Εκλογές, κόμματα με φρου φρου κι αρώματα

Μεταξύ μας τώρα παιδιά, δεν είναι τριήμερο δυσπιστίας, είναι η επίσημη έναρξη του προεκλογικού αγώνα. Είτε γουστάρουν κάποιοι είτε όχι, είτε αγχώνει κάποιους είτε όχι, είτε διαμαρτύρονται κάποιοι είτε όχι, τώρα στα τέλη Ιανουαρίου αρχίζει το νταβαντούρι. Κι ας τις ορίσει ο άλλος τις κάλπες όποτε θέλει, άμα ξεκινήσει η μπάντα να παίζει το σκληρό το ροκ (αθάνατε Λαλιώτη!), δεν υπάρχει γυρισμός. Σ’ αρέσει; Έχει καλώς. Δεν σ’ αρέσει; Βγες απ’ την κουζίνα, που έλεγε κι ο Χαρούλης…

Και βεβαίως θα έχουμε όξυνση. Αναμενόμενο είναι, ιδίως από τη στιγμή που δεν πάμε σε άνετη επικράτηση των γαλάζιων, πάμε σε ντέρμπι. Έτσι το βλέπω εγώ, ασχέτως τι λένε οι μερακλίδικες δημοσκοπήσεις, θα μου επιτρέψετε να έχω πηγές και πέρα από τα δημοσιευμένα νουμεράκια. Φαίνεται, άλλωστε, και από τη διάθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ιδίως του επικεφαλής της. Τον θυμόσαστε στις εκλογές τις προηγούμενες; Κάτι σε φάση άντε να το πιούμε κι αυτό το ποτήρι το πικρό ήταν ο Τσίπρας, ανόρεχτος, άκεφος και ζορισμένος. Αν εξαιρέσει κανείς εκείνη τη θριαμβευτική συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ (τι ιδέα, αλήθεια!), σε όλη την υπόλοιπη προεκλογική περίοδο αγγαρεία έκανε. Ασταδγιάλα κατάσταση, να τελειώνουμε, να φεύγουμε. Ενώ τώρα…

Οπότε μην εκπλησσόμεθα από το πολεμικό κλίμα εντός της Βουλής. Σιγά και τι έγινε, λες και δεν το ξέραμε, πες μας κάτι καινούριο και τέλος πάντων άμα έχεις ζήσει εκλογές του 1985 με Κένταυρους και Ρέιντζερς να μοιράζουν μπουκέτα σε πρώτη ευκαιρία, τι να σου πουν αλήθεια η φραστικές προκλήσεις; Άλλωστε, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ είχε δικαιολογήσει τη διαγωγή των γαλάζιων παλικαριών υπογραμμίζοντας ότι σημαντικό ποσοστό τους είναι παιδιά δημοσίων υπαλλήλων (!), έτσι θα δικαιολογηθούν και τα ξεσπάσματα από καθέδρας και από εδράνων των βουλευτών συμπολιτεύσεως και αντιπολιτεύσεως. Όποιος έχει πάει γήπεδο και έχει ακούσει το κατά τ’ άλλα μειλίχιο και αξιοπρεπή διπλανό του να ουρλιάζει σε μαρκάρισμα «κοψ’ του τη μπάλα», γνωρίζει πολύ καλά τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και που μπορεί να φτάσουν οι κάθε είδους φανατισμοί…

Μην περιμένετε, λοιπόν, να φωτισθούμε για τίποτα κατά τη διάρκεια του τριημέρου. Ό,τι ήταν να μάθουμε το μάθαμε, φρόντισε ο Ράμμος γι’ αυτό κι η πατρίς θα τον ευγνωμονεί αιωνίως. Θα φάει τη λάσπη του τώρα, ήδη την τρώει κατάμουτρα από τους πρόθυμους και τις πρόθυμες, αλλά στο τέλος ακόμη και οι πλέον δύσπιστοι θα αναγκασθούν να παραδεχθούν ότι έκανε τη δουλειά του με τρόπο υποδειγματικό. Και θεσμικό, θεσμικότατο, όχι με τίποτα νταούλια και ζουρνάδες και λοιπές γραφικότητες που δεν έχουν θέση σε μια τόσο σοβαρή και τόσο κρίσιμη υπόθεση. Με τρόπο ανάλογο, εδώ που τα λέμε, κινήθηκε και ο Τσίπρας, γεγονός που διαολίζει όσους ακροκεντρώους τα έχουν πάρει κράνα με τον Μπένυ. Λες ο πάλαι ποτέ επικεφαλής του αντιΣΥΡΙΖΑ Μετώπου να είναι μυστικοσύμβουλος της Κουμουνδούρου;

Πέρα από πλάκα, ωστόσο, η συζήτηση στη Βουλή θα προσφέρει τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση την ευκαιρία να σφίξουν τα λουριά. Να βάλουν τάξη στις ορδές, να κουρδίσουν τα στρατιωτάκια, να ξεσκουριάσουν τους μηχανισμούς. Προβλεπόμενες διαδικασίες, το ‘παμε ότι συμβολικά αυτές τις μέρες αρχινάει η προεκλογική περίοδος. Κι όσο για τους αναποφάσιστους, κρατείστε μια επισήμανση:
Ρόλο όχι και τόσο ασήμαντο θα παίξει το στόρι με τον Φλώρο. Τις ένοπλες δυνάμεις τις έχουν ψηλά ο Έλληνας και η Ελληνίδα και τον τελευταίο καιρό με τις προκλήσεις Ερντογάν τις έχουν ακόμη ψηλότερα. Όταν, λοιπόν, παρακολουθείται ο αρχηγός τους και οι συνομιλίες του γίνονται σουρωτήρι, προκύπτουν μια αναστάτωση, ένα άγχος, ένας ντουβρουτζάς. Που μπορούν όχι και τόσο δύσκολα να μεταφρασθούν σε ψήφο αποδοκιμασίας μόλις φτάσουμε στις κάλπες…

• εθνικές εκλογές