current views are: 14

30 Μαρτίου 2020
Δημοσίευση11:18

Ο αγώνας του Μανώλη Γλέζου για τις γερμανικές αποζημιώσεις

Ο ίδιος επανειλημμένα είχε εκφραστεί υπέρ της ελληνογερμανικής φιλίας, ξεκαθαρίζοντας πως «Δεν ευθύνεται ο γερμανικός λαός για τις εγκληματικές πράξεις του Γ΄ Ράιχ»

Δημοσίευση 11:18’

Ο ίδιος επανειλημμένα είχε εκφραστεί υπέρ της ελληνογερμανικής φιλίας, ξεκαθαρίζοντας πως «Δεν ευθύνεται ο γερμανικός λαός για τις εγκληματικές πράξεις του Γ΄ Ράιχ»

Τον Ιούνιο του 2015 ο Μανώλης Γλέζος, καλεσμένος του Κόμματος «Η Αριστερά» έκανε περιοδεία στη Γερμανία. Σκοπός της επίσκεψής του με αφορμή την επέτειο για τα 70 χρόνια μετά τη γερμανική συνθηκολόγηση στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η ενημέρωση της κοινής γνώμης για το θέμα των αποζημιώσεων. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Deutsche Welle στο Βερολίνο ο τότε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διευκρίνιζε ότι στόχος της ελληνικής προσπάθειας θα έπρεπε να είναι οι ήδη «καταγεγραμμένες και μετρήσιμες αποζημιώσεις».

Αυτές είναι δύο: Οι πολεμικές επανορθώσεις που επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946 και η επιστροφή του κατοχικού δανείου. Το ύψος και των δύο οφειλών με την αξία του το 2005 ανέρχοταν, κατά τον Μανώλη Γλέζο, στα 162 δισ. ευρώ. Στην ένσταση ότι το Γενικό Λογιστήριο ανέβασε πρόσφατα τα ελληνικά αιτήματα στα σχεδόν 280 δισ. ευρώ αντέδρασε με κατηγορηματικό τρόπο. «Ούτε μπορούμε να αυξήσουμε και ούτε μπορούμε να μειώσουμε τα ποσά που έχουν προδιαγράψει οι διεθνείς οργανισμοί. Είτε θέλουμε, είτε δεν θέλουμε αυτό είναι το ποσό. Δεν μπορεί κανείς να το αλλάξει. Τώρα τι ήρθε στο Γενικό Λογιστήριο – ρωτήστε το Γενικό Λογιστήριο γιατί το άλλαξε», ανέφερε ο Μανώλης Γλέζος.

Θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου;

Ο Μανώλης Γλέζος παραδέχτηκε  ότι το θέμα των οφειλών μόλις πρόσφατα ετέθη επίσημα από ελληνικής πλευράς σε κυβερνητικό επίπεδο. Στην ερώτηση αν θα προβαλλόταν χωρίς το ξέσπασμα της κρίσης και την επικριτική στάση μεγάλου μέρους της γερμανικής κοινής γνώμης έναντι της Ελλάδας, είχε απαντήσει ως εξής: «Είναι ανεξάρτητο το θέμα των δανείων από το πάγιο θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Δεν θέλουμε να συμψηφιστούν – σε καμία απολύτως περίπτωση».

Η επίσημη γερμανική στάση στο θέμα των ελληνικών αιτημάτων ήταν πάντως ότι νομικά και πολιτικά το θέμα έχει κλείσει με τη Χάρτα των Παρισίων το 1990, η οποία χαιρετίζει τη Συμφωνία 2+4 που αφορά τη γερμανική ενοποίηση. Η τότε ελληνική κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είχε αξιοποιήσει την ευκαιρία να καταθέσει ένσταση. Ο Μανώλης Γλέζος επέμενε ότι το παρ΄ όλα αυτά τα θέμα παραμένει ανοιχτό, δεδομένου ότι το 1995 η ελληνική πρεσβεία στη Βόννη με ρηματική διακοίνωση προς στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε ζητήσει τη διαπραγμάτευση των αιτημάτων. «Άλλο πράγμα αν η Γερμανία δεν το συζήτησε. Το έθεσαν με ρηματική διακοίνωση. Άρα το θέμα υπάρχει από ελληνικής πλευράς. Μπορεί να καθυστέρησε, μπορεί να αργοπόρησε, αλλά τελικά με ρηματική διακοίνωση έγινε», ανέφερε σχετικά.

Εκτός από τα νομικά επιχειρήματα, η γερμανική πλευρά έχει κάτι άλλο πιο ουσιαστικό υπόψη όταν απορρίπτει τα ελληνικά αιτήματα. Από τη στιγμή που θα αποδεχθεί να ανοίξει το θέμα πολεμικών επανορθώσεων για μια χώρα είναι σαν να ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για αιτήματα και άλλων χωρών που βρέθηκαν υπό γερμανική κατοχή. Τι είχε πει ο Μανώλης Γλέζος για το γερμανικό δίλημμα; Υποστήριζε ότι υπάρχει ένα μπέρδεμα. Στην πραγματικότητα οι γερμανικές κυβερνήσεις φοβούνται τις αποζημιώσεις σε θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις. Σύμφωνα με τον Μ. Γλέζο «δεν έχουν δώσει πουθενά αποζημιώσεις για θύματα… Αυτό θέλουν, να ματαιώσουν και κάνουν σύγχυση με το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς τα κράτη και ειδικά προς την Ελλάδα που είναι η μόνη που δεν την έχουν πληρώσει».

Κινητοποίηση της κοινής γνώμης

Ο Μανώλης Γλέζος απέρριπτε τη σκέψη να διεκδικήσει η Ελλάδα τα αιτήματα της στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δεν του αρέσει αυτή η ιδέα. Σχεδόν τριάντα φορές είχε βρεθεί ο ίδιος στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τα ελληνικά αιτήματα θα έπρεπε να τα υποστηρίξουν γερμανοί πολίτες, να δημιουργήσουν επιτροπές. Βέβαια, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις η πλειοψηφία απέρριπτε τις γερμανικές αποζημιώσεις. 

Ο ίδιος άλλωστε επανειλημμένα είχε εκφραστεί υπέρ της ελληνογερμανικής φιλίας, ενώ κλείνοντας είχε πει: «Δεν ευθύνεται ο γερμανικός λαός για τις εγκληματικές πράξεις του Γ΄ Ράιχ. Αυτό το έλεγα πάντοτε. Έχει έναν πολιτισμό ο γερμανικός λαός, έχει έναν πολιτισμό ο ελληνικός λαός. Θα μπορούσε να αποτελέσει ο κάθε πολιτισμός τον παραστάτη όπου θα στηθεί η γέφυρα φιλίας όχι μονάχα των δύο λαών αλλά και όλων των λαών της Ευρώπης».


σχετικα αρθρα