Το «τρελοκόριτσο»… η Γεροβασίλη

Έχτιζε με προσοχή και επιμέλεια το προσωπικό της προφίλ ως «σιδηρά κυρία» δίπλα στον Πρωθυπουργό.

 

Η κυβερνητική εκπρόσωπος μπορεί να έβγαινε καθημερινά σε κανάλια και ραδιόφωνα -αυτός, άλλωστε είναι ο ρόλος της- εμφανιζόταν, όμως, μετρημένη, όπως και στις δημόσιες δηλώσεις της. 

 

Υποστήριζε την κυβερνητική πολιτική ως όφειλε και κάποιες επικοινωνιακές γκάφες ξεχάστηκαν γρήγορα.

 

Τέσσερις μέρες, όμως, ήταν αρκετές ώστε να απειλείται να γκρεμιστεί  το συμπαθές κατά τα άλλα και μετριοπαθές προφίλ της, κινδυνεύοντας, μάλιστα, να παρασύρει και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

 

-Την Τετάρτη βρέθηκε στο γήπεδο μαζί με τον γιο της να δει τον Ολυμπιακό. Μπράβο της.

– Την Πέμπτη πήγε στην πρεμιέρα του Λαζόπουλου μαζί με τον πρωθυπουργό και το μισό υπουργικό συμβούλιο. Υπερβολή αλλά αντέχεται.

– Το μεγάλο «ξεσάλωμα», όμως, ήρθε το Σαββατοκύριακο με την κυβερνητική εκπρόσωπο να παίρνει σβάρνα τα μπουζούκια και να χορεύει στις πίστες με τους φίλους της και τους θαμώνες να την ραίνουν με γαρύφαλλα την ώρα που ο κόσμος πεινάει και η κυβέρνηση  προσπαθεί να περισώσει ότι μπορεί από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

.

Η κ. Γεροβασίλη απολάμβανε τον χορό της, σαν ξένοιαστο και αμέριμνο κοριτσόπουλο, παρασυρόμενη, ίσως, από το «τρελοκόριτσο» του Γιώργου Μαργαρίτη και όχι από την ξαφνική και ίσως απρόσμενη άνοδό της στα υψηλά κλιμάκια του Μαξίμου.

 

Η εκπρόσωπος έδειξε να ξεχνά εύκολα τη δύσκολη διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου, τους συμβιβασμούς του καλοκαιριού, τη συνθηκολόγηση του Ιουλίου, το ασφαλιστικό που έρχεται, τα «κόκκινα δάνεια».

 

Κανείς δεν λέει να μείνει σπίτι της αλλά από το μόνη στο σπίτι έως ξεσάλωμα στα μπουζούκια υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Οι κινήσεις της ανέσυραν μνήμες από τη δεκαετία εκείνη του ’80 που το μισό υπουργικό συμβούλιο, συνεδρίαζε στα «πολιτιστικά κέντρα». Από μια εποχή κραιπάλης που φέρει μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κρίση αλλά και την κρίση ιδεών και αξιών που βιώνει ο τόπος. 

 

Μακάρι να ήταν ένα «παραστράτημα της στιγμής που μόνη της θα «δει» και δεν θα χρειαστεί στο μέλλον κάποιος να της τονίσει ότι «πρώτη φορά αριστερά» δεν σημαίνει και κάθε μέρα… έξοδος.