current views are: 12

25 Ιανουαρίου 2017
Δημοσίευση13:18

Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ: Σύγκρουση με την πραγματικότητα…

Μετά δύο χρόνια διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ ( με τη χρήσιμη και κρίσιμη συμπαράσταση των ΑΝ.ΕΛ) ο καθένας έχει τις πολιτικές εκτιμήσεις του και τα προσωπικά του βιώματα για την πολιτεία της «πρώτης φοράς Αριστεράς».

Δημοσίευση 13:18’

Μετά δύο χρόνια διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ ( με τη χρήσιμη και κρίσιμη συμπαράσταση των ΑΝ.ΕΛ) ο καθένας έχει τις πολιτικές εκτιμήσεις του και τα προσωπικά του βιώματα για την πολιτεία της «πρώτης φοράς Αριστεράς».

Μετά δύο χρόνια διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ ( με τη χρήσιμη και κρίσιμη συμπαράσταση των ΑΝ.ΕΛ) ο καθένας έχει τις πολιτικές εκτιμήσεις του και τα προσωπικά του βιώματα για την πολιτεία της «πρώτης φοράς Αριστεράς».

Ωστόσο, η κρίσιμη στιγμή που χαρακτηρίζει αυτή τη διετία, αποτυπώνει το κεντρικό στίγμα της διακυβέρνησης Τσίπρα και καθορίζει το παρόν και το μέλλον του παρόντος κυβερνητικού σχήματος είναι η προκήρυξη, διενέργεια και η ανατροπή του δημοψηφίσματος. Στο σημείο αυτό οι κραυγαλέες αντιφάσεις της κυβέρνησης αναδεικνύουν και τα αδιέξοδα με τα οποία πορεύεται και μαζί της όλοι μας.

Αυτές οι αντιφάσεις δεν είναι προϊόν αδυναμίας διαχείρισης, όπως θεωρούν πολλοί από τους επικριτές της κυβέρνησης. Είναι κυρίως πρόβλημα στρατηγικής αντιμετώπισης της ζοφερής πραγματικότητας από ένα αριστερό κόμμα που υποσχέθηκε στο λαό πολλά και δεσμεύτηκε σε πολιτικές που αδυνατεί να υλοποιήσει. Και αδυνατεί να το πράξει είτε γιατί όσα διακήρυσσε ήταν εκτός τόπου και χρόνου είτε γιατί μαθαίνει στην κυβερνητική του θητεία πως η εφαρμοσμένη πολιτική σε καιρούς οικονομικής κρίσης (και σε δεδομένες διεθνείς δεσμεύσεις) δεν συμβαδίζει με ιδεολογικές φαντασιώσεις και πολιτικές εμμονές.

Αναπόφευκτα:

  • Τα μνημόνια δεν σκίστηκαν. Αντίθετα, υπογράφτηκαν νέες μακροχρόνιες σκληρές υποχρεώσεις, με τις γνωστές συνέπειες στην κοινωνία.  
  • Τα νοικοκυριά δεν ανακουφίστηκαν. Αντίθετα, εμφανίζονται σήμερα σε χειρότερη μοίρα, να υποφέρουν από μεγαλύτερη φορολογία και πολλοί να κινδυνεύουν να χάσουν  το βιός τους και το σπίτι τους από αδυναμία αντιμετώπισης των ογκούμενων υποχρεώσεων τους προς το δημόσιο και τις τράπεζες.
  • Η υπεσχημένη 13η σύνταξη όχι μόνο δεν δόθηκε, αλλά πολλοί συνταξιούχοι είδαν με οδύνη να μειώνεται το πενιχρό τους εισόδημα.
  • Η δημόσια περιουσία που κατήγγειλε η κυβέρνηση στις προγραμματικές της δηλώσεις ότι οδηγείτο σε «ξεπούλημα», όχι μόνο δεν προστατεύτηκε, αλλά υποθηκεύτηκε για 99 χρόνια στους δανειστές μας.

Και πολλές ακόμα μεγάλες και μικρές «δεσμεύσεις» για κρίσιμα θέματα ( Ελληνικό, ΤΑΡ,COSCO, NATO κλπ) που (ευτυχώς για πολλούς) άλλες ξεχάστηκαν στο διάβα του χρόνου ή άλλες υπηρετήθηκαν με σεβασμό στις ανειλημμένες υποχρεώσεις της χώρας.

Οι αντιφάσεις της κυβέρνησης, τα δυο αυτά χρόνια, δεν έχουν να κάνουν όμως μόνο με την αδυναμία της να εφαρμόσει όσα εξήγγειλε. Αλλά και με την αδυναμία της (ή μήπως  απροθυμία της;) να υιοθετήσει και να υπηρετήσει μια νέα ρεαλιστική στρατηγική εξόδου από την κρίση και ανάπτυξης, ξένη με τις ομολογημένες «φαντασιώσεις» της.

Και αυτό είναι που θα κρίνει το μέλλον της…