Όπερα μπούφα με υπογραφή Κατρούγκαλου

Δεν έχω κάτι με τον κύριο Κατρούγκαλο. Τη δουλειά του έκανε ο άνθρωπος και απ’ ότι φαίνεται τη δουλειά του συνεχίζει να κάνει. Το πόσο καλά έκανε τη δουλειά του ως δικηγόρος θα τον κρίνουν οι πελάτες του, που φαντάζομαι ότι ήταν αρκετοί μια και ήταν συχνές οι εμφανίσεις του στα τηλεοπτικά πάνελ. Αρχικά με την ιδιότητα του αντιμνημονιακού σχολιαστή χωρίς κόμμα και στη συνέχεια του δυναμικού στελέχους με κόμμα. Δικαιούμαι, όμως, να κρίνω τον κύριο Κατρούγκαλο ως ένας από τους χιλιάδες πολίτες- “πελάτες” του πολιτικού συστήματος.  

Σ’ αυτή τη βάση θεωρώ ότι ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Δεν θα προσφύγω στη γυναίκα του Καίσαρα για το αυτονόητο, αλλά θα μου επιτρέψει να του πω ότι ο τρόπος που επέλεξε να υπερασπιστεί τον εαυτό του δεν είναι ο ενδεδειγμένος σε σχέση μάλιστα με τον κώδικα αξιών της Αριστεράς. Μπορεί να σφάλω αλλά αυτή την εντύπωση έχω όταν ακούω τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ξιφουλκούν εναντίον εκείνων που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους οι οποίοι συνήθως, όπως συμβαίνει και στα παραμύθια, τυχαίνει να είναι οι “κακοί” δεξιοί. 

Με συγχωρείται αλλά η υπόθεση Κατρούγκαλου εξελίσσεται σε όπερα μπούφα. Τολμηρή τολμώ να πω για τα δεδομένα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως τολμηρή ήταν για τα δεδομένα της εποχής η εύθυμη όπερα cosi fan tutte. Τότε “tutte” με την υπογραφή του Μότσαρτ (παιδί φαινόμενο) τώρα “tutti” με την υπογραφή ενός άλλου παιδιού φαινόμενο. Θα μου πείτε έτσι κάνουν όλοι, αλλά στην προκειμένη περίπτωση όταν το λιμπρέτο φέρει την υπογραφή του κυρίου Κατρούγκαλου, θα πρέπει όλοι και όλες να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά τι θα γίνει στη δεύτερη πράξη του έργου. Γιατί παρακολουθούμε όπερα μπούφα αλά ελληνικά, όμως δεν είμαστε όλοι μπούφοι… 

• Γιώργος Κατρούγκαλος
• υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης