές ισορροπίες οδήγησαν  σε μια πρόταση που μάλλον αξίζει αναφοράς: Τρεις προσπάθειες μέσα στη Βουλή για εκλογή προέδρου με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 και 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών και σε περίπτωση αποτυχίας, προσφυγή των υποψηφίων στη λαϊκή κυρίαρχη βούληση χωρίς όμως τη διάλυση της βουλής. Σε μια τραγική δε ειρωνεία της τύχης, στη ΝΔ έλεγαν πως δεν προκύπτει από πουθενά πρόβλημα με το άρθρο 110 του Συντάγματος περί μη αναθεωρητέων διατάξεων. 

Ο χρόνος κύλισε, η κυβέρνηση Σαμαρά έπεσε πριν προλάβει επί της ουσίας να ανοίξει το θέμα και δύο χρόνια μετά είναι ο Αλέξης Τσίπρας αυτός που αναλαμβάνει το ρόλο εκκινητή της Αναθεωρητικής διαδικασίας.  Πιθανότητα ο πρωθυπουργός να επιθυμούσε σε ορισμένα σημεία, όπως αυτό της απευθείας εκλογής του Προέδρου από το λαό να εμφανιστεί ακόμα πιο ριζοσπαστικός αλλά και πάλι οι εσωκομματικές ισορροπίες φαίνεται να ξυπνούν την ίδια τραγική ειρωνεία του 2014. Στη πραγματικότητα η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ του 2016 δε διαφέρει σε τίποτα από εκείνη της ΝΔ το 2014 πέρα από το γεγονός της μεσολάβησης των δύο χρόνων. Σε αυτό το διάστημα, έγιναν σίγουρα πολλά, η καχυποψία μεταξύ των κομμάτων μεγάλωσε όμως η ομοιότητα των θέσεων είναι τέτοια που θα χρειαζόταν μια καλύτερη δικαιολογία για να μη γίνει αποδεκτή. 

Σε κάθε περίπτωση τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να συμφωνούν σε τι είναι αυτό που πρέπει ν’ αλλάξει και δεν είναι άλλο από τη παραίτηση της κυβέρνησης και τη διάλυση της Βουλής. Έτσι, φαίνεται να ακολουθείται μια διαδικασία ανταλλαγής αρμοδιοτήτων και νομιμοποίησης: Ο Πρόεδρος χάνει τη βαρύτητα που έχει ως θεσμός στη διαχείριση των κομματικών συσχετισμών μέσω της υποχρεωτικής συναίνεσης για την εκλογή του και κερδίζει ως πρόσωπο πλέον στην απ’ ευθείας νομιμοποίησή του χωρίς μεσάζοντες από το λαό. Ποιο είναι σημαντικότερο θα φανεί, στις Δημοκρατίες όμως η βούληση του λαού είναι κυρίαρχη..