current views are: 4

1 Φεβρουαρίου 2016
Δημοσίευση09:51

Φιλελέ στην Τσιμπουκαράγουα

Όταν οι Έλληνες φιλελεύθεροι υψώνουν επιτέλους ανάστημα

Δημοσίευση 09:51’

Όταν οι Έλληνες φιλελεύθεροι υψώνουν επιτέλους ανάστημα

Όταν οι Έλληνες φιλελεύθεροι υψώνουν επιτέλους ανάστημα

Αν μιλάμε για παρεξηγήσεις, η νούμερο ένα αφορά στον φιλελευθερισμό. Στον φιλελευθερισμό εν Ελλάδι, αν θέλω να είμαι ακριβής, αφού στο εξωτερικό κάπως το έχουν λήξει το θέμα. Έχουν ανακαλύψει ένα σωρό αποχρώσεις (liberals, libertarians, radicals και πάει λέγοντας) του φαινομένου και το έβαλαν σε μια σειρά για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Μόνο στα μέρη μας ο φιλελευθερισμός είναι τόσο ευρεία υπόθεση ώστε να περιλαμβάνει από σκεπτόμενα άτομα που ευχαρίστως θα συνεργάζονταν με μια σοβαρή αριστερά ως άμυαλους ούννους που βλέπουν την Χρυσή Αυγή και ξερογλείφονται. Διότι στην Τσιμπουκαράγουα υπάρχει μόνος ένας μύλος κι αυτός ο μύλος, καλός, κακός, άσχημος, τα αλέθει όλα.

Προσωπικώς τον αντιμετωπίζω με συμπάθεια και σεβασμό τον φιλελευθερισμό. Και αναγνωρίζω την προσφορά σε ένα σωρό τομείς, όπου η αριστερά παραδοσιακά τα έβρισκε μπαστούνια. Στα δικαιώματα, ας πούμε, στις ελευθερίες, στα μειονοτικά, εκεί όπου οι αριστεροί στέκονταν ελαφρώς αμήχανοι και αναρωτιόνταν «τι θα έλεγε ο Κάρολος;», μπαίνανε μπροστά οι φιλελεύθεροι και καθάριζαν τη μπουγάδα. Με σθένος, με επιμονή, με υπομονή, άξιοι θαυμασμού ήταν και η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Είχανε φυσικά τα θέματά τους στον τομέα τον οικονομικό, όπου επέμεναν στις λογικές της τυφλής ανάπτυξης και της ελεημοσύνης προς τους φτωχούς, αλλά αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.

Και φυσικά, ακόμη και οι καλύτερες οικογένειες έχουν τα μπασταρδάκια τους. Αυτά τα πλάσματα που αμαυρώνουν το όνομα της φαμίλιας και το σέρνουν στη λάσπη να μάθει να φέρεται. Βλέπε, για παράδειγμα, τη Θάτσερ και τον Φρίντμαν, δυο καθαρόαιμα της άκρας δεξιάς που βάφτισαν τις πρακτικές τους φιλελευθερισμό για να θολώσουν τα νερά. Ήταν και η Σοβιετία στη μέση με τα γκουλάγκ και το τείχος του Βερολίνου, μιας χαρά βολευτήκανε οι βρυκόλακες να μιλάνε εκ μέρους ανθρώπων προβληματισμένων και στοχαζόμενων. Και συνέχισαν να βολεύονται στην εποχή του τούρμπο καπιταλισμού και του προέδρου Ντούμπια. Ελευθερία για όποιον είναι μαζί μας, θάνατος για όποιον είναι εναντίον μας. Και οι πραγματικοί φιλελεύθεροι να σιγούν, να μην ξέρουν πως στο διάολο να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς του οίκου τους.

Ώσπου να σφίξουν τα γάλατα και να φτάσει το αίμα στην αυλή μας. Ώσπου να ντιλάρουν οι Τούρκοι, να ανοίξουν τα σύνορά τους (ας μην κοροϊδευόμαστε τώρα…) και να στείλουν το ανθρώπινο ποτάμι στη Δύση. Με την Ελλαδίτσα, την Ψωροκώσταινα, την τελευταία τρύπα του ζουρνά, να δίνει τον καλύτερό της εαυτό και τις πολιτισμένες χώρες της Δύσης να δείχνουν το χειρότερό τους προσωπείο. Ποιοι, οι Δανοί, οι Ελβετοί, οι Βαυαροί; Όλοι αυτοί που κουνάνε το δάχτυλο τα τελευταία πέντε χρόνια, σε εμάς τους βρωμοπόδαρους κατοίκους της Τσιμπουκαράγουας. Με τη συνέργεια των πενταχαρούμενων φιλελέδων ομοϊδεατών τους από τα μέρη μας.

Αλλά εδώ, στον καταραμένο τόπο, γίνονται και θαύματα. Και ένα απ’ αυτά είναι ότι μερίδα όχι και τόσο ασήμαντη των Ελλήνων φιλελευθέρων σήκωσε επιτέλους ανάστημα και είπε «ως εδώ». Και έκατσε και έγραψε, προεξάρχοντος του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, ότι ναι, έκανε λάθη η κυβέρνηση, μάλιστα, θα μπορούσε να εκτιμήσει πιο σωστά το στόρι, οπωσδήποτε, άργησε να πάρει μπρος η μηχανή, αλλά ως εδώ καριόληδες Ευρωπαίοι! Δεν θα μας φορτώσετε εμάς τις γουρουνιές σας, δεν θα αποθέσετε στην καμπούρα μας τον ρατσισμό σας, δεν θα ξεφτιλίσετε το όνειρο μιας ενωμένης, ελεύθερης, φωτεινής Γηραιάς Ηπείρου, για δέκα λίρες, πενήντα φιορίνια, εκατό ευρώ, χίλιες κορώνες. Ως εδώ και μη παρέκει.

Τους διαβάζω και χαίρομαι. Ενθουσιάζομαι πρέπει να σας πω, γιατί είμαι απ’ αυτούς τους μαλάκες που πιστεύουν ότι όταν είναι ενωμένοι οι Έλληνες κάνουν θαύματα. Και σε αυτή την ώρα την ώρα τη δύσκολη, μόνο ενωμένοι μπορούμε να ζήσουμε και να προχωρήσουμε. Όχι για να κονομήσουμε το Νόμπελ, αλλά για να περπατάμε στο δρόμο με το κούτελο ψηλά. Περήφανοι και περήφανες, για ένα γαμώτο. Κι άσε τους Ευρωπαίους να ψάχνουν το τηλέφωνο του θείου Σκρουτζ, μπας και τους δανείσει το θησαυροφυλάκιό του…