Αλέξανδρος Δαμουλιάνος: Πολιτική – Ιστορία – Δημοκρατία

Γράφει ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος, συγγραφέας

Τρία θέματα έχουν καθηλώσει την χώρα μας ακόμα σε μια άτυπη «Τουρκοκρατία»: Πρώτον, ότι δεν λέμε τα πράγματα ως έχουν. Δεύτερον, δεν εφαρμόζουμε τους νόμους. Και τρίτον, ότι, όπου κρίνεται ωφέλιμο για την εξέλιξη της σκέψης της κοινωνίας, δεν αλλάζουμε την υπάρχουσα νομοθεσία.

Η Πολιτική τις τελευταίες δεκαετίες φοβάται να μιλήσει την αυθεντική της γλώσσα, δηλαδή την κοινή διάλεκτο ρεαλισμού και ιδεαλισμού, εξαιτίας της αμφισβήτησης που δέχεται από τα δύο νόθα, δίδυμα παιδιά της, τον λαϊκισμό και τον εθνικισμό.

Το έργο της πολιτικής διττό και απλό· αλήθεια και λαός να γίνουν ένα. Αλλά δυστυχώς βλέπουμε μια ακατάσχετη “λαολογία”, όπου η λέξη “λαός” απλά παπαγαλίζεται σε όλες τις πτώσεις της.

Η Πολιτική φοβάται ακόμα ένα δίπολο· τον συντηρητισμό και την πρόοδο. Ο μεν πρώτος είναι το πιο ισχυρό, το πιο άφιλτρο, το πιο ειλικρινές και το πιο εκπολιτισμένο ένστικτο αυτοσυντήρησης της παράδοσης, και η δε δεύτερη δεν είναι παρά η θηριώδη ανάγκη της ίδιας της ζωής να αυτοβελτιωθεί και να αυτοεπεκταθεί, κερδίζοντας στα σημεία και τον θάνατο. Όμως λόγω της αμετροεπούς συνθηματολογίας, υπάρχει και εδώ διαστρέβλωση και χωρισμός «καλού και κακού».

Η Πολιτική, λοιπόν, έχει χρέος, καταργώντας ιδεολογικά άβατα, να αποκαταστήσει το κύρος και την σημασία των εννοιών που την απαρτίζουν.

 Η Πολιτική είναι το χωράφι που μας δίνεται στο πιο γόνιμο σημείο του νου μας, την συνείδησή μας· για να το καλλιεργούμε αδιάκοπα, ώστε να τρέφει την κρίση μας με τα πιο υγιεινά αγαθά των σκέψεών μας. Όσο πιο βαθιά σκάβουμε το χώμα των γεγονότων μέσα μας, ματώνοντας κι ίσως τα χέρια μας, τόσο πιο γερές, πιο ευθείς μα και με πιο πλούσιες διακλαδώσεις, θα είναι οι ρίζες των πολιτικών και κοινωνικών νοοτροπιών μας, που στην ουσία καμία διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ των δύο, οι οποίες θα ζήσουν ολάκερο το εθνικό μας μέλλον.

Η Ιστορία είναι το ψηλότερο δέντρο μιας χώρας και η υπεδάφια προέκτασή του αγγίζει τα θεμέλια και του τελευταίου σπιτιού. Όμως δεν μας συντηρεί, παρά μόνο μας ξεκουράζει κάτω απ’ τον ίσκιό του στο μέσω των εργασιών για την σπορά και τον θερισμό της Πολιτικής.

Το πιο υγιές, και συνάμα πιο ασθενές, πολίτευμα των αιώνων είναι η Δημοκρατία· υγιές διότι διαθέτει μηχανισμούς οι οποίοι απομονώνουν κάθε ακρότητα δίχως τυμπανοκρουσίες, και ασθενές επειδή είναι εξαιρετικά επιρρεπής στην μόλυνση παρερμηνειών.

Οι έχοντες δημοκρατική πνευματική ταυτότητα δεν έχουν την ανάγκη να την προσφέρουν για θέαμα.

Ο σκληρός και ανηλεής ανταγωνισμός δημοκρατικότητας, αποτελεί το πιο πρωτόγονο και οπισθοδρομικό κοινωνικό «άθλημα».

Οι σύγχρονες χώρες αντιπαράγουν Δημοκρατία και δημοκρατικότητα στις ηθικές συναλλαγές τους με τους πολίτες. Αλλά και οι πολίτες έχουν δημιουργήσει με την ανοχή και πολλές φορές με την συνεπικούρηση των πολιτικών ένα πλαστό πολίτευμα του οποίου το σύνταγμα έχει γραφτεί από τις αυτοκαταστροφικές αδυναμίες των υπολοίπων πολιτευμάτων και συστημάτων κοινωνικών συμβιώσεων, την ασυδοσία.

Η Δημοκρατία είναι η πλατύτερη έκφραση της πατρίδας προς όλους εμάς. Είναι η αστική συμπεριφορά του φόβου και της ελπίδας. Είναι το κόσμημα στο στέμμα της καθημερινότητας. Είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο της Ιστορίας. Είναι το έτερον ήμισυ της ελευθερίας. Είναι το αιώνιο καλοκαίρι σε μια μέρα βαρυχειμωνιάς. Η Δημοκρατία είναι, όμως, και το πειραματόζωο απ’ του οποίου τα γονίδια γεννήθηκε τεχνητώς η ασυδοσία.

Η Πολιτική είναι η ορθολογικότερη μέθοδος της πρόσληψης. Αν η ίδια άκουγε όσα έλεγε, σε στιγμές προσωπικής και ενδόμυχης αυτοκριτικής, θα είχε προνοήσει για να αποφευχθούν διαμάχες του παρελθόντος και του μέλλοντος διεκδικώντας την υψηλότερη έκφανσή της.

Στις διαπιστώσεις «Αυτά μας αξίζουν», «Τέτοιες επιλογές, τέτοιοι λαοί», «Αφού τους εκλέγουν κάποιοι, καλά να πάθουμε», ή «Εμείς τι φταίμε για τις επιλογές άλλων», εγώ απαντώ πως έχουμε την Πολιτική που παράγουμε, και πως η αποχή απ’ ό,τι μας έχει κληροδοτηθεί από την μεγάλη περιουσία της ελευθερίας μας είναι απλώς η αδικαιολόγητη και η αχάριστη παραίτησή μας από το δικαίωμα της ατομικής, που μεταφράζεται και ως συλλογική, απόφασης.
Πολιτική είναι τα πάντα γύρω μας και μέσα μας.

• άρθρο
• Δημοκρατία
• ιστορία
• συγγραφέας