Οι αντοχές στις σχέσεις του Αλ. Τσίπρα και του Π. Καμμένου – Τι τους ενώνει, τι τους χωρίζει

Πόσο μπορεί να αντέξει η κυβερνητική «εταιρική σχέση» του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο; Τα δεδομένα που υπάρχουν από τις μέχρι τώρα ψηφοφορίες στη Βουλή πιστοποιούν ότι ο συνασπισμός είναι σε θέση να μείνει ακλόνητος μέχρι και τις επόμενες εκλογές. Το «144+9» εμφανίζεται «μπετοναρισμένο» ακόμα και με «αυξητικές τάσεις» μετά το «ναι» της Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου στην ψήφιση του προϋπολογισμού.

Η συμπαγής εικόνα που παρουσιάζουν οι δυο εταίροι στις δύσκολες ψηφοφορίες δεν αποτυπώνει  την  πίεση κάτω από την οποία λειτουργεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζεται  σε δυο ετερογενείς ομάδες  για τις οποίες η επικαιρότητα «γεννά» συνέχεια ζητήματα που τις χωρίζουν. Η προγραμματική βάση της συνεργασίας αποτελεί το «σωσίβιο»  της σχέσης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο οποίο πατούν οι δυο αρχηγοί, αλλά και οι βουλευτές και τα στελέχη των δυο κομμάτων. Για αυτό το λόγο και η επιλογή των υπουργείων που δόθηκαν στους ΑΝΕΛ έγινε εξ’ αρχής με τέτοιον τρόπο ώστε να περιοριστούν, όσο είναι δυνατόν, οι ιδεολογικές συγκρούσεις.

Το «άδειασμα» του Νίκου Κοτζιά στον Πάνο Καμμένο για την ονομασία των Σκοπίων, αλλά και η πρόσφατη «απασφάλιση» του Δημήτρη Καμμένου τόσο με αφορμή το σκληρό κείμενο των «53+» που έκανε λόγο για «οδυνηρή συμμαχία» όσο και την πρόταση του Κώστα Γαβρόγλου για  έναρξη των συζητήσεων με τη μουσουλμανική κοινότητα για την εκλογή Μουφτή,  έβαλε και πάλι «φωτιά» στις σχέσεις των δυο εταίρων.  Η εσωκομματική αντιπολίτευση φαίνεται πως άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου», καθώς ο βουλευτής των ΑΝΕΛ ξεκίνησε από χθες και νέο «αντάρτικο» καταθέτοντας ερώτηση για την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ σε πολλά νησιά του Αιγαίου.

Στο κυβερνητικό στρατόπεδο γνωρίζουν καλά πως από το «κάδρο» δεν θα βγει τόσο εύκολα και  η υπόθεση της διακρατικής συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία για την οποία η ΝΔ θα εξακολουθεί να πιέζει προκειμένου να προκαλέσει τριγμούς, ανησυχία και  να σπείρει την αμφιβολία στη συνεργασία των δυο εταίρων. Παλαιότερες υποθέσεις, όπως οι «γέφυρες» που επιχείρησε να ρίξει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ με την κυβέρνηση Τραμπ μέσω του Τζορτζ Παπαδόπουλου ή ο χειρισμός της υπόθεσης του καταδικασμένου Γιαννουσάκη, φαίνεται πως έχουν ξεπεραστεί, καθώς κανείς  δεν του  απέδωσε κακές προθέσεις παρά μόνο στη χειρότερη περίπτωση «αδέξιους χειρισμούς».

Όλα αυτά τα  ζητήματα είναι εξαιρετικά κρίσιμα και αναμένεται να απασχολήσουν σημαντικά την επικαιρότητα το επόμενο διάστημα και επομένως να δοκιμάσουν για άλλη μια φορά τις σχέσεις του κυβερνητικού συνασπισμού. Από το Μαξίμου δεν δείχνουν να ανησυχούν, καθώς οι καλές σχέσεις και οι συνεννοήσεις του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο έχουν λειτουργήσει καταλυτικά σε παλαιότερες ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις. Ωστόσο σε επικοινωνιακό επίπεδο μια ή δυο νέες κρίσεις θα έκαναν μεγάλη ζημιά στην κυβέρνηση τη δεδομένη χρονική στιγμή που επιχειρεί να στρέψει τα φώτα στο πεδίο της οικονομίας.

Δεν είναι λίγα τα στελέχη της Κουμουνδούρου που έχουν χαρακτηρίσει τη «συμβίωση» με τους ΑΝΕΛ αναγκαστική και έχουν θέσει ως ημερομηνία λήξης της συνεργασίας τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Αυτό που βλέπουν είναι πως η «κοινοβουλευτική ζωή» των ΑΝΕΛ τελειώνει και συνεπώς το κέρδος  που έχει να αποκομίσει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ από τον Πάνο Καμμένο είναι μόνο η εξάντληση της  παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας. 

Στις ανησυχίες των στελεχών της Κουμουνδούρου πρέπει να προστεθεί και ο φόβος της «πολιτικής απομόνωσης» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα  και ο τρόπος που ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ περιέγραψε τους ΑΝΕΛ θεωρήθηκε ένα «καμπανάκι» για όσους θεωρούν πως η αναζήτηση συμμαχιών στο εσωτερικό πρέπει να ενταθεί. Πολλά περιθώρια ελιγμών δεν υπάρχουν αφού οι υπάρχουσες πολιτικές ισορροπίες φαίνονται αδιατάρακτες αυτή την περίοδο. Οι «γέφυρες» που έχουν προσπαθήσει να ρίξουν κυβερνητικά στελέχη προς την κεντροαριστερά και τη Φώφη Γεννημάτα έχουν πέσει στο κενό.

Το  δημοσκοπικό πρέσινγκ που δέχεται όλο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο το κόμμα του Πάνου Καμμένου έχει οδηγήσει τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, αλλά και πολλά στελέχη να αναδεικνύουν  από την ατζέντα τους  τα εθνικά θέματα που αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής τους ταυτότητας.  Η στρατηγική  είναι σαφής, με τους ΑΝΕΛ να επιχειρούν όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα να απευθύνονται στο ακροατήριό τους, αναζητώντας τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση. Αυτή η τακτική αναμένεται να προκαλέσει νέες συγκρούσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ που θα έχουν  έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα σε σχέση με το παρελθόν, καθώς το  «περιτύλιγμα» του μνημονίου και της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει. 
 

• Αλέξης Τσίπρας
• Δημήτρης Καμμένος
• Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου
• Κώστας Γαβρόγλου
• Νίκος Κοτζιάς
• Πάνος Καμμένος