Απαράδεκτο: Πάρτε πίσω το ακαταδίωκτο για την τραγωδία στα Τέμπη

Με το άρθρο 5 της βραδινής τροπολογίας Γεν. Αρ. 1681/Ειδ. Αρ.164 η κυβέρνηση προχωράει σε μια κίνηση που προκαλεί το δημόσιο αίσθημα.

Προβλέπεται ότι ο Πρόεδρος και τα μέλη της έκτακτης επιτροπής που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία της για τη διερεύνηση «των συστημικών προβλημάτων και δυσλειτουργιών αναφορικά με το σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη της 28/02/2023» δεν ευθύνονται και δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της λειτουργίας της, εκτός αν ενήργησαν με δόλο.

Προσέξτε η γνώμη και η ψήφος τους που θα δοθεί κατά την άσκηση των καθηκόντων τους θα είναι ιδιαίτερα σημαντική για την άσκηση δικαιωμάτων των θυμάτων αλλά και του καταλογισμού ευθυνών. Γιατί να μην σκεφτώ ότι πρόκειται για παραδοχή ότι υπάρχουν πράγματα που πρέπει να «κρυφτούν».

Η άποψη τους θα χρησιμοποιηθεί στα δικαστήρια και από αυτή μπορεί να εξαρτηθεί το αν θα μπορέσουν να στραφούν αποτελεσματικά κατά του Δημοσίου ή και κατά συγκεκριμένων ιδιωτών, καθώς ακόμη και κατά στελεχών δημόσιων οργανισμών ή κατά στελεχών της κυβέρνησης οι συγγενείς των θυμάτων.

Γιατί λοιπόν να προστατεύονται και να μην ευθύνονται, αυτοί οι ειδικοί και να μην ελέγχονται για κάθε γνώμη ή ψήφο τους;

Γιατί η ανάγκη για προστασία; Δεν θα σκεφτούν οι πολίτες ότι το πόρισμα τους θα είναι βολικό στην κυβέρνηση και σπεύδει από τώρα να τους προστατέψει;

Επίσης, προβλέπεται ότι αν ο πρόεδρος και τα μέλη της Επιτροπής διώκονται ή ενάγονται για πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους – ακόμη και από δόλο τελούμενων – η δικαστική υποστήριξη και εκπροσώπησή τους δύναται να ανατίθεται σε λειτουργό του ΝΣΚ ή σε δικηγόρο της επιλογής τους η αμοιβή του οποίου καταβάλλεται από το Δημόσιο. Δεν ισχύει το ίδιο για τους συγγενείς των θυμάτων.

Όσον αφορά την αρχή του ακαταδίωκτου, σε όλες τις περιπτώσεις διαφωνώ κάθετα επί της βάσης της διότι, πάντα κατά τη γνώμη μου, κάποιοι είναι πολύ πιο ίσοι και κάποιοι άλλοι ακόμη πιο ίσοι, από όλους τους υπόλοιπους.

Ο Αριστοτέλης έγραψε ότι «το μόνο σταθερό κράτος είναι αυτό όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Αυτή είναι η αρχή της ισότητας, το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος. Το βασικό θεμέλιο για την ύπαρξη και λειτουργία ενός δημοκρατικού καθεστώτος. Όλα όμως δοκιμάζονται στην πράξη…

• ακαταδίωκτο
• Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων
• Τέμπη
• τραγωδία
• Τροπολογία