Υπέρ Μπισμπίκη λόγος (και πόνος και καημός!)

Θα γίνω λίγο μικροαστός τώρα, αλλά δεν πειράζει και οι μικροαστοί ψυχούλα έχουν.
Δεν καίγομαι ιδιαιτέρως αν ο Μπισμπίκης είναι καλός ηθοποιός, καλός αριστερός ή καλός εραστής.
Πολύ περισσότερο με νοιάζει που είναι πρώτης τάξεως συγκάτοικος στην πολυκατοικία!

Μάλιστα, το γνωρίζω, ρεπόρτερ Ξανθάκης εδώ, ρεπορτάζ κάνουμε δεν ξύνουμε πατσές, ένα πάτωμα κάτω απ’ τον Βασίλη μένει η κουμπάρα μου η Γωγώ στα Εξάρχεια. Το ανακαίνιζε επί μήνες το διαμέρισμα ο ηθοποιός, καινούριο το ‘κανε, μπήκε μέσα κι από τότε τύπος και υπογραμμός:
Ούτε σαματά, ούτε σκουπίδια, ούτε ζημιές, ούτε απλήρωτα κοινόχρηστα, ούτε καν τσιγάρο στο ασανσέρ, παναγίτσα σε λέω. Μια-δυο φορές μόνο έχει συλληφθεί σε τρυφερότητες με το Δεσποινάκι στην είσοδο, αλλά εδώ εκφράζεται αισθηματικώς στα μπουζούκια στο σπίτι του θα κρατηθεί;

Και μιας και μιλάμε για μπουζούκια. Τοκ οφ δι τάουν έχει (ξανα)γίνει η επίσκεψη του Μπισμπίκη στη μπουζουκλερί (ή όπως αλλιώς το λένε το κέντρο) όπου εμφανίζεται η Βανδή. Που πήγε, που χόρεψε, που την πήρε αγκαλίτσα, που τη φίλησε στο στόμα, τα σχόλια γεμίζουν σεντόνια ολόκληρα που λέγανε και οι παλιοί εφημεριδάδες. Σχόλια εκατοντάδες, μη σου πω και χιλιάδες, τόσο αρνητικά όσο και θετικά, δεν χωράει όλο το Newpost  να τα αναπαράγω. Αλλά θα σταθώ σε κάτι:
Ότι, δηλαδή, το παρακάνει με τα μέλια ο Μπισμπίκης και ότι εκτίθεται ρε παιδί μου και ότι στη μούρη μας τον τρίβει τον έρωτά του λες και είχαμε καμιά όρεξη, σπάσε ρε φίλε, άσε μας ήσυχους, στο καλό, άντε γειά, γκετ ε ρουμ που λένε και στο Χάρβαρντ.
Μάλιστα.

Ως απάντηση, και ως άνθρωπος που έχει κάνει τρισχειρότερα από τον Μπισμπίκη για έναν έρωτα (δεν θες να ξέρεις…), θέλω να καταθέσω δύο-τρία πράγματα. Πρώτον, τους αθάνατους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, που μελοποίησε ο Σταμάτης Κραουνάκης και τραγούδησε η εξαιρετικά επίκαιρη τώρα τελευταία Τσανακλίδου:
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια

Ορίστε, λοιπόν, κομμάτια έγινε ο Μπισμπίκης για την αγάπη του. Άλλα άμα το τραγουδάει η Τάνια είναι περφεκτίλα, ενώ άμα το υλοποιεί ο Βασίλης είναι επιδειξιομανία…
Που ηθοποιός είναι ο άνθρωπος, ρε παιδιά, το βασανάκι του είναι να εκφράζεται μπροστά σε κόσμο. Αν το δει κανείς λίγο λαρτζ, μια παράσταση είναι και οι περιπτύξεις του με τη Βανδή, ένας ρόλος, μόνο που αυτή τη φορά βγαίνει από μέσα του, δεν βγαίνει από κανένα σενάριο. Μια μούσα υπηρετεί και με αυτόν τον τρόπο, μόνο που δεν είναι η Θάλεια. Ή η Μελπομένη, γκαντάμιτ τις μπερδεύω…

Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω και κάτι άλλο. Έγραψα στα σόσιαλ ότι μια φορά το παρακάνει ο Μπισμπίκης, πέντε θα το παράκανα εγώ (τρου στόρι) και μου απάντησε ένας φρεντ ότι δεν είναι φάση τώρα αυτή να παρακολουθούμε τα σαλιαρίσματα των πουρών.

Το ξαναγράφω για όσους και όσες πάθανε στιγμιαίο κοκομπλόκο:
Δεν είναι φάση τώρα αυτή να παρακολουθούμε τα σαλιαρίσματα των πουρών!
Καταλάβαμε κυρίες και κύριοι; Μόνο τα εικοσάχρονα μπορούν να φιλιούνται, να χαϊδεύονται και να αγκαλιάζονται δημοσίως. Εμείς οι πενήντα κάτι και οι πενήντα παρά (και οι εξήντα κάτι και οι εβδομήντα κάτι, γιατί όχι;), είμαστε όντα σάπια και πρόστυχα και δεν αξίζουμε τέτοιας τιμής. Για να καταλάβετε, δηλαδή, τι ζόρι τραβάει ο κόσμος, στην εποχή που το ρεύμα είναι στο Θεό και στα σούπερ μάρκετ κάνει τοποθέτηση προϊόντων ο Cartier…

Υ.Γ.: Στην ερώτηση «και γιατί να βλέπουμε όλη την ώρα τις κάψες του Μπισμπίκη;», η απάντηση είναι μία:
Μην τις βλέπετε, δεν σας υποχρεώνει κανείς!

• Βασίλης Μπισμπίκης
• Δέσποινα Βάνδη