current views are: 14

7 Απριλίου 2021
Δημοσίευση16:47

Ο πρωθυπουργός των Ιμίων βγάζει…γλώσσα

Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι, είναι η θλιβερή παρακαταθήκη με τις τραγικές παραχωρήσεις που άνοιξαν βαθιές πληγές στη χώρα.

Δημοσίευση 16:47’

Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι, είναι η θλιβερή παρακαταθήκη με τις τραγικές παραχωρήσεις που άνοιξαν βαθιές πληγές στη χώρα.

Ο πρωθυπουργός των Ιμίων, των Ολυμπιακών αγώνων της ασυδοσίας, αυτός που μας έβαλε με «μαγειρεμένα» στοιχεία στην ΟΝΕ και στο Ευρώ. Ναι αυτός που μας έλεγε για «μακέτο» και τρέχαμε να προλάβουμε την «ανάπτυξη» που πρόσφερε στους μεγαλοεργολάβους δρομολογώντας μεγάλα έργα με το νέο αεροδρόμιο, Αττική Οδός, Εγνατία, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, τραμ κ.λπ., ναι αυτός που έβαλε ακόμα και τον μπάρμπα μου τον Μήτσο στο χρηματιστήριο και μας οδήγησε στο  «κραχ» του ’99. Ναι αυτός που όπως μου είχε πει πρώην πρωθυπουργός «συμμάχησε με τα σκατά» για να «κερδίσει» τις εκλογές του 2000 και να αποδράσει το 2004 καθώς δεν είχε το θάρρος να υποστηρίξει τις μεγάλες “επιτυχίες” του και έδωσε το «δαχτυλίδι» στον Γιώργο Παπανδρέου και ένα βαρύ χρέος καλά κρυμμένο στον επόμενο πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.  

Ο Κώστας Σημίτης ξαναχτύπησε και ασκεί κριτική στον Κώστα Καραμανλή  για τα ελληνοτουρκικά. Με ακόμα ένα άρθρο του στα «ΝΕΑ», ο Σημίτης καταλογίζει στον Καραμανλή ότι, το 2004, ενσυνειδήτως άφησε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία επίλυσης των ελληνοτουρκικών (ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα) μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου, επειδή συναίνεσε στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρώπη, μολονότι αυτή ήταν συνδεδεμένη από το 1999 με την πρόοδο στα ελληνοτουρκικά.

Ο κ. Σημίτης ήθελε να νομιμοποιήσει ο επόμενος τα δικά του τραγικά λάθη και τη «λογιστική» αντίληψη του για την διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό που ξεχνάει ο Πρωθυπουργός των Ιμίων, είναι ότι αυτός αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα στην Τουρκία ανοίγοντας την όρεξη της για περισσότερες διεκδικήσεις.

Μάλιστα είναι εντυπωσιακός ο ρυθμός των άρθρων την ώρα που ο Ερντογάν έχει ξεφύγει με τις πολεμικές του απειλές που τον έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο. Είχε ξαναχτυπήσει παλαιότερα με άρθρο του στα ΝΕΑ, αλλά και στην Καθημερινή της Κυριακής είχε αναφερθεί σε όλα όσα τον τελευταίο καιρό ακούγονταν για ένα ατύχημα ή πρόκληση ενός ελληνοτουρκικού επεισοδίου. Γιατί δεν μας λέει στα δικά του Ίμια τι έκανε λάθος και γιατί έπρεπε τη σημαία να την πάρει ο αέρας;

Να θυμίσουμε , σύμφωνα με τον κ. Σημίτη-στο τότε άρθρο του- τότε η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε την ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου και την πολιτική αστάθεια, αλλά ανεξάρτητα από την πολιτική κατάσταση ο κίνδυνος επεισοδίων με την Τουρκία θα είναι υπαρκτός, εάν δεν βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες υπογραμμίζει ο πρώην πρωθυπουργός.

Τι εννοούσε ο πρώην Πρωθυπουργός, «όχι πάντα ευχάριστες»;

Τι είχε ο ίδιος διαπραγματευθεί;

Τότε ο Κώστας Σημίτης-πριν τις τελευταίες εκλογές- προέτρεπε την επόμενη κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα της χώρας να προχωρήσει και να επισπεύσει τον συμβιβασμό πριν την εκδήλωση του επεισοδίου!

Και μετά ο Ερντογάν έβγαλε τον στόλο, διεκδικεί την ιδιοκτησία της «Γαλάζιας Πατρίδας» και θέλει να αναθεωρήσει τη Συνθήκης της Λωζάννης.

Ποιον συμβιβασμό ζητάει;   

Τι ακριβώς εννοούσε, ότι η χώρα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την τουρκική ισχύ; Επανήλθε για να συνεχίσει στην ίδια γραμμή με άρθρο του στα ΝΕΑ ώστε να «εκβιάσει» τη δικαίωση της καταστροφής των Ιμίων με τη συμφωνία του Ελσίνκι χρεώνοντας ευθύνες στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και για δήθεν ευκαιρία που χάθηκε το 2004.

Ανεξάρτητα από τα γεγονότα, κάποιος διαβάζοντας το άρθρο του Κώστα Σήμιτη στα ΝΕΑ μένει ενεός με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και των γεγονότων που ακόμα υπάρχουν πρόθυμοι θιασώτες. Το έχω γράψει και το ξαναγράφω ο κύριος Σημίτης κάνει άλματα στο …κενό σαν να απευθύνεται σε λωτοφάγους.

Θα μας πει ποτέ το παρασκήνιο της συμφωνίας που υπογράφτηκε στη Μαδρίτη ανάμεσα στον ίδιο και τον Ντεμιρέλ. Ήταν μια συμφωνία που προβλήθηκε ως κατόρθωμα της εκσυγχρονιστικής πολιτική Σημίτη. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, καθώς με την υπογραφή του στη Μαδρίτη ο Σημίτης αποδέχτηκε την τουρκική θεωρία των γκρίζων ζωνών. Που έγινε στρατηγική των Τούρκων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Να τα πάρουμε από την αρχή γιατί στο newpost, έχουμε μνήμη και τα έχουμε ξαναγράψει και δεν εκτιμούμε τα γεγονότα ανάλογα με τη συγκυρία και τα προσωπικά συμφέροντα.  Στα Ίμια, τον Ιανουάριο του  1996, η Ελλάδα δεν έχασε μονάχα τρία παλικάρια, αλλά η τότε κυβέρνηση τσαλάκωσε το ηθικό των ενόπλων δυνάμεων και των πολιτών με τους πολιτικούς της χειρισμούς και τις αποφάσεις. Με αφετηρία την παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, η κυβέρνηση Σημίτη, ένα χρόνο μετά, έθεσε  σε μόνιμη αμφισβήτηση το εθνικό και κυρίαρχο δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Το 1997, στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που έγινε στη Μαδρίτη, η Ελλάδα υπέγραψε μια Συμφωνία , η οποία αναγνωρίζει «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας αποδέχεται κάτι παρόμοιο.

Τι ξεχνάει ο κύριος Σημίτης

Αυτή η συμφωνία, της Μαδρίτης που εντέχνως ξεχνάει ο κ. Σημίτης, ήρθε ως επίσημο πλέον επιστέγασμα των τουρκικών αξιώσεων στα Ίμια, ένα χρόνο πριν. Το επεισόδιο των Ιμίων ήταν εξευτελιστικό για την ελληνική κυβέρνηση, αλλά όσο κι αν ο αυτο-εξευτελισμός του κ. Σημίτη μεγάλωσε με τις ευχαριστίες στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, έγινε στη συνεχεία συμφωνία που δέσμευε την Ελλάδα.

Η Συμφωνία της Μαδρίτης είναι μια επίσημη πράξη υπογεγραμμένη από τον τότε πρωθυπουργό. Η Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 αποτελεί σταθμό στη διαμόρφωση της μετέπειτα ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μέχρι σήμερα. Συνέχεια αυτής της Συμφωνίας είναι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ του 1999 που είναι γνωστή ως «απόφαση του Ελσίνκι». Αυτό που δεν λέει και αποκρύπτει ανερυθρίαστα ο κ. Σημίτης είναι ότι η απόφαση αυτή στηριγμένη στην προηγούμενη αποδοχή «ζωτικών τουρκικών συμφερόντων στο Αιγαίο», υπέδειξε στην ελληνική και τουρκική πλευρά να προσδιορίσουν με διαπραγματεύσεις τις «συνοριακές διαφορές κι άλλα συναφή θέματα». Δηλαδή πάνω στο έδαφος της αναγνώρισης της Μαδρίτης θα εξελίσσονται οι συνοριακές διαφορές.

Δηλαδή ο κ. Σημίτης εγκαλεί τον κ. Καραμανλή ότι έπρεπε να υπερασπιστεί τη συμφωνία της Μαδρίτης στον δρόμο του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στη βάση της απόφασης του Ελσίνκι, δηλαδή αναγνωρίζοντας ζωτικά τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο, συνοριακές διαφορές κι άλλα συναφή θέματα.

Για να καταλάβουμε τι ακριβώς έγινε το 1999, στο Ελσίνκι: Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπογράφει κείμενο στο οποίο γίνεται λόγος  για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας! Έτσι, ωμά και αστόχαστα, η κυβέρνηση Σημίτη, επικυρώνει για δεύτερη φορά τις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Η αλήθεια είναι ότι τότε ο κ. Σημίτης άνοιξε με δική του υπογραφή την κερκόπορτα στο Αιγαίο. Το σχέδιο ήταν ξεκάθαρο για το Αιγαίο και μετά ήρθε το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν!

Το μεγάλο επιχείρημα όλων αυτών που με μεγάλη ευκολία εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα είναι η αποφυγή της σύγκρουσης που όμως έφερε έναν διαρκή πόλεμο διεκδικήσεων, αμφισβήτησης και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας. Το είδαμε προσφάτως και στην Ανατολική Μεσόγειο, το ζούμε με τις εξοργιστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για δεκάδες βραχονησίδες, και, φυσικά, με την ανιστόρητη πρόκληση Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης. Ο Κώστας Σημίτης λοιπόν ζητάει και τα ρέστα από τον Κώστα Καραμανλή που δεν συνέχισε αυτήν τη συμφωνία και τις τραγικές παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι, είναι η θλιβερή παρακαταθήκη με τις τραγικές παραχωρήσεις που άνοιξαν βαθιές πληγές στη χώρα.