Η πρώτη αποτίμηση του Eurogroup – Τι μας περιμένει στο δίμηνο… φωτιά

Το πρώτο 24ωρο συνήθως δεν είναι αρκετό -όπως η Ιστορία των Μνημονίων έχει αποδείξει- για το πού γέρνει η πλάστιγγα σε μια συμφωνία ή σε μια απόφαση του Eurogroup. Υπάρχουν πάντα ζητήματα πίσω από τις γραμμές, που θα αναδειχθούν με το χρόνο.

Ακόμη και έτσι πάντως, τα πρώτα πολιτικά συμπεράσματα είναι δυνατόν να εξαχθούν: η κυβέρνηση κέρδισε μια σημαντική δέσμη βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, με μείωση επιτοκίων, μείωση δόσεων κ.ο.κ. Συνακόλουθα, η Αθήνα έχει να προσδοκά μια… χιονοστιβάδα καλών εξελίξεων (ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, καλύτερο επενδυτικό κλίμα, αναστροφή δεικτών, οικονομική σταθερότητα). Όλα αυτά όμως περνούν μέσα από ένα δίμηνο -«φωτιά» (ή κάτι λιγότερο), με την άλλη πλευρά (αυτή των δανειστών) να έχει εξασφαλίσει συγκεκριμένα πλεονεκτήματα: πρώτα απ’ όλα προσφέροντας το «πακέτο» των βραχυπρόθεσμων μέτρων χθες, αποσύνδεσε το θέμα από τη γενικότερη διαπραγμάτευση. Πιο απλά, εμείς ό,τι πήραμε πήραμε.  Και αυτό είναι ως το καλοκαίρι του 2018 τουλάχιστον, οπότε και θα ανοίξει η συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος –και αυτή είναι η δεύτερη ελληνική ήττα. Και επιπλέον, αντί της υπόσχεσης για «γρήγορο» Eurogroup ως τις 23 Δεκεμβρίου, τώρα το «μαρτύριο» παρατείνεται για έναν ακόμη μήνα! 

Και δεν τελειώνουμε εδώ: οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών χθες μετά το τέλος του Eurogroup ζήτησαν σειρά μεταρρυθμίσεων (με ή χωρίς εισαγωγικά), με τις αλλαγές στην αγορά εργασίας να παραμένουν το πιο επώδυνο «αγκάθι». Επίσης, ως τον Ιανουάριο θα πρέπει να έχουν οριστεί τα μέλη του νέου υπερ-Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ζητείται υποχρεωτική διατήρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% «κάποιοι λένε για τρία, κάποιοι για πέντε και κάποιοι για δέκα χρόνια», επεσήμανε ο Γ. Ντάισελμπλουμ. Για άλλη μια φορά, η γερμανική διαρροή για δεκαετία υψηλών πλεονασμάτων λειτούργησε ως ακρότατο όριο, σε σημείο ώστε ακόμη και η πενταετία στο 3,5% να σου φαίνεται ικανοποιητική! Σε αυτήν την τελευταία αξίωση, το ΔΝΤ αντέδρασε ήδη, και η κατάληξη του θέματος αυτού καθίσταται αβέβαιη.  

Μέσα στη «μέγγενη» λοιπόν των προτεινόμενων από τους δανειστές μέτρων, υπ’ αυτό το πρίσμα θα πρέπει μάλλον να δει κανείς και το «άνοιγμα» του Μ. Μαξίμου προς την αντιπολίτευση, «να αναγνωρίσουν το θετικό βήμα απομείωσης του χρέους αλλά κυρίως να πάρουν θέση στα δύο κρισιμότερα ζητήματα της διαπραγμάτευσης: την ανάγκη για αποκατάσταση της ευρωπαϊκής κανονικότητας στις εργασιακές σχέσεις, καθώς και την απόρριψη κάθε σκέψης για επιπλέον μέτρα λιτότητας μετά την λήξη του προγράμματος». Φράση που αποτυπώνει πολύ καθαρά ποιοι είναι οι φόβοι του πρωθυπουργικού Μεγάρου. Πάντως η προσπάθεια διακομματικής συνεννόησης έπεσε στο «κενό», αν διαβάσει κανείς τις πρώτες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Το δικό της ενδιαφέρον έχει η τελευταία διαπίστωση: οι τόνοι, με τους οποίους η κυβέρνηση υποδέχθηκε τα αποτελέσματα του Eurogroup, δεν ήταν κοινοί σε Μ. Μαξίμου και οικονομικό επιτελείο.

Η «εθνική επιτυχία», όπως είδε τα χθεσινά αποτελέσματα η σχετική διαρροή από το περιβάλλον του πρωθυπουργού, δεν ειπώθηκε και από τα χείλη του Έλληνα υπουργού Οικονομικών. Σε αισθητά χαμηλότερους τόνους, ο Ευκλ. Τσακαλώτος, έχοντας από πρώτο χέρι την «εμπειρία» των ευρωπαϊκών απαιτήσεων, αν και έκανε λόγο για «ελπιδοφόρο αποτέλεσμα», ζήτησε να μην υπάρχουν απαιτήσεις που δεν θα λαμβάνουν υπόψη «την τρέχουσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα».
Με δυο λόγια, όλοι έχουν τις αντοχές τους!
 

• Eurogroup
• κυβέρνηση