Μας πήρε το Ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός

Πάω τις προάλλες Χολαργό για μια δουλίτσα, την τελειώνω, μπαίνω στο τουτού, βρουμ βρουμ στη Μεσογείων. Κι όπως είμαι στο φανάρι και χαζολογάω με Γκάλαχερ, κοιτάω δεξιά στο τζάμι και τι βλέπω ρε φίλε; Φορτηγάκι χρώματος λευκού να γράφει στο πλάι:
«Δημάρ, Τζάκι, Μάρμαρο, Ενεργειακά Τζάκια, Architectural Fireplaces»!
Μαμπαναγία, σας το ορκίζομαι, Δημάρ έγραφε, πρόλαβα να τραβήξω και φωτογραφία δώστε ίνμποξ να σας τη στείλω. Ναι Δημάρ, ο τόνος στη λήγουσα, όπως το κόμμα που οραματίστηκε και γέννησε και ανέδειξε ο Φώτης Κουβέλης, πριν καταλήξει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Στη χοάνη του ΚΙΝΑΛ αν δεν κάνω λάθος, αλλά και να κάνω λάθος ποιος χέστηκε αδερφέ μου; Ούτε καν η Φατμέ στο Γενί Τζαμί…
Γιατί τα γράφω όμως όλα αυτά; Δεν είναι που μ’ έπιασε ξαφνικά ο πόνος για τη Δημάρ και τα Δημαρόπουλα, μην αγχώνεστε, είναι που στην ίδια τσουλήθρα με το πρώην κόμμα του Κουβέλη ετοιμάζεται να χοροπηδήξει και το Ποτάμι. Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, που φυλλοροεί μέρα με την ημέρα, ξεμένοντας από μέλη, στελέχη και ιδέες. Από καλές ιδέες για να είμαι πιο ακριβής, μιας και, όσο την κάνουν τα πρόσωπα με ελαφρά πηδηματάκια, τόσο περισσεύει η μπουρδολογία στη Σεβαστουπόλεως. Και ο πανικός περισσεύει επίσης, αφού με τα δεδομένα τα σημερινά πιο εύκολα θα κερδίσει η Χρυσηίδα Δημουλίδου το Νόμπελ Λογοτεχνίας παρά θα ξαναδεί βουλευτικά έδρανα το Ποτάμι.
Αλήθειες να λέμε παιδιά, έτσι έχουν τα πράγματα. Εδώ κόντεψε να μείνει εκτός Βουλής τον Σεπτέμβριο του ’15 και θα τη βγάλει καθαρή τώρα; Άσε που την επαύριο εκείνων των εκλογών, οι μισοί ψηφοφόροι του Ποταμιού βλαστήμαγαν γιατί δεν είχαν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία και οι άλλοι μισοί καταριόταν γιατί δεν το είχαν ρίξει ΣΥΡΙΖΑ. Τρία χρόνια αργότερα, πουλί πετούμενο δεν έχει μείνει να γλυκοκοιτάει το Ποτάμι. Και οι οργανικοί διανοούμενοι που κάποτε το στήριζαν, θα μιλήσουν ως γκεστ σταρζ στο προσεχές συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Πέρυσι πήγε ο Μαρκουλάκης, φέτος θα πάνε οι πρώην Ποταμίσιοι. Με ύφος: «Εγώ με το Σταύρο; Ήταν απλώς ένα φλερτ!»
Παρά ταύτα, το κόμμα υπάρχει ακόμη. Και παίζει και ρόλο ενόψει της συμφωνίας των Πρεσπών. Ενόψει επικύρωσης της συμφωνίας από τη Βουλή, για να είμαι πιο ακριβής, όπου τις χρειάζεται τις ψήφους του Ποταμιού ο Τσίπρας για να πιάσει την πλειοψηφία. Μείον τον Αμυρά βεβαίως και μείον τον Ψαριανό, οι οποίοι δεν περίμεναν να μπει το νέον έτος για να υποδεχθούν τον Άη Βασίλη! Στις καμινάδες του Μοσχάτου είναι από τώρα κρεμασμένα τα δωράκια τους!
Μένουν ωστόσο άλλοι τέσσερις βουλευτές, που κάτι πρέπει να κάνουν. Δεν μπορούν να πάνε στη Βουλή και να κάτσουν μούτοι, που λέμε και στα βλάχικα. Κάπως πρέπει να το ανοίξουν το στοματάκι τους και κάπως πρέπει να εκφρασθούν. Κι εκεί παίζεται ήδη ένα παιχνίδι όχι και τόσο αθώο, όχι και τόσο αγνό. Με πολλούς και διάφορους τρόπους. Ο συνάδελφος Σεραφείμ Κοτρώτσος που είναι εξόχως παρατηρητικός, μέτρησε πέντε ευθείες ή πλάγιες αναφορές στο Ποτάμι στον κυριακάτικο Τύπο. Εγώ που ασχολούμαι μόνο με τον Παναθηναϊκό τα γουικέντς δεν τις είδα, αλλά τον εμπιστεύομαι ότι κάπως έτσι πρέπει να είναι. Και αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό, τι να κάνει τώρα εκείνη η ψυχή ο Συμπιλίδης…